Yunus Əmrə - Bu dünyayə könül verən son ucı peşman olısar

Yunus Əmrə - Bu dünyayə könül verən son ucı peşman olısar

Bu dünyayə könül verən son ucı peşman olısar,
Dünya bənüm dedülderi həp ana düşman olısar.

Ey dostını düşmən dutan, ğeybet, yalan söz söyləmə, 
Bunda ğammazlıq eyləyən anda yeri dar olısar.

Çünki olısar yeri dar, qazanclu qazancı qədər,
Mö’minlərə gəldi xəbər, aşiqlər didar göriser.

Məqsudımuz didar İdİ, şeyxümüz gerçək ər idi,
Əwel dəxi ol var idi, axır dəxi var olısar.

Əvvəl, axır oldur əbəd, hem dillərdə “kufuvən əhəd”, 
Övliya keçdi bir saet, ya dünya kimə qalısar?!.

Alun Övliya əlüni, toğn varun Həqq yolunı,
Mə’ni budur bəllü bəyan, bildüm deyən bilmeyiser.

Yunus, imdi bildüm deme, miskinlügi əldən qoma, 
Kimdə miskinlik var isə, Həqq didann ol görisər.