Məhəmməd Füzuli - Mən kiməm ? - bir fəqiri-bisərü pa
Mən kiməm ? - bir fəqiri-bisərü pa,
Kəmtərin bəndəvü kəminə gəda.
Sayiri-kargahi-səbrü sükun,
Saliki-şahrahi-fəqrü fəna.
Nə mizacimdə irtikabi-qürur,
Nə fəalimdə ehtimali-riya.
Künci-üzlətdə fəqrü faqə ilə,
Olmuşam eylə məhv kim, məsəla:
Mərkəzi-xaki etsə zirü zəbər,
Bulamaz gərdimi nəsimi-səba.
Əzl qılmış məni əməllərdən
Amili-karxaneyi-dünya.
Qılmazam karü bari-aləmə meyl,
Çəkməzəm əzlü nəsb üçün qovğa.
Mənə vermiş cahan qamu fəqrin,
Nola ursam cahanə istiğna.
Aləmi-üzlətin yeganəsiyəm,
Qafdən-qafə yox mənə həmta.
Surətim fəqrü siyrətim münim,
Heyrətim murü himmətim ənqa.
Rifəti-qədrim iltifat etməz
Gər Süleyman qılırsa ərz əta.
Faniyi-mütləqəm, qəbul etmən
Minnəti-Xizr ilə zülali-bəqa.
Deməzəm vəhşiyəm, təbiət ilə
Talibi-zövqi-söhbətəm, əmma.
Bir diyar içrəyəm ki, xəlqindən,
Eyləməz hiç kim mənə pərva.
Kimsə yox dərdim eyləyim izhar,
Eyləyim ondan iltimasi-dəva.
Ləlvəş daş içindədir vətənim,
Gül kimi, xarı qılmışam məva.
Dün bu hal ilə məhvi-heyrət ikən,
Gəldi bir qasidü gətirdi mana -
Bir əcəb nameyi-fərəhtəsir
Məhz hüsni-ibarətü imla.
Zahiri dilpəzirü feyzrəsan,
Batini feyzbəxşü ruhəfza.
Nəqşi-xəttində əltəfi-surət,
Tərzi-ləfzində əşrəfi-məna.
Cilvəgahi-nəzərdə hər ləfzi,
Bir pəripeykərü mələksima.
İşvəvü şivəvü kirişmə ilə,
Dil edər seydü əql edər yəğma.
Fəhm qıldıqda hüsni-məzmunun,
Qıldım onda sürurlər peyda.
Bəndəyi lütf birlə yad etmiş
Hazrəti-seyyidi-xücəstəliqa.
Ol fələkqədr kim, ona vermiş
Hikməti-həq kəmali-sidqü səfa.
Zati-paki cəmii-aləmdən
Şərəfi-rütbə ilə müstəsna.
Feyzi-elmi-ifadəyi-bəşəri,
Ona ərvahi-qüdsdən ilqa.
Əslidir nuri-paki-müstəfəvi,
Hökmüdür rövnəqi-səriri-qəza.
Elmidir baisi-rəfahəti-xəlq,
Felidir mucibi-rizayi-xuda.
Az olur bir arada cəm olmaq,
Hökmü elmü səyadətü təqva.
Mir seyyid Məhəmmədi qazi,
Mənbəi-elmü helmü cudü səxa.
Ey qəzahökm kim, müyyəsərdir,
Zatinə iqtidari-izzü əla.
Güli-gülzari-itrəti-nəbəvi
Çəmənarayi-milləti-Zəhra.
Nuri-çeşmi-təmamiyi-sadat,
Müqtədayi-cəmin-əhli-zəka.
Mənə təqsir hökmün etmişsən,
Demək olmaz bu hökmə hökmi-xəta.
Leyk bir bəndeyi-həqirəm mən,
Əməlim əhli-xeyrə xeyr-dua.
Sahibi-üsrətəm, mənə nə düşər
Kim, olam həmnişini-əhli-qina?
Məhzi-cəhləm, mənə nə nisbətdir
Ki, qılam meyl söhbəti-füzəla?
Gərçi əflakə rəğbət eylər xak,
Yetməz əlayə rütbeyi-ədna.
Lütf səndən mənə münasib ikən,
Məndən olmaq mütaləbət nə rəva?
Ey Füzuli, bu növ, dəvadə,
Məsləhətdir dutam təriqi-riza.
Hal müşküldür onda kim, bir ola,
Sahibi-hökmü sahibi-dəva!
Var ümidim ki, ta müəssirlə,
Sabitü sayir ola ərzü səma.
Ola hökmi-qəza ilə baqi
Qaziyi-qaziyi-xücəstə liqa.
Şərhlər
Şərhləri göstər Şərhləri gizlət