Növrəs İman - Şairlərdə əsər çoxdur

Şairlərdə əsər çoxdur,
Hər biri bir yanədir.
Hökmi-şəri isbat edən
Sidqimiz Qur'anədir;
İstəyirsən, əbcəd axtar,
İyrimi səkkiz hərf var;
Min dil ilə vəsf qılsan,
Məhz bir sübhanədir.

«Əlif»–əvvəl, ismi–Allah,
E'tiqad et, sən də qan;
«Be»–birliyin izhar edir,
Bundan axtar, bil, inan;
«Te»–təbarək, təkdi onun
Hikmətində insü can;
«Se»–sabitdi, sübutu var,
Bilməyən biganədir.

«Cim»–cəlildi, həm cabbardı,
Çox ucadı cəlalı;
«He»–halıdı hər əhvaldan,
Bilir haram, halalı;
«Xe»–xaliqdi, xidmətində
Yoxdu xofü xəyalı;
«Dal»–dəlalət, dəlil verib,
Doğru din, ərkanədir.

«Zal»–zül gərək, zati-pakı
Zaliki olmaz zəlil;
«Re»–rəhmətdi, rəhm eləyib,
Rayət raha səbil;
«Ze»–zavala getməz özü,
Zay eylər zəhmətlə, bil;
«Sin»–salamət, səhl sanma,
Sualın əyanədir.

«Şin–şamildi, şəms gedib,
Şəm olub gərdişdə gər;
«Sad»–sadiqdi, səhhət verib
Söhbətlərə səbr edər;
«Zad»–zəlalət yoxdu onda,
Zamindi, olsa verər;
«Ta»–tahirdi, tələb eylər,
Qəlbdə yeganədir.

«Za»–zalımlıq yoxdur onda,
Zahir olmuş büsatı;
«Eyn»–adil padişahdı,
Eyndə var isbatı;
«Ğeyn»–ğəffar, ğafil deyil,
Hər zamandı həyatı;
«Fe»–fanidir, fəna eylər,
Nisbəti dövranədir.

«Qaf–qadirdi, qəhhar deyil,
Qüdrəti var, qəhr eylər;
«Kaf»–«kün» deyib kani-kərəm,
Qərar tutmuş bəhrü bər;
«Lam» ləngərdi, leyli-nəhar
Hər yana eylər nəzər;
«Mim»–müdrikdir, mütəkəllim,
Mürüddü bir xanədir.

«Nun»–nisbəti yoxdur onun
Nə cismə, nə cövhərə;
«Ha”–hamildi, hamı gələr
O gün ruzi-məhşərə;
«Vav»–varlığı şəbahətdə
Yəni nuri-ənvərə;
Laməlifla laşərikdir,
Məhz laməkanədir.

«Ye»–yaradıb yoxdan yeri,
Göyləri tarı, yəqin;
Xəlq eləyib, nitq verib
Məxluqata, bil, həmin;
Geçə-gündüz, ayilən il
Dörd fəsil olmaz kəmin;
Bu isbata inanmayan,
Aşikar, divanədir.

Novrəs İman, bir mövlanın
Ətəylndən çəkmə əl;
Nakəs ilə kəlmə kəsmə,
Yar olma nadana, gəl;
Gər istəsən oxuyarsan
Hər növi şerü qəzəl;
Hamısına bais olan
Kəc gələn zəmanədir.