Yunus Əmrə - Dərdlü, ne ağlayub gəzərsin burda

Yunus Əmrə - Dərdlü, ne ağlayub gəzərsin burda

Dərdlü, ne ağlayub gəzərsin burda, 
Ağladursa Mövlam yenə güldürür.
Necə dərdlü qondı köçdi burada, 
Ağladursa Mövlam yenə güldürür.
 
Bu dərd bənüm munisümdür, yanmdur.
Ərşə çıqaıı bənüm ahu-zarumdur,
Seni ağladan lütf issi kerimdür,
Ağladursa Mövlam yene güldürür.

Daim Həqqə cəmalum dikə dur,
Zikr ilə Mövlayı dildən ana dur,
Qəhri kimə İsə lütfi anadur,
Ağladursa Mövlam yenə güldürür.

Sevdaya salma şu gərib başunı,
Aqıdur gözündən qanlu yaşunı,
Kərimdir, onarur qulun işini,
Ağladursa Mövlam yenə güldürür.

Yunus, senin gözlərində çoq hal var,
Önündə uğrayub keçəcək yol var, 
Gecə-gündüz dur da Mövlaya yalvar, 
Ağladursa Mövlam yenə güldürür.