Həsənəli xan Qaradaği - Bir ləhzə istəməm olasən dur, mən səni

Bir ləhzə istəməm olasən dur, mən səni,
Gözdən-könüldən , ey gözimə nur, mən səni.

Sən bir süruri-dil, bana nurül’üyunsən,
Dünyadə həqq görim edə məsrur, mən səni.

Musa cəhanda uymaq içün Həqq civarınə
Bir dağ tapandə, tapmışdım Tur mən səni.

Bir bu qədər gər sən candən usandıdın,
Şadəm ki, bilməzəm gəh məqdur, mən səni. 

Şöhrət edübsən aləmara bilmə hüsnidən,
Eşqimdən etmişəm beylə məşhur mən səni.

Əğyarə uymə xəlvət edüb faş söylərəm,
Səttarəm, etmişəm gözə məstur, mən səni. 

Hər mövcudin vücudinə mənzur bir səbəb,
Yox özgə, bilmişəm eylə mənzur mən səni.

Sən bir təbib getmə dəxi dərd könlimə,
????????əlac bir cə dəyan, dur, mən səni 

Gər söylə ki, Həqq sən isən iştibah yox,
Həqqsən ki, çəkməzəm darə mənsur mən səni. 

Dutməz dilim ki, bir də deyüm sən rəhimsən,
Görcək bu tərzi-cabir ??məcbur mən səni. 

Hüsnin, bəharın bilürəm bir xəzanı var,
Fəxr etmə kim, görim beylə məğrur mən səni. 

Göstər cəmalın o məhü mehrə, dövrə gəl,
Mövcudsən görim tazə bir dövr mən səni. 

Gər xüld içində versə bana ixtiyar həqq,
Huri-qüsurdən seçərəm hur, mən səni. 

Məczubsən bu dildə dəxi, necə bəs olur?
Bir de, görim ki, cəzb edəcək sur, mən səni.

Söylər o yar, ey Qəradaği, nə hasilin?
Dünyadə etmişəm beylə məhcur mən səni.