Bakının qoxusu - heç vaxt unudulmayan nəsnə

Bəlkə də məqalənin başlığı bir qədər istehza doğura və hətta lağa qoyula bilər, ancaq bu yalnız həmin insanların vətəninin olmadığından xəbər vermiş olacaq. Çünki doğma yerlərin həmişə xüsusi qoxusu olur. 

O da qala, Bakının  ...

Əgər bakılının gözlərini bağlayıb dünyadakı 1100 hava limanına növbə ilə  buraxsalar, doğma şəhərini 100% dəqiqliklə müəyyən edəcəkdir.

Vaxtilə hansısa isveçrəli və ya ərəb, Abşeron havasının ilk nəfəsini ciyə-olmadığını anlamağa çalışa bilərdi. Bakılı isə uzun fasilədən sonra ilk dəfə dərindən nəfəs almağa başlayardı. Axı, neft notları olan Xəzər dənizindən çıxan rütubətli hava onun yaşayış yeridir.

Kondisionerə öyrəşmiş ərəb hələ hava limanına hər tərəfdən uçuşan havanın çiçəklər olduğunu bilmir. Daha sonra Bakıya növbəti dəfə gələndə isə giləmeyvəni yoxlayacaq.

Günorta günəşi altında möhkəm isinmiş meqapolisə, aşağıdan yumşalmış asfalt və yuxarıdan günəşin altında əriyən qır damlayır ... Düzdür, bütün bunları görmək üçün ərəbə vaxtdan sıçrayış etmək lazım olacaq. Təxminən 50 il geriyə. 

Yayda hər küncdə dənizin və neftin qoxusunun gəldiyi o köhnə Bakıya.

_{müəllif: Vüqar Əli. "Ötən günlər" 2014}

İndi əlbəttə ki, Bakı həminki deyil. O ciddi şəkildə gəncləşdi, müasir oldu, şüşə- metallı oldu. Gözəl plitələr və istiliyədavamlı örtük ilə döşəndi. Qoxular da dəyişdi.

İndi paytaxt bahalı ətir, türk fastfudu və minlərlə avtomobildən işlənmiş qazın çıxması qoxuyur.  Artıq yuxarıdan damlayan qır deyil, kondisionerlərin suyudur (və heç kim xatırlamır ki, əvvəllər yuxarıdan su damlaması,  yuyulub asılmış paltarların qurudulduğunu bildirirdi).

Bu gün Bakı ingilis modabazı kimi cazibədardır.  Sutkanın istənilən çağında eyni dərəcədə gözəl və izdihamlı. 

_{müəllif: Vüqar Əli. "Məhəllədə" 2013}

Ancaq vaxlar vardı ki, sən yayda günün günorta çağı  “Torqovı” küçəsinə çıxırdın və üfüqdən üfüqə bir kəs də gözə dəymirdi. Yalnız hava  od tutan küçənin istisindən sınır. Nə maşınların səs-küyü, nə yarpaqların xışıltısı.

Təkcə hardasa evlərin arasında kimsə  Bakının əbədi dərdi olan su axtarışında gəzərkən vedrələrin danqıltısı eşidilərdi və yenidən sakitlik. 

Bu 60-cı illərin Bakı günortasıdır

Süjetin gərginliyinə görə, vəhşi Qərbdəki  şəhərin boş küçələri yaxın da gələ bilməz. Hətta küləyin apardığı dəvə tikanının olmaması halında və qarşıda revolverli kovboy olanda da. 

müəllif: Vüqar Əli. "Mirvari" 2015

Möhkəm isinmiş Bakının unudulmaz qoxusu. Əsrlərlə yaşı olan binaların daşı da son nəmini verdikdə.

Boş qalmış “Torqovı” ilə gedirsən,  çörək almağa çıxmış altı yaşlı oğlan... və xoşbəxtlikdən keyləşirsən. Doğma  ətraf hissinin partlayışından . Və sənə öz şəhərin üçün məsuliyyət anlayışı gəlir.

Daha Bakı pensiyaçılarına səni danlamaq lazım olmayacaq. Zibil qabının yanına  atılmış konfet bükməsini götürmək lazımdır deyə. Çünki indi, sən onlardan birisən - doğma şəhərinə qayğı göstərən kiçik bir bakılı. 

Bu vərdiş, özün zibilləməmək bir yana, başqalarının atdığını da götürmək ömrü boyu qalacaq. Mağazaya çörək almağa yollanmış o uzaq  sovet uşaqlığından ...

Mənbə: zen.yandex.az