Məhəmməd Füzuli - Zülfi kimi ayağın qoymaz öpəm nigarım

Məhəmməd Füzuli - Zülfi kimi ayağın qoymaz öpəm nigarım

Zülfi kimi ayağın qoymaz öpəm nigarım,
Yoxdur onun yanında bir qılca etibarım.

İnsaf xoşdur, ey eşq, ancaq məni zəbun et,
Ha böylə möhnət ilə keçsinmi ruzigarım?

Bildi təmami-aləm kim, dərdməndi-eşqəm,
Ya rəb, hənuz halım bilməzmi ola yarım?

Vəslindən ayrı nola qanim tökülsə gül-gül,
Mən gülbüni-bəlayəm, bu fəsldir bəharım.

Təsvir edən vücudim yazmış əlimdə sağər,
Rəf olmağa bu surət yox əldə ixtiyarım.

Dur istəmən zəmani-mey sayəsin başımdan,
Topraq olanda ya rəb, dürdi-mey et qübarım.

Rüsvalərindən ol məh saymaz məni Füzuli,
Divanə olmayımmı, dünyadə yoxmu arım?