Çocuğunuz kızacağınız bir şey söylediğinde...

Yüzünüzde tebessümünüz olsun. Olabilir; çocuklar çok kızdıklarında, “İğrenç bir insansın” veya “Senden nefret ediyorum” gibi cümleleri rahatlıkla sarf edebiliyor. Çünkü yabancı film dublajlarında bu tür ifadeleri duyarak yetişiyorlar. Sakin olun. Bu sözler onun gerçek duyguları değil. Maksadı şirretlik yapmak da değil.. Siz sakin, müşfik ve dalgınlıktan sıyrılmışçasına “Şey.. pek anlamadım yavrucuğum.. Yoksa biri seni üzdü mü? Arkadaşlarınla mı kavga ettin? Onun için mi kızgınsın?..” gibi sorularla onu kendi sükûnetinize çekebilirsiniz.

SENİ ÇOK SEVİYORUM AMA BU YAPTIĞINI BEĞENMEDİM

Her çocuk yanlış yapar. Ama bu yanlışı ona öğretirken, söze onu sevdiğinizi belirterek başlayın. Bu, sizin onu cezalandırmak istemediğinizi, maksadınızın yaptığı yanlışı göstermek olduğunu anlatacaktır. Onun dikkatini yaptığı yanlışa yöneltecektir. Anlatımınızın sevgi dolu ve sakin olması, onda savunma refleksi yerine arzuladığınız yanlışını görme sonucunu doğuracaktır.

Ergenlik yanlışlarını görmeseniz..

Sonuçta hemen tepki vermek yerine, sakin olun ve erteleyin tepkinizi.. Bu arada bol düşünme vaktiniz olacak. Mesela kendiniz de o çağlardan geçtiniz. O tarihlerde anne babanızla yaşadıklarınızı hatırlamaya çalışın. Hiç kuşkusuz daha hoşgörülü olmaya başlayacaksınız. Hatta o yanlışı görmezden gelmenin en doğrusu olduğunu farkedeceksiniz..

Sana o kadar çok ihtiyacım var ki..

Çocuk sıkıntılı, mızmız, sizi bunaltıyor.. Ona bu durumunu anlatmak yerine başka bir yol deneyin. Sanki bir sorununuz varmış, onu aşamıyormuşsunuz gibi; gayet içten “Sana o kadar çok ihtiyacım var ki, ah bana yardım edebilsen..” deyin. 

Ondan yardım isteyin. Çocuk, sizi bezdiren tavrından çıkıp, sizden gelen yardım talebine yoğunlaşacaktır. Çünkü minicik haliyle, bir işe yarıyor olmak; anne babasına yardım edebilecek olmak onun için çok, her şeyden çok önemlidir. Hemen size yönelecektir.

Adalet.. burada da illâ adalet!

Çocuklar kardeşleriyle veya misafir çocuklarıyla kendilerine dağıttığınız adaletten bazen yakınırlar. “Ama haksızlık bu!” derler. Onlara, herkese her zaman aynı davranışı göstermek gerekmediğini açıklayın. Misal, “Çocuklarınızdan birinin gözleri bozulduysa, adaletli olsun diye diğerine de gözlük almazsınız. Çocuklarınızdan biri ayakkabılarını eskittiyse, bu diğerine de ayakkabı almanız gerektiği anlamına gelmez. Tıpkı bir çocuğunuzun kulak iltihabı geçirmesinin her ikisine de ilaç vermeniz anlamına gelmeyeceği gibi.”

Kaynak : Yeniakit