Yunus Əmrə - İsrafil sun unla, yerün yüzi dəgşirilə

Yunus Əmrə - İsrafil sun unla, yerün yüzi dəgşirilə

İsrafil sun unla, yerün yüzi dəgşirilə,
Xərab ola yaşü qun, çərxi-fələk do yonla.

Kimsənə qalmaya bunda, fəna ola həpi sində, 
Mikayilün dükkanında şol həqq tərazu qunla.

Əyan ola çün cümlə İş, qurtılmaya yadü biliş,
Gələ fulan ibni fülan, həp adıyilə çağnla.

Cümlə xəlaiq həp bitə, yer yüzini düpdüz duta, 
Hökm eyləyə Cebbari-vəqt məhşər depe həp sürilə.

Qopa qiyametün hövli, ikinci nəfhənün qövli,
Üçünci nəfhe içində yerü gög yüzi yanla.

Çün gələ siddiq sanub, aşiq(ler)ə yoqdur xövf,
Yarın (ol) məhşər günində “yaumə yəşufe’” qunla.

Yunus, var yarağun əylən, yol qorquludur key əglen, 
Önündə qətran dənizi qıldan sirat da gərilə.