Xəstə Qasım - Ümmanı var

Xəstə Qasım - Ümmanı var

İnsan oğlu yalan demə, yalan da var,
Üzümə aydın görünmə, çiskinli duman da var.
Özünü dərya sayma, eylərəm ada səni,
Dəryaları zəbt eyləyən, dəryayi ümman da var.

Hər kəs mətləb istəsə, mətləb verən müəllimdir,
Oxuyub elmə çatanın, həmişə könlü zəlildir.
Əlinə çərəkə alan, adını qoyur alimdir,
Çərəkə açar olmaz, oxuyub qanan da var.

Kim haça çaldı, dərya neçə bölündü,
Kim süpürgə çəkdi, göyün üzü silindi.
Adəmdən, xatəmə keçən neçə min ildi,
Zülmnən bərbad eyləyib, Xeybəri alan da var.

Xəstə Qasım çağırır, qul eyləyən bərbəri,
Özü bir, adı min bir, lam şəriki qoş şiri.
Yüz uruzbanda, qılınc çaldı, iki böldü Əntəri,
Bu hünərnən, bu qeyrətnən, Qəşəm Şəm ağam da var.