Fuzuli - Leyla ve Mecnun/101-200

101 Kudretün gül-zârına bir sebze Sidrü’l-müntehâ
Hikmetün şem‘ine bir pervâne Cibrîl-i emîn

102 Sun‘un eyvânında bir kandîldür nüh âsmân
San‘atun dîbâcesinden bir varak rûy-i zemîn

103 Dergeh-i ta‘zîm ü tekrîmünden âlem kâm-cûy
Hırmen-i ihsân ü eltâfundan âdem hûşe-çîn

104 Arsa-i idrâk-i fevz-i re’fetün dârül-emân
Rişte-i ümmîd-i feyz-i rahmetün hablü’l-metîn

105 Hâkdan her zerre te’yîdünle bir cism-i latîf
Âbdan her katra tevfîkünle bir dürr-i semîn

106 Ol amîmü’l-feyz mün’imsen ki feyz-i şâmilün
Rızk taksîminde kılmaz imtiyâz-ı küfr ü dîn

107 Vâdî-i derkündedür ser-geşte fehm-i tünd-seyr
Mülk-i tevhîdündedür mahsûr akl-ı dûr-bîn

108 İlm-i irfânunda her kim bir yakîn bulmuş velî
Hîç şek yohdur kim ol idrâki hasr etmez yakîn

109 İktizâ-yı hikmetün izhâr-ı kudret kılmağa
İhtilâf-ı tab‘ ile ezdâdı etmiş hem-nişîn

110 Hâdisât-ı ihtilâf-ı devrden görmez halel
Kime kim ma‘mûre-i hıfzun olur hısn-ı hasîn

111 Hîç kim cürm ile dergâhundan olmaz nâ-ümîd
Senden ister kâm eger rüsvâ vü ger halvet-nişîn

112 Sensen izhâr eyleyen ma‘şûka âşık şevkini
Âşıkı sensen kılan ma‘şûk şevkiyle hazîn

113 Neş’e-i aşkunladur Mecnûn sürûdı sûznâk
Pertev-i hüsnünledür Leylî cemâli nâzenîn

114 Pâdişâhâ iktizâ-yı hikmetün tenbîh edüp
Gerçi havrâ ravza-i tâ‘âta konmışdır rehîn

115 Tâ‘atun eyler Fuzûlî tâkat oldukça velî
Hırs ile ne ravza-i Rıdvan diler ne hûr-i ‘în

116 Hûr-i ‘în ü ravza-i Rıdvan havâyîlikdürür
Nefsden geçmişdür ol senden rızâ ister hemîn

Bu vâcibü’l-vücûd isbâtına bürhân-ı kâtı‘dur
ve
Bekâ-i sâir-i mevcûdâta delîl-i mâni‘dür.

