Kəminə - Qəriblik

Gündə min qüssəm var yüz ələm ilə,
Derdimin hamsından betər qeriblik.
Soranı mən oldum qayğı qem ile,
Gəlib düşər qatar-qatar qəriblik.

Fani dünya ziynet ilen, xərc ilen,
Üreyim maddədir, bağnm bərc ilən,
Vedesiz şum ölüm vergi-borc ilen,
İlbeilden qayım tutar qeriblik.

Yemezəm, içmezem muradım ötməz,
Bürünüb yatmağa qəranm yetməz,
Günde min qovlasam - boylara getməz,
Köç düşüb qapunda yatar qeriblik.

Tapıbdır hər yerde yekə ikini,
Çəkibdir beline qayış çəkini,
Alıbdır əline daşlı sokunu,
Yorulmaz, tepemden vurar qeriblik.

İlbəildən mənim müflisim çıxar, 
Qəribin üzünə kim gülüb baxar? 
Yanşsam yüriikdür, güləşsəm yıxar, 
Oynasam, oyunda udar qəriblik.

Seyr etmədim səhralarda, çöllərdə, 
Məstanə gəzmədim ulu ellərde,
Bir bülbüldüm sayramadım güllərdə, 
Çağ beynimi qatar-qatar qəriblik.

Kəminə der: gələr bir gün şum ölüm, 
Kimsəyə toy-bayram, kimsəyə zülüm, 
Qınlma, incimə, səbr eyle, könlüm; 
Gəlibdir, bir zaman ötər qəriblik.'