Şah İsmayıl Xətai - Aşiq isən gəl bərü, kim, cani-canan məndədir

Aşiq isǝn gǝl bǝrü, kim, cani-canan mǝndǝdir,
Zahida, sǝn xandasan, kim, nuri-iman mǝndǝdir.

Mǝndǝdir yer ilǝ göyin hikmǝti, hǝm qüdrǝti,
Abu atǝş, xakü badü cümlǝ ǝrkan mǝndǝdir.

Hǝqtala dörd kitabı göydǝn endirdi yerǝ,
Mǝn onu istǝmǝzǝm, çün külli-fürqan mǝndǝdir.

Katiba, ağu qǝrayǝ baxma sǝni azdırur,
Aç qulaq, dinlǝ sözüm, avazi-quran mǝndǝdir.

Pǝhlǝvanlar, çün cahanda Rüstǝmi-3al olmuşam,
Hǝm Sikǝndǝr hikmǝti, hökmi-Süleyman mǝndǝdir.

Əyyuba çǝkdirdi çox dǝrdü bǝlavü möhnǝti,
Gǝl mǝni istǝş, verǝyim dǝrdǝ dǝrman mǝndǝdir.

Yǝqubi gör, zarü giryan Yusifi-Kǝnan üçün,
Piri-künci-xǝlvǝtǝm, uş, Misri-sultan mǝndǝdir.

Şahi-Mǝrdanın-Əlinin aliyǝm, övladiyǝm,
Zülfüqarü tacü Düldül, uç nişanı mǝndǝdir.

Açarım dini-Mǝhǝmmǝd, mǝzhǝbi-Cǝfǝr yǝqin,
La fǝta illa Əli, bu sirri-pünhan mǝndǝdir.

Mǝn şǝha bu canımı sidqilǝ qurban qılmışam,
Gǝr qǝbul qılsa vilayǝt, eydi-qurban mǝndǝdir.

Çün Xǝtaiyǝm şahın vǝsfinyi daim söylǝrǝm,
Eşqilǝ bel bağlaram, dǝftǝrlǝ divan mǝndǝdir.