Məxdumqulu Fəraqi - Atamın

Məxdumqulu Fəraqi - Atamın

Altmış yaşda, novruz günü, bu ili 
Durdu əcəl, yolun pusdu atamın.
Bu dünyanm işi beləymiş, beli 
Ömrünün tanapın kəsdi atamın.

Ağır dövlətlərə könül qoymadı,
Bu cahanın işrətini şevmədi,
Əski şaldan artıq libas geymədi,
Axirət eviydi qəsdi atamın.

Derdi: dünya durmaz, ömrə baqi yox, 
Gündüz oruc, gece olsa yuxu yox,
Münkir bilməz, müxlislərin şekki yox 
Peyğəmbər dostudur dostu atamın.

Görməsəm söyləməm zəndən, təhmindən, 
Məqsədinə yetər haq yola gedən.
Yansı mələkden, yansı cindən 
Turbədarsız olmaz üstü atamın.

Nöhə derlər üç yüz ərən yanşdı,
Çiltendə atama nəzərim düşdü.
Necə varsam heftənlerə qanşdı 
Bunlar imiş çin peyvəsti atamın.

Məxtumqulu gizli sirrin var içdə, 
Kamil tapsan qıl qulluğun səriştə. 
Məbşər günü əlbət girər behiştə 
Hər kim candan olsa dostu atamın.