Ahmedi - İskendername/201-300

 201. Her n’ireye katre giderse gider
Âkıbet kılur girü bahre güzer

202. Düriş olma katre-y-iken seng ü hâk
Kim kabûl eyleye sini bahr-i pâk

203. Ne küdûret varsa nefsüñden gider
K’idesin sâfî olup bahra güzer

204. Ger küdûretden olursañ hâk-vâr
Taş-ıla toprakda bulduñ hâr u zâr 

DER-TAHRÎZ-İ MEYL BE-ÂLEM-İ KUDS TAHÂRET

205. Çünki Allâhuñ sen olduñ mazharı
Sen seni zînhâr sanma ser-serî

206. Nice k’ismu’llah mukaddemdür yakîn
Cümle esmâ-i sıfatdan iy karîn

207. Mazhar ol isme çü sensin bî-gümân
Bu mezâhirden mukaddemsin ayân

208. Rûhla evvel cism-ilesin âhirîn
Evvel âhir pes sen olursın yakîn

209. İşbu varlık yog-ıdı sen var-ıduñ
Ne hod âb u bâd u hâk ü nâr-ıduñ

210. Gitse bu varlık girü var olasın
Kuds ehli-y-le varup yâr olasın

211. İşbu cism ü sûret oldukda adem
Yog olam ben dahı diyü yime gam

212. Sûret-i hayvâniye irse halel
Hilkat-i rûhâniye ola bedel

213. Rûh ölmez ölecek tendür k’ölür
Ölicek ten rûh bâkîdur kalur

214. Sûret-i tenden çü hâli ola rûh
Dahı yig hil’at ola aña fütûh

DER-BEYÂN-I HÂL-İ RÛH BA’D-EZ MÜFÂREKAT-İ BEDEN

215. Varlıguñ her-dem tebeddülde yakîn
Girü sen sensin hakîkatde hemîn

216. Her nefes zâyil oluban bu vücûd
Yirine bir dahı virür feyz-i cûd

217. Gelmeye bu söz saña hergiz ba’îd
Okıduñs’âyetde “min halkın cedîd”

218. Pes bu nev’-i sûretüñ çünkim gide
Sâni’ anı dahı yig sûret ide 

DER-BEYÂN-I ŞEREF-İ İNSÂN BER-MAHLÛKÂTİ

219. Ten duhânından çü sen dûr olasın
Şem’-vâr ucdan uca nûr olasın

220. Bir güneşden sır k’aña gün zerredür
Bir denizden k’aña ummân katredür

221. Kamu isme işbu ism ider zuhûr
Herbiri bundan alur peyveste nûr

222. Kamunuñ bu mazharı-durur yakîn
Pes ta’addüd yok u vahdetdür hemîn

223. Rûh-ı insânî ki oldur pâk-zât
Oldugı-y-çun mecma’-ı cümle-sıfât

DER-MEV’İZE VE TAHRÎZ BER-RAGBET BE-ÂLEM-İ KUDS

224. Hakdan ol-ımış halîfe bî-gümân
Âlem-i Gayb u Şehâdetde ayân

225. Sen dah’andan muktebessin dutma şek
Kamu nesne asla meyl itmek gerek

226. Cehd it pes k’iresin ol gül-şene
N’işe kalduñ bu dütünlü kül-hene

227. Oradansın aña eyle meyli sen
Hâtıruñda var-ısa hubbü’l-vatan

228. Jeng-i şehvetden iderseñ nefs pâk
Rûh-ı a’zâm gibi olduñ tâb-nâk

229. Sini andan ayıran işbu kafes
Sınsa sen Olsın ale’t-tahkîk pes

230. Pes gerek nefsüñi şöyle idesin
K’iresin aña çü bundan gidesin

231. Ger anuñ vasfı-y-ıla mevsûf olasın
Aña irişmeklige yol bulasın

232. İllet-i zamm oldı cinsiyyet ne şek
An’irem diyend’anuñ vasfı gerek 

233. Pâklıkdur vasf’anuñ her aybdan
Bu sözi diñle ki geldi gaybdan

234. Diler-iseñ kim görine saña Zât
Cehd it kim gide senden bu sıfât

235. Her kimüñ kim var-durur aklında sahv
Kendüzini kendülikden ide mahv

236. Pâk olgıl tâ ki pâki bulasın
Şöyle mahv olgıl ki sen ol olasın

237. AHMEDÎ bildüñse key söz söyledi
Vahdetüñ sırrın saña keşf eyledi

238. Bu söze olsañ benefşe bigi sem’
Keşf-ile gül gibi olasın şem’-i cem’

239. Tefrika mahv ola cem’a iresin
Râst andan cem’-i cem’a iresin

DER-MEDH-İ HÂTEME’N-NEBÎNE MUHAMMEDİ MUSTAFÂ ALEYHİ’S-SELÂM

240. Hażret-i ‘izzetden olsun biñ selâm
Musţafâ’nuñ rûhına her-subh u şâm

241. Reh-ber-i ehl-i ţarîķat tâc-ı şer’
K’andan oldı dîne zâhir asl u fer’

242. ‘İlm bahri vü fezâyil mecma’ı
Luţfı kânı vü fęvâżıl menba’ı

243. Göñli anuñ mahzen-i esrār-ı Haķ
Rûhı anuñ mazhar-ı envâr-ı Haķ

244. Hem ezel mülkinde Fahr-i ‘Âlem ol
Hem ebedde enbiyâya hâtem ol

245. ‘Işķına oldı anuñ rûşen bu şem’
Belk’anuñ-çuñ intizâm oldı bu cem’

