Mirkazim Nikbin - Dünyada

Çox əkilən ağaclar vermədi bar dünyada,
Uca dağlar başını ağartdı qar dünyada,
Hər saatın, hər anın öz hökmü var dünyada,
Kimbilir nə olacaq sabah bu dar dünyada,
Hey gülən insanları görmüşəm xar dünyada.

Çox vuraram deyənlər, vurulub əldə qaldı,
Özünü bəyənənlər soluxub eldə qaldı,
Qəhrəmanlar öldüsə ürəkdə dildə qaldı,
Bülbülün məhəbbəti ətirli güldə qaldı,
Qovuşmaq həsrətiylə yanır min yar dünyada.

Çox doğruyam deyənlər sonda fırıldaq oldu,
Cəsarətdən danışan dar gündə qorxaq oldu,
Bəzi gözü açıqlar aldandı maymaq oldu,
Bu dünyanın malına insanlar ortaq oldu,
Qazanıb itirdilər bu yumru şar dünyada.

Çox duru sayılanlar öz-özünə bulandı,
Oğru dik yeriyəndə doğru qəmə qalandı,
Həyatda biri qaçan, biri daim qovandı,
Həyalılar dinəndə həyasızlar utandı,
Parçalar qısalandan qalmayıb ar dünyada.

Çox alışıb yananlar sönükdü külə döndü,
Çətinlər asanlaşdı, asan müşkülə döndü,
Ağladıqca içimdə göz yaşım gölə döndü,
İnsanın qüdrətiylə qanqallar gülə döndü,
Yalanlar eşitməkdən olmuşam kar dünyada.

Çox düşündüm dünyanı, dünya dönüb mən oldu,
Neçə ilin dostları, bir anda düşmən oldu,
Çərxi fələk fırlandı səhralar çəmən oldu,
Bu dəyiş-düyüş qardaş, söylə, de nədən oldu?,
Qarışdı bir birinə bal ilə mar dünyada.