Yunus Əmrə - Helal qıldı mə’şuqa aşiq kəndü qanını

Yunus Əmrə - Helal qıldı mə’şuqa aşiq kəndü qanını

Helal qıldı mə’şuqa aşiq kəndü qanını,
Me’şuq nəqşindən oqur eşq əri Qur’anını.

Yardan ayru olunca asılub ölmək yegdür,
Aşiq kəndü bırağur boynına orğamnı.

Getməz aşiq gözindən hərgiz mə’şuq xəyalı, 
Netəkim Zəlxa veriir Yusifun nişanını.

Dirlik budur aşiqə mə’şuq yolında ölə, 
Sorarlar isə aydam aşiqün bürhamnı.

Bilqeys ilə Süleyman eşqə düşdi bir zaman, 
İstəyüb bulmadılar bu dərdün dərmanım.

Gögdəki Harut, Manıt eşq içün endi yerə, 
Zöhrə yüzin göricek unutdı Rəhmanım.

Gezaf görmən siz eşqi, kimə uğradıyısa, 
Sultanı iltür başdan, yitirür xanmanım.

Fərhad bu eşq yolmda başın külünge tutdı, 
Xosrov Şirin dərdindən dosta verdi canını.

Leyliyle Məcnun işi əcəbdiirür bu xəlqə, 
Əbdürrəzzaq tərk etdi eşq içün imanını.

Zəmanə vəfaları cəfa gəlür Yunusa,
Bir toğn yar bulıcaq fəda qılur canını.