Şah İsmayıl Xətai - Bu surahi, filməsəf, bir dilbəri canan durur

Bu sürahi, filmǝsǝl, bir dilbǝri canan durur,
Rahi-ruhǝfza anın içindǝ nazik can durur.

Mǝclisi-üşşaqi pürnur etsǝ ol hǝr şǝb nola,
Kim, mǝlayik şǝmi göydǝ kovkǝbi-rǝxşan durur.

Sǝcdeyi-şükr eylǝyib hǝr dǝm ayağa baş üçün,
Çün görǝr üstündǝ daim sayeyi-sübhan durur.

Sǝbzxǝt saqilǝr, andan doldurun peymanǝlǝr,
Xızr cami tǝk pürabi-çeşmǝyi-heyvan durur.

Bir pǝri sǝrvi-sǝhi qǝddir ki, durmuş rǝqs üçün,
Yoxsa, cǝnnǝt mǝclisindǝ tubiyi-rizvan durur.

Cami-Cǝmşidi-Cǝmin dövrani xǝtm oldu tamam
Dövri-cam indi anındır kim, şǝhi-dövran durur.

Budur ol ayineyi Iskǝndǝri-gitinüma,
Munda rövşǝndir cahanda hǝr nǝ kim, pünhan durur.

Bu sürahidǝn mǝvali dolduranda dustkam,
Qayğudan düşmǝn xǝvaric yürǝgi bir qan durur.

Görmǝdi heç kimsǝ mun tǝk, simtǝn mǝhbubi-şux,
Kakili-zǝrrinü taci dǝxi nurǝfşan durur.

Yerdǝ ǝksi çǝrxi-pür kökǝbdir olmuş aşikar,
"Nǝssi-ǝzzinǝs-sǝmavǝt" ayǝti-bürhan durur.

Böylǝ qiymǝtli cǝvahir hansi mǝdǝndǝn çıxır,
Kün-fǝkan, mülkün bǝha versǝn, hǝnuz, ǝrzan durur.

Bu Xǝtai içdi andan dǝr ǝzǝl bir cürǝ mey,
Ta ǝbǝd hüşyar olmaz, mǝsti-cavidan durur.