Qasım bəy Zakir -Tülkü və Qurd

Bir rubәhi-gühәnsalә gedirdi,
Qismәt üçün seyri-alәm edirdi.

Obadan kәnara gördü, ittifaq,
Atıblar sәhrayә bir dünbeyi-çaq.

Diqqәt ilә baxıb, tәlәni seçdi,
Yavuğa duşmәyib, uzaqdan keçdi.

Gәzәr ikәn oldu bir qurda düçar,
Dedi: "filan yerdә yaxşı tömә var".

Biçarәni çәkә-çәkә gәtirdi,
Bir azca qalmışdı quyruğu gördü.

Dedi: "tәәccübәm, sәn belә şeyә
Duçar oldun, özun yemәdin niyә?"

Dedi: "boynumda var qәza orucum,
Tutmuşam ki, saqit ola borcum."

Soxuldu quyruğu yerdәn götürә,
Neçә gündü naharsızdı, ötürә;

Çırtlayıb, payinә tәlә oldu bәnd,
O yana, bu yana tullandı hәrçәnd,

Nә qәdәr güc vurdu, götürmәdi әl,
Kәsilib әlacı, qaldı mәәttәl.

Tülkünün әlinә düşdu girəvә,
Quyruğu yeyirdi çox sevә-sevә.

Dedi: "sәn deyirdin orucam, bayaq,
Nәdir yeyirsәn indi bu sayaq?"

Dedi: "oruc idim, amma bu axşam
Tәzә ayı görüb, etmişəm bayram."

Hiylәsinә o pürfәnin inandı,
— Bәs mәnim bayramım, — dedi, — haçandı?

— Sәnin dә bayramın saһibi-tәlә
Gәlәndәdir, — dedi, — tәlәsmә hәlә.

Hәr kimsәdә ola әqlü fәhmü huş,
Bu mәsәli eylәmәsin fәramuş:

Әvvәl gәrәk suyu yoxlasın möhkәm, 
Boylayandan sonra soyunsun adәm.

Nәinki etmәyib fikir, әndişә,
Sala canavar tәk özünü işә.

Hәm özünün payın, hәm onun payın
Tülkü yeyә bidәrd-sәr, arxayın.