Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1601-1700

1601 Efgân edüp etdi hırkasın çâk
Sahrâlara düşdi zâr ü gam-nâk

Bu Mecnûnun zencîre özin bend etdüğidür
ve
Behâne ile Leylî tarafına getdüğidür

1602 Bir gün seher ol mücâvir-i deşt
Eylerdi gürüh-ı vâhş ile geşt

1603 Bir pîr-i hazîn görindi nâgâh
Zencirlü bir esîri hem-râh

1604 Mecnûnun esîre yandı cânı
Ol pîr-i hazîne sordı anı

1605 Kim bu ne esîrdür beyân et
Cürmin men-i mücrime ıyân et

1606 Sırr-ı dilin etdi pîr rûşen
Kim dûstdürür değül bu düşmen

1607 Men haste-i beste-i iyâlem
Fakr ile iğen şikeste-hâlem

1608 Bu hem men-i zârdan beterdür
Âvâre vü hâr ü derbederdür

1609 Bir rûzî içün olup füsûn-sâz
Her dem kıluruz füsûnlar âğâz

1610 Tâ hâsıl ola maâş-ı etfâl
Bir şu‘bededür bu gördüğün hâl

1611 Bu kanlulığa kılupdur ikrâr
Men iylemişem munı giriftâr

1612 Sâhib-diyetem men ü bu hûnî
Gör vech-i maâş içün füsûnı

1613 Tâ kim gezüp eyleye gedâlığ
Bendeni kıla girih-küşâlığ

1614 Her ne kazanur gezende ev ev
Taksîm ederüz arada cev cev

1615 Kısmetde hem etmişüz karârı
Men yarıyem ü bu şahs yarı

1616 Mecnûn dedi sehv edüpsen ey pîr
Dîvânelere gerek bu zencîr

1617 Gel hâcetümi menüm revâ kıl
Bend eyle meni munı rehâ kıl

1618 Sâyen tek olup senünle hem-seyr
Men ehl-i keremden isteyem hayr

1619 Her ne yığılursa bîş ü ya kem
Varın sana eyleyem müsellem

1620 Kasdum bu iki eyleyem men-i zâr
Evden eve seyr müşterî-vâr

1621 Şâyed ki bir evde ola mümkin
Ol zühreye olmağum mukârin

1622 Pîr oldı ümîd-i nef‘ ile şâd
Evvelki esîrin etdi âzâd

1623 Zencîre girüp remîde Mecnûn
Erbâb-ı cünûna düzdi kânûn

Bu Mecnûnun zencîre şerh-i gamıdur
ve
Beyân-ı silsile-i elemidür

1624 Ol silsileye olup hem-âvâz
Ağlardı ki ey menümle hem-râz

1625 Sen genc-i belâya ejdehâsen
Ser-rişte-i mihnet ü belâsen

1626 Şerh-i gama var min dehânun
Deprendükçe çıkar figânun

1627 Başdan ayağa delük delük ten
Gönlündeki râzun etdi rûşen

1628 Ey muntazır-ı nezâre-i yâr
Nezzâre-i yâra min gözün var

1629 Gezmek hevesiyle hâne hâne
Ol pîr ile oldılar revâne

1630 Tevfîk olup anlarunla hem-râh
Leylî haşemi gezerdi bir bir

1631 Mecnûn reseni elinde ol pîr
Ev ev haşemi gezerdi bir bir

1632 Leylî evine erişdi nevbet
Ol hasteye gâlip oldı hayret

1633 Ser-geşte-i âlem oldı pâ-best
Meyhâne öninde düşdi ser-mest

1634 Çün çekdi bir ihtiyârsuz âh
Leylî ev içinde oldı âgâh

1635 Bir âh ile kıldı haymesin çâk
Mazlûmına açdı çeşm-i nem-nâk

1636 Gördi ki görinmez olmuş ol zâr
Olmış gam ile zaîf ü bîmâr

1637 Kaşı kimi kâmeti bükilmiş
Yaşı kimi peykeri tökilmiş

1638 Cismi gam içinde cân şebîhi
Derk-i nazarı gam-ı bedîhî

1639 Dîdâr ile ol şeh-i letâfet
Mihmânına eyledi ziyâfet

1640 Râz-ı dil-i zârın etdi ifşâ
Bu şi‘ri bedîhî kıldı inşâ

Bu gazel Leylî dilindendür

1641 Yâr rahm etdi meğer nâle vü efgânumuza
Ki kadem basdı bugün külbe-i ahzânumuza

1642 Eşk bârânı meğer kıldı meded kim nâgeh
Bitdi bu şâh-ı gül-i tâze gülistânumuza

1643 Bize âh ateşinün yanduğı andan bilinür
Ki çerâğ eyledi rûşen şeb-i hicrânumuza

1644 Bu visâle yuhu ahvâli demek mümkin idi
Eğer olsaydı yuhu dîde-i giryânumuza

1645 Bir hayâl ola meğer gördüğümüz yohsa nigâr
Mutlakâ hâtıra gelmez ki gele yanumuza

1646 Yâr mihmânumuz oldı gelün ey cân ü gönül
Kılalum sarf nemüz var ise mihmânumuza

1647 Dilberün câna imiş kasdı Fuzûlî gel ki
Cân verüp dilbere minnet koyalum cânumuza

Bu Mecnûnun Leylîye mukâbil olup
Ahvâlin beyân etdüğidür ve
Fursatla râz-ı pinhânın ıyân etdüğidür

1648 Mecnûn ki ana nezâre kıldı
Râz-ı dilin âşikâre kıldı

1649 Çekdi feleğe figân ü âhı
Sultânınun oldı dâd-hâhı

1650 K’ey kadri bülend pâdişahum
Bildür mana kim nedür günâhum

1651 Fermâna muhâlefet mi kıldum
A‘dâya muvâfakat mi kıldum

1652 Bed-hâhlarun mıdur bu tedbîr
Gammâzlarun mıdur bu tezvîr

1653 Men mu‘tekidem bu âsitâna
Yâ Rab n’ola reddüme behâne

1654 Kimdendür ola mana bu hîle
Kim oldı ola muna vesîle

1655 Tâ hâk-i deründen olmışem dûr
Âşüfte vü haste-hâl ü rencûr

1