246. Çünki devletden başına urdı tâc
Aldı hândan bâc u ķayserden harâc

247. Şirk çirkinde boyanmışken bu hâk
Kılıcı suyından anuñ oldı pâk

248. Tarfetü’l-‘ayn içre çün tîz-i nazar
Kıldı bundan “Kābe-Kavseyn’e” güzer 

249. Tutdı anda ķurb-ı “Ev-ednâ”yı ol
Buldı “Sübhâne’llezî esrâ”yı ol

250. Buluban “Sümme Denā”ya ol sebîl
“Lev-denevtü” diyü ķaldı Cebra’îl

251. Kıldı na’lînini tâc-ı ser felek
İtdi sürme ayaġı tozın melek

252. Gâh “Tâ-hâ” buldı geh “Yâ-sin” nidâ
Gâh “Elem neşrahleke” geh “Ve’d-duhâ”

253. Gâh anuñ hulķına didi Haķķ ‘Azîm
Geh Ra’ûf itdi anı vü geh Rahîm

254. Geh didi aña “Şefî’” ü geh “Nezîr”
Gâh “Şâhid” geh “Sirâc” ü geh “Beşîr”

255. Salţanaţla oldı halķuñ fahrı ol
Kendüzine fahr idindi faķrı ol

256. Çünki oldı himmeti anuñ ser-bülend
Hîç hışmet olmadı aña pây-bend

257. Gökde güneş hışmetine ķalmadı
Anuñ-ıçun yire sâye salmadı

258. İtmedi Firdevs bâgına nazar
Lâ-büd oldı vasfı “Mâ-zâge’l-basar

259. Hem sa’âdet hem kerâmet ehli ol
Hem hilâfet hem imâmet ehli ol

260. Cenkde hayli melâ’ik aña iş
“Mâ-remeyte iz remeyte”_ohına kîş

261. Dir “Etânî” Cebra’îl andan kelâm
Yir “Ebeytü inde Rabbî”den ta’âm

262. Ol-durur ol “Âlim-i ilme’l-yakîn”
Ol-durur ol “Rahmeten li’l-âlemîn”

263. Çil-sabâh u heşt-huld-i bî-misâl
Cüml ‘anuñ-çun bu söze hâ-mîm-dâl

264. Gitse andan nokta-i mîm-i hased
Ne kalur fikr eylegil “Bâki Ahed”

265. Çün nübüvvet zâhir itdi Mustafâ
Nesh old’anuñla şer’-i enbiyâ 

266. Dîn anuñdur bâki-i edyân nedür
Hükm anuñdur hikmet-i Yûnân nedür

267. Rây-ı Yûnân mezheb-i Zerdüştdür
Felsefe-y-le şer’ püşt-â-püştdür

268. Felsefedür sifli bî-şek şer’-i arş
Şer’-ile arşa irişür ehl-i ferş

269. Rahmetin Hakkuñ dilerseñ AHMEDÎ
Hamd-ile zikr eyle dâyim Ahmed’i

DER-TAHRÎZ BE-İTBÂ VE MAHABBET-İ RESÛL

270. Dem anuñ adından ür peyveste pes
K’olasın ol ad-ıla îsî-nefes

271. Göñlüñi medhine it dürc-i le’âl
Kim ola kamu sözüñ sıhr-ı halâl

272. Sünnetin tut k’ehl-i devlet olasın
Şer’ine gir kim şefâ’at bulasın

273. K’ol nebî şer’ine her kim girmeye
