Yunus Əmrə - Ey dost, sonun eşqün odı cigərüm parə baş qılur

Yunus Əmrə - Ey dost, sonun eşqün odı cigərüm parə baş qılur

Ey dost, sonun eşqün odı cigərüm parə baş qılur, 
Eşqündən yanar yürəgüm, yanduğum bana xoş gəlür.

Eşqün odma yandlğum, ağlamaq oldı güldigüm.
Dost, sana zari qıldığum münkİrlərə savaş gəlür.

Söylər isəm sözüm savaş, söyleməzsəm cigərüm baş, 
CəhatL toludurur qəllaş, hər birindən bir taş gəlür.

Gör necə taşlar atılur, dost içün başlar tutılur,
Gəlür könülə batılur, halimüze haldaş gəlür.

Bİzüm halümüzdən bilən, kimdür eşqə münkir olan? 
Bizüm sevdügümüz Heqdür, bu xəlqə göz ü qaş gəlür.

Necə-necə səlatinlər zəbun olur eşq əlində,
Hər kim bu yola düşərsə, ol bu yola yavaş gəlür.

Ərənlər buna qalmadı, vardı yoluna, turmadı,
Həqqi gerçək sevənlərə cümlə aləm qardaş gəlür.

Miskin Yunus, bil sözüni, dosta açub şol gözüni, 
Qatığı bürcdən baqar isən ol sultana günəş gəlür.