117 Etmek gerek ehl-i feyz ü bîniş
Tahkîk-i vücûd-ı âferîniş

118 Bilmek gerek anı kim cevâhir
Ne genc-i nihândan oldı zâhir

119 Ne dâiredür bu devr-i eflâk
Ne zâbıtadur bu merkez-i hâk

120 Cisme arazı kim etdi kâim
Nâra neden oldı nûr lâzım

121 Her hilkate gerçi bir sebep var
Âyâ sebebi kim etdi izhâr

122 Ger kâf ile nûndan oldı âlem
Âyâ neden oldı kâf ü nûn hem

123 Bî-hûde değül bu kâr-hâne
Bî-fâide gerdiş-i zemâne

124 Hâşâ ki bu turfe nakş-ı garrâ
Nakkâşından ola müberrâ

125 Hâşâ ki bu bârgâh-ı âli
Bir dem eyesinden ola hâlî

126 Fikr eyle vü gör nedür bu üslûb
Ne sâni‘edür bu sun‘ mensûb

127 Her zerre-i zâhirün zuhûrı
Bir özgeye bağludur zarûrî

128 Ger gâyete eylesen teemmül
Zâhir olur anda mazhar-ı kül

129 Versen özüne fenâ-yı mutlak
İsbât olur ol fenâ ile Hak

130 Ger var ise ma‘rifet mezâkı
Fânî sana bes delîl-i bâkî

131 Hakkâ ki hemîn vücûd birdür
Bir zâta vücûd münhasırdur

132 Aksidür anun vücûd-i ağyâr
Ma‘nîde yoh i‘tibâr ile var

133 Var olanı halk yoh sanurlar
Yoh varlığına aldanurlar

134 Yohdur bu vücûdun i‘tibârı
Hak âyînedür cihân gubârı

135 Ey akl edeb riâyet eyle
Bu bilmek ile kifâyet eyle

136 Tahkîk-i sıfâta kâni‘ olgıl
Endîşe-i zâta mâni‘ olgıl

137 Ol perdeye kimse râh bulmaz
Tahkîk bil anı bilmek olmaz

138 Ger yetse idi bu sırra idrâk
Demezdi Resûl mâ arefnâk

139 Halk oldı bu bahr-ı hayrete gark
Tâ halkdan ola Hâlika fark

140 Her rişte ki Hak ıyân edüpdür
Ser-riştesini nihân edüpdür

141 Bir kimse eğer olaydı âgâh
Kim halkı nişe yaradur Allâh

142 Mümkin ki irâdetiyle ol hem
Halk edebileydi özge âlem

143 Vermez çü kemâl-i hikmet-i Hak
Tahkîk-i rümûza râh-ı mutlak

144 Fâş oldı ki sırr-ı Hak nihândur
Âlemde nişânı bî-nişândur

Bu izhâr-ı i‘tirâf-ı cehâletdür
ve
İkrâr-ı isrâf-ı ma‘siyetdür

145 Ey hikmete bahmayan nazarsuz
Ahvâl-i zemâneden habersüz

146 Ta‘n etme ki çerh bî-vefâdur
Dâim işi cevr ile cefâdur

147 Şerh eyle mana ki çerh n’etdi
Andan ne cefâ zuhûra yetdi

148 Nen var idi kim elünden aldı
Ne mertebeden aşağa saldı

149 Devrâna getürdi mihr ü mâhı
Anc’etdi sipîdi vü siyâhı

150 Geh âteşe zecr-i âb verdi
Geh bâda gam-ı türâb verdi

151 Şem‘-i emelün münevver etdi
Her ne diledün müyesser etdi

152 Kıldı seni hîçden bir âdem
Esbâb-ı tena‘‘umun ferâhem

153 Çerhun hod işi senünle böyle
Sen n’eyledün anun ile söyle

154 Her dem anı bî-vefâ ohursen
Dönsün deyü min duâ ohursen

155 Çün ol sana kıldı mihr-bânlığ
Yahşılığa eyleme yamanlığ

156 Ey rûh ki câm-ı cehl edüp nûş
Hubb-i vatan eyledün ferâmûş

157 Kim saldı seni bu teng râha
Handan düşdün bu dâm-gâha

158 Sen terk kılup adem diyârın
Buldukda vücûd-ı i‘tibârın

159 Kılmışdı senünle hikmetullâh
Ecnâs-ı havâs u aklı hem-râh

160 Tâ âleme geldüğün zamanda
Bâzâr-ı tereddüd-i cihânda

161 Sermâyeleründen edesen sûd
Ol sûd nedür rızâ-yı ma’bûd

162 Hâlâ ki hasâret oldı vâki‘
Sermâyelerün tamâm zâyi‘

163 Hayrân ü mükedder ü tehî-dest
Ahvâli harâb ü rütbesi pest

164 Dönsen yine geldüğün makâma
Kâbil mi düşersen ihtirâma

165 Elbetde zelil ü hâr olursen
Bu fi‘l ile şerm-sâr olursen

166 Ey nefs-perest ü cism-perver
Olma gam-ı hırs ile mükedder

167 Cehd ile azâb-ı gûr yığma
Sa‘y eyle metâ-ı mûr yığma

168 Alma ele sâgar-ı mey-i nâb
Kim garka eder seni bu gird-âb

169 Olma nigerân-ı sebze-i beng
K’âyîne-i dînüne salur jeng

170 Def kimi gögüsde lehv koyma
Ney kimi hevâ-yı nefse uyma

171 Dâmân-ı tarîk-i şer‘ dutgıl
Her ne ki hilâf-ı şer‘ unutgıl

172 Tahkîk-i vesîle-i vusûl et
Taklîd-i şerîat-i Resûl et

Bu ser-defter-i enbiyânın evsâfından bir varakdur
ve
Server-i asfiyânun gül-zâr-ı eltâfından bir tabakdur

173 Ey pâdişeh-i serîr-i levlâk
Maksûd-ı vücûd-ı hâk ü eflâk

174 Olmış eflâk hâk-i râhun
Çekmiş eflâke hâk câhun

175 Ey râkım-ı nüsha-i meânî
Ma’mûre-i ilm-i dîne bânî

176 Şâhenşeh-i mesned-i risâlet
Ressâm-ı kavâid-i adâlet

177 Ey arş-nevâz ü ferş-perver
Defterdâr-ı hisâb-ı mahşer

178 Ser-defter-i enbiyâ-yı mürsel
Anlara hem âhir ü hem evvel

179 Ey vâzı‘-ı ıstılâh-ı îmân
Hakdan sebeb-i nüzûl-i Fürkân

180 Sensen sultân ü gayr haylün
Senden özge senün tufeylün

181 Ey halvet-i kudse şem‘-i mahfil
Cibrîl teredüdine menzil

182 Hak emri senünle halka cârî
Kavlünle ol emrün i‘tibârı

183 Ey kıble-nümâ-yı ehl-i tâat
Gencîne-i gevher-i şefâat

184 Tâc-ı ser-i arş hâk-i pâyun
Şem‘-i şeb-i Kadr nûr-ı râyun

185 Ey vâsıta-i nizâm-ı âlem
Dîvân-ı Haka vezîr-i a‘zam

186 İrfân-ı sıfât u zâta ârif
Keyfiyyet-i kâinâta vâkıf

187 Ey zâtun içün beşer vücûdı
Âdemde sana melek sücûdı

188 Yâsin sadef-i dür-i sıfâtun
Tâhâ gül-i bûstân-ı zâtun

189 Ey mekteb-i dânişe muallim
Mahrûse-i hükm-i şer‘e hâkim

190 Dergâhuna enbiyâ rücûı
Ta‘zîmüne âsman rükûı

191 Tahsin sana ey huceste-fercâm
Kim vaz‘ kılup tarîk-ı İslâm

192 Keyfiyyet-i hâli rûşen etdün
Hayr ü şer işin muayyen etdün

193 Ahvâl-i evâmir ü nevâhî
Ma‘lûm etdün bize ke-mâhî

194 Sen bildürdün ki kimdür Allâh
Sensüz kim olurdı andan âgâh

195 Güm-râhları tarîka saldun
Üftâdelerün elini aldun

196 Fâş oldı nasîhatün cihâna
Sen koymadun ortada behâne

197 Ammâ bize yohdur ol saâdet
Kim hıfz-ı tarîkun ola âdet

198 İhmâl ederüz itâatünde
Taksîr edâ-yı hidmetünde

199 Her niçe ki hâr ü şerm-sâruz
Bu cürm ile hem ümîd-vâruz

200 Kim feyz-i avâtıf-ı amîmün
Şad eyleye gönlin ehl-i bîmün