Yunus Əmrə - Bən bəndə seyr edər ikən əcəb sirrə irdüm, əxi

Bən bəndə seyr edər ikən əcəb sirrə irdüm, əxi,
Bir siz dəxi, siz də görün, dostı bəndə gördüm, əxi.

Bəndə baqdum, bəndə gördüm bənüm ilə bir olam, 
Surətüme can olanı kimdürür, (bən) bildüm, əxi.

İstəyübən bulımazam, ol ben İsem ya bən qanı? 
Seçemədüm andan bəni, bir gəzdən ol oldum, əxi.

Surət topraqdur deyəni könlüm qəbul etməz anı,
Bu toprağun cövhərini həzrətə irgürdüm, əxi.

Münkir kişi tuymaz bum, derdlülərün sizər cam,
Bən eşq bağı bülbüliyəm, ol bağçadan gəldüm, əxi.

Mə'şuq bizimlədür bilə, aym degül qıldan-qıla,
İraq səfər bizdən qala, dostı yaqm buldum, əxi.

Dəgme bir yol qandan bana, tağı İmayam dəgmə yana, 
Qutlu oldı bu safərüm, xoş mənzilə İrdüm, əxi.

Mənsur idüm bən əzəldə, anun içün gəldüm bunda, 
Yaq külümi savur gögə, bən “ənəl-həqq” oldum, əxi.

Nə oda yanam tağılam, nə dara çıqam boğılam,
İşüm bitincə yüriyem, teferrücə gəldüm, əxi.

Mün’im oldum yoqsul ikən, bənüm oldı kövnü məkan, 
Yerdən-gögə, məgrib-məşriq, yerə-gögə toldım, əxi.

Netəkim bən bəni buldum, bu oldı kim, Həqqi buldum, 
Qorqum anı bulmcadı, qorqudan qurtuldum, əxi.

Yunus, kim öldürür səni, verən alur genə canı,
Bu canlara hökm edəni kim idügin bildüm, əxi.