Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1201-1300

1201 İzhâr kılup nişâne-i gam
Kim kıldı seni esîr-i mâtem

1202 Ger âşık isen sen ey cihân-gerd
Kaçma ki menem senünle hem-derd

1203 Bir lahza menümle hem-nişîn ol
Gencîne-i râzuma emîn ol

1204 Başum tüğin âşiyâne kılgıl
Göz yaşumı âb ü dâne kılgıl

1205 Sen kâsıd imişsen ey hamâme
Menden hem ilet nigâra nâme

1206 Gör hecr-i ruhında ıztırâbum
Peygâmum ilet getür cevâbum

1207 Bi’llâh ser-i kûyına gedende
Her çizginüben tavâf edende

1208 Yâd eyle meni sevâbuma gir
Bir tavf sevâbını mana ver

1209 Kon hâk-i derine iste dâne
Kıl özüne dâneni behâne

1210 Oldukça mecâlün etme nâmûs
Menden yetür ol yere zemîn-bûs

1211 Anca dedi ana hem gam-ı dil
Kim kıldı anı hem ünse mâil

1212 Başında olup şeb âşiyânı
Gündüz ol olurdı pâsbânı

1213 Zâtında görüp nişâne-i hayr
Hem vahş mutîi oldı hem tayr

1214 Râm oldı behâyim ol figâra
Bir fevc yığıldı vara vara

1215 Ol zâr idi mülk-i derd şâhı
Hayl-i ded ü dâm anun sipâhı

1216 Olmışdı beşerden eyle bîzâr
Kim öz aksin sanurdı ağyâr

1217 Dartup göğe dûd-ı şu‘le-i âh
Öz sâyesin istemezdi hem-râh

Bu Leylî ahvâlinden bir haberdür
ve
Ma‘şûk-ı âşık-pîşe etvârından bir eserdür

1218 Sâkî müteellim-i humârem
Müştâk-ı şarâb-ı hoş-güvârem

1219 Üftâdeliğüm gör etme ihmâl
Rahm et bir ayağ ile elüm al

1220 İzhâr kılup safâ-yı meşreb
Bu bezmi çün eyledün müretteb

1221 Bezm ehline nevbet ile ver câm
Hem hâs riâyet eyle hem âm

1222 Mecnûna hemîn şarâb dutma
Leylîni ki asldur unutma

1223 Dihkân-ı fasîh-i Fârisî-zâd
Bu gülşene beyle tikdi şimşâd

1224 Kim ol çemen-i vefâ bahârı
Dâğ-ı gam-ı aşk lâle-zârı

1225 Ya‘nî reviş-i vefâda muhkem
Leylî sadef-i cevâhir-i gam

1226 Girmişdi hisâra genc mânend
Urmışdı ayağa pendden bend

1227 Ne bir ferahı ne bir neşâtı
Ne kimse ile bir ihtilâtı

1228 Bîzâr atadan ü anadan
Bîgâne cemî‘-i âşinâdan

1229 Yanına olurdı hûblar cem‘
Pervâne-sıfat havâlî-i şem‘

1230 Şâd olmağa hâtır-ı hazîni
Eğlenmeğe tab‘-ı nâzenîni

1231 Min turrfece turfece fesâne
Şîrîn söz ile çeküp beyâna

1232 Eylerler idi zaman zaman yâd
Takrîb ile lahza lahza bünyâd

1233 Ol terk kılup neşât ü râhat
Bir uzvını eyleyüp cerâhat

1234 Eylerdi behâne ile nâle
Düşmezdi olar düşen hayâle

1235 Kızlar kaşa verse vesmeden reng
Cân gözgüsine salurdı ol jeng

1236 Kızlar yüze koysa nîlden hâl
Ol nîle çekerdi raht fi’l-hâl

1237 Kızlarda hayâl-i nakş-ı dîbâ
Ol nakş-ı hayâl ile şikîbâ

1238 Kızlarun eli hınâda gül-gûn
Anun eli eşki ile pür-hûn

1239 Ne iğnede ne ipekde meyli
Müjgâna tökerdi eşk seyli

1240 Kızlar kılup ârzû-yı zîver
Ger rişteye çekselerdi gevher

1241 Ol dahi çekerdi eyleyüp reşk
Târ-ı bedenine gevher-i eşk

1242 Mecnûndan idi cünûnı efzûn
Leylî deyene der idi Mecnûn

1243 Dünler ki gedüp yanından ol cem‘
Bir gûşede ol kalurdı vü şem‘

1244 Şem‘e gam-ı dil beyân ederdi
Sûz-ı ciğerin ıyân ederdi

Bu Leylînün çerâğ ile macerâsıdur
ve
Andan câre-sâzî-i dil temannâsıdur

1245 K’ey didesi nemlü bağrı dağlu
Başı karalu ayağı bağlu

1246 Gel olalım hem-nefes men ü sen
Râz-ı dil-i zârun eyle rûşen

1247 Ne derd seni nizâr edüpdür
Âlüfte vü zerd ü zâr edüpdür

1248 Başdan ayağa nedür bu yanmak
Dûd-ı dile dem-be-dem boyanmak

1249 Ne cinsdür aslun ey belâ-keş
Kim âb-ı hayâtun oldı âteş

1250 Şerh-i dil-i germ ü çeşm-i ter ver
