Yunus Əmrə - Əcəb dəgül senün içün bin can fəda qılur isəm

Yunus Əmrə - Əcəb dəgül senün içün bin can fəda qılur isəm

Əcəb dəgül senün içün bin can fəda qılur isəm,
Sənün varlığun can yitər, xoşdur cansuz qalur isəm.

Sənün (ki) dərdün olmaya sözüm eceb kələcidür,
Nə canum var, nə ayduram bir dəm sənsiz olur isəm.

Neçə ki bən səni sevəm, əcəl əli irməyisər,
Qaçan sımar Əzrayil əl bən səni canlanur isəm.

Gər surətüm düşər isə necə zəval irə bana,
Qədimi zərrənəm sənün necə düşüb turur isəm.

Dəxi “əlest” belürmədin bən aşiq idüm, ol mə’şuq, 
Gözümi yüzinə tutam yüz bin qaba girür isəm.

Dəxi cəhana gəlmədin canum anı sevər idi,
Minnət dəgül, Yunus, sana necə tapu qılur isəm.