Seyid Əzim Şirvani - Səncan şahının yuxusu

Yuxuda gördü şahi-Səncani- 
Ki, tökülmüş təmam dəndani. 
Bir müəbbirdən etdi ani sual, 
Dedi: - Ey padişahi-ərşcəlal, 
Bil ki, dəndandır sənə övlad, 
Böylə yazmış kitabdə ustad: 
Öləcəkdir sənin çox övladın. 
Çıxacaq ərşə ahü fəryadın. 
Dedi şəh: - Böylədir, deyil böhtan, 
Qətlinə eylədi onun fərman. 
Tünd olub padşahi-danişvər, 
İstədi bir müəbbiri-digər. 
Bu müəbbirdən etdi hali sual, 
Dedu: - Ey padşahi-nikufal, 
Gördüyün xab üçün budur təbir, 
Həqq sənə lütf edibdi ömri-təvil. 
Çün bu rəmzi eşitdi şahi-cavan, 
Verdi bu şəxsə xələti-əlvan. 
Dedilər: - Ey şəhi-zəminü zəmən, 
Sadir oldu əcibə iş səndən. 
Hər müəbbir ki, halı etdi bəyan, 
Söylədin böylədir, deyil böhtan. 
Birini qanə eylədin qəltan, 
Birinə xələt eylədin ehsan. 
Dedi: - Ari, o iki mərdi-dilir 
Yuxumu yaxşı etdilər təbir. 
Leyk əvvəlki şəxs idi nadan, 
Sözü bipərdə qıldı şərhü bəyan. 
Neçə əvvəlki eylədi təbir, 
Sonrakı eylə qıldı həm təqrir. 
Sözü lazımdı şəxs eylə desin- 
Ki, təbiət o sözdən inciməsin.