Seyid Əzim Şirvani - Oğluma xitab (Ey oğul, olma talibi-badə)

Ey oğul, olma talibi-badə, 
Getməsin ta ki, izzətin badə. 
Badənin zuri əqli zail edər, 
Adəmi hər fəsadə mail edər. 
Əqldəndir şərafəti-insan, 
Olmasa əql, mərd olur nadan. 
Badə tabı olur şüura hicab, 
Əqli məstur eyləyib meyi-nab.
Veribən simü zər şərab alma, 
Ey oğul, əqlüvə hicab alma... 
Bil ki, ümmül-fəsaddır badə, 
Verdi çox xanimanları badə. 
Bir zaman gərçi mən üzüqarə 
Var idim badənuşü meyxarə: 
Mənə mənzil şərabxanə idi, 
Həmdəmim çəng ilə çağanə idi; 
Məclisimdə həmişə hal əhli, 
Mərifət məcməyi, kəmal əhli; 
Həmdəmim hər büti-pərivəş idi, 
Mənə məşrəb şərabi-biğəş idi; 
Arü, namusü, qeyrəti atdım. 
Baş qoyub xüm ayağına yatdım; 
Gecələr məst, ta səhər bəngi, 
Həmbüsatım müğənniyü çəngi; 
Çəkməmiş başıma səhərlər əyağ.
Olmaz idim durub yerimdən oayğ; 
Gərçi elmü fərasətim çox idi, 
Əhli-fəzl içrə hörmətim yox idi; 
Məst olub xəlq ilə cidal etdim, 
Əqlimi cəhlə payimal etdim; 
Məstlikdən olan zaman huşyar, 
Gördüm əldən gedibdü qeyrətü ar; 
Incinib cümlə yarü ənsarım, 
Qalmayıb kimsənə havadarım; 
Çıxmışam ta ki, məst bazarə, 
Gəlmişəm rast hər dilazarə; 
Əlidaşlı uşaqlar hər yan 
Məni-bədməstə oldu səngzənan; 
Batmışam gül kimi qızıl qanə, 
Dönmüşəm sərbəsər gülüstanə; 
Ta ki, tövfiq oldu həmrahım, 
Lütflər eylədi mənə şahım; 
Ta hidayət çirağı saldı ziya, 
Qəlbimi rövşən etdi nuri-xuda. 
Eylədim pak camdən tövbə, 
Dəxi şürbi-müdamdən tövbə...