Saib Təbrizi - Aşiqin göz yaşına rəhm eyləməz ol afitab

Saib Təbrizi - Aşiqin göz yaşına rəhm eyləməz ol afitab

Aşiqin göz yaşına rǝhm eylǝmǝz ol afitab, 
Yığlımaq ilǝ aparmaz od ǝlindǝn can kǝbab. 

Baş verǝndǝ xǝncǝri-sirabına yetmǝz mǝnǝ, 
Gǝrçi sanır özünü başdan keçǝnlǝrdǝn hübab. 

İçdi qanlar ol sitǝmgǝr ta kǝbab etdi mǝni, 
Çǝkdi oddan intiqamın dönǝ-dönǝ bu kǝbab. 

Xak oldum ol kǝman ǝbru oxun seyd etmǝgǝ, 
Bilmǝdüm gül yayidan düşmǝz yerǝ tiri-şǝhab 

Gǝr dutuşsa atǝşi-ruxsaridǝn yerindǝdir, 
Eylǝsin aşiqlǝr ilǝ necǝ yüzsizlik niqab. 

Şǝfqǝt ilǝn bir kǝrǝ başın götür torpaqidǝn 
Necǝ yolunda şǝfǝqdǝn tǝrlǝsün qan afitab. 

Fariğǝm sǝngi-mǝlamǝt içrǝ cori-çǝrxidǝn, 
Neylǝsün göhǝrdǝ olan suya moci-inqilab. 

Əql-eşq etmǝk söz ilǝn sǝhl, asan görünür, 
Baş ağardı nafǝ tǝk, ta qanın etdi mişknab 

Sanmiya hǝr kim fǝna dünyada mocud özünü, 
Daxili cǝnnǝt olur mǝhşǝrdǝ Saib, bihesab.