Ser-rişte-i râzdan haber var

1251 Her lahza düşersen ıztırâba
Hem âteşe garkasen hem âba

1252 Ne sihr kılursen ey seher-hîz
Kim âteşün âbdan olur tîz

1253 Men sûhteden hem olma gâfil
Mende dahi var bir gam-ı dil

1254 Men hem sana benzerem vefâda
Belkim niçe mertebe ziyâde

1255 Sen gece hemîn yanarsen ey zâr
Men gece vü gündüzem giriftâr

1256 Sende eser-i hevâ ziyândur
Nisbet mana râhat-ı revândur

1257 Hûdur sana sırrunı töküp yaş
Meclisler içinde eylemek fâş

1258 Gönlün çü değül vefâda kâim
Gönlündekidür dilünde dâim

1259 Men sâbit-i arsa-i belâyem
Ney kimi hizâne-i hevâyem

1260 Olman olur olmaz ile dem-sâz
Başum kesilürse söylemen râz

1261 Derdüm sana söyleyem gam-ı dil
Sende dahi tâb yoh ne hâsıl

1262 Döymez ciğerün bu şerh-i râza
Âhum getürür seni güdâza

1263 Bir yâra bu derdi eyledüm fâş
Olmadı mana bu yolda yoldaş

1264 Sabr eylemedi bu derd ü dâğa
Katlanmadı düşdi daşa dağa

1265 Yanunda senün hem urmayam dem
Tâ kaçmayasen ırağa sen hem

1266 Şem‘ün çü görürdi yoh zebânı
Dem urmağa yoh yanında cânı

Bu Leylînün pervâneye keşf-i râzıdur
ve
Anunla fi’l-cümle izhâr-ı niyâzıdur

1267 Pervâneye şerh ederdi râzın
Arz eyler idi olan niyâzın

1268 K’ey tâir-i âşiyâne-i aşk
Ser-geşte-i âb ü dâne-i aşk

1269 Sensen reh-i aşk içinde sâdık
Âşık ammâ tamâm âşık

1270 Bir görmeğe yârı cân verürsen
Bir zevkle iki cihân verürsen

1271 Hem-râzdur taleb-i fenâda hâlün
Gûyâ ki fenâdürür visâlün

1272 Her çend ki şöhre-i cihânsen
Aşk içre ser-âmed-i zamansen

1273 Müşkil ki menüm kimi olup zâr
Mence ola sende şevk–i dîdâr

1274 Sen seyrdesen hemîşe ser-mest
Men dâm-ı belâ vü derde pâ-best

1275 Dünler sana dûst-ı hem-nişîndür
Hicrân mana muttasıl karîndür

1276 Bir şu‘leye sen nisâr edüp cân
Düşvâr gamun kılursen âsân

1277 Men cân ile isterem çekem gam
Min cân dilerem gamında her dem

1278 Mence sana yoh gam-ı nihânî
Ger var desen hanı nişânı

1279 Hanı nem-i çeşm-i eşk-rîzün
Hanı dem-i serd-i germ-hîzün

1280 Hanı sitem-i belâya dözmek
Aşka düşüben cefâya dözmek

1281 Pervânede hem görürdi noksân
Bulmazdı anunla derde dermân

1282 Nâ-çâr kılup tahammül ü sabr
Ol kesre dilerdi gaybden cebr

1283 Yarum geceler ki çeşme-i hâb
Gözler çemenin kılurdı sîr-âb

1284 Zulmâta düşerdi nûr-ı bîniş
Ârâm bulurdı âferîniş

1285 Uyhuya gederdi yâr u ağyâr
Derd ehli hemîn kalurdı bîdâr

1286 Sahrâya çıhardı evden ol mâh
Kâmınca kılurdı nâle vü âh

1287 Feryâdın edüp bülend-pâye
Râz-ı dilini açardı aya

Bu Leylî’nün mâh ile münâzara kılduğıdur
ve
Hurşîd kimi şevk odına yakılduğıdur

1288 K’ey gâh kadüm kimi hamîde
Gâhî pür olan misâl-i dîde

1289 Geh zâhir olan mana gamum tek
Geh gâib enîs ü hem-demüm tek

1290 Şâhiddür ana bu inkılâbun
Kim âşıkısen bir âftâbun

1291 Hicrânı ilen nizâr olupsen
Ser-geşte-i rûzgâr olupsen

1292 Ey mihnet-i aşkdan haberdâr
Gör Tanrı içün ne mihnetüm var

1293 Kıl şu‘le-i âhuma nezâre
Ger var ise rahmun eyle çâre

1294 Seyr eyle fezâ-yı her diyârı
Gez cümle-i deşt ü kûhsârı

1295 Gör handadur ol menüm penâhum
Şâhum mâhum ümîd-gâhum

1296 Hâl-i dilüm ana arza eyle
Bi’llâh nişe gördün ise söyle

1297 Tâ vakt-i seher bu idi hâli
Teşvîşden olmaz idi hâlî

1298 Mürg-i seherî çekende âvâz
Eylerdi bir özge nevha âğâz

1299 K’ey vây tükendi mâye-i ömr
Hurşîde erişdi sâye-i ömr

1300 Demdür der-i fursat ola mesdûd
Müşkil görine beyân-ı maksûd