Dünya vü ‘Uķbāda rahmet görmeye

274. Yâ-Resûl ‘Allah nazar itgil baña
Kim şefâat isteyü geldüm saña

275. Olsa ‘âsîye şefâat mültahık
Cümle ‘âsîlerden uş ben müstahık

DER-ŞEFÂAT-CÜSTEN EZ-RESÛL ALEYHİ’S-SELÂM

276. Bini iste kim günâhum çok-durur
Arada bir hayr işüm yok-durur

277. Olmaz işde geh yügüre geh yile
Virmişem ‘ömrümi ney bigi yile

278. Şimdi uş zâr u peşîmân olmışam
N’eyleyeyüm diyü hayrân kalmışam

279. Ne siyeh-kâram ki işüm yazmışam
Defterümi kara dîvân yazmışam

280. Sen var-iken ben kime yalvarayum
Kapuñı ķoyup n’ireye varayum 

281. Çünki sensin pes Şefî’ü’l-Müznibîn
Ben şefâat senden isderem hemîn

282. Dut elümi kim ayakdan düşmişem
Hem nedâmet odına dutışmışam

283. Tâ getürdüm kapuña mihr ü vidâd
Sıdk u ihlâs-ıla hüsn-i i’tikād

DER-BEYÂN-I HAKİKAT-İ NUTK Kİ BÎ-HARF Ü SAVTEST

284. İy sehün-dân gel ki söz söyleyelüm
Hûb ma’nîler beyân eyleyelüm

285. Gerçi söz oldur ki bî-kâm u zübân
Ola ma’nî ehli katında ayân

286. Ol degül söz kim ola ol savt u harf
Belki savt u harf olupdur söze zarf

287. Söz eger bu savt ola vü harf pes
Bî-şek insân ola tûtî dahı pes

288. Harf ü savtı söz sanursañ cehl ola
Harf-ıla savta kalan nâ-ehl ola

289. Lîki çün söz lafz-ıla sûret bulur
Hem ma’ânî tercümânı lafz olur

290. Pes sözi hoş-lafz-ıla_idelüm beyân
K’ola san’at ehli kim olur ayân

291. Müşg ü anber-bîz idüp hâmeyi
Nakş kılalum SİKENDER-NÂME’Yİ

DER-TAHALLUS-I KİTÂB

292. Her sözi anda mülahhas idelüm
AHMEDÎ adına mahlas idelüm

293. Gevher-i fazlı sunalum fâzıla
Zâde-i aklı virelüm âkıla

294. Ucdan uca araduh bu âlemi
Bulmaduh ehl-i kerem bir âdemi

295. Kim kerem ehli kimi ölmiş-durur
Kimi yoklıkdan nihân olmış-durur 

296. Âdemî yirini dutmışdur sibâ’
Kime lâyık ola bu zîbâ-metâ’

297. Bû kerîmedür ü hem bintü’l-kerîm
Nicesi küfv ola buña her le’îm

298. Söz çü a’tı’l-kavsi bârîhâ ola
AHMEDÎ ‘yedür bu kim lâyık gele

299. Pes anuñ hıcrında gerekdür bu bikr
Dahı dürlü yok-durur bu işde fikr

300. Aña lâyık bu kim oldur ol Kerîm
Kim saçar halka zer ü dürr-i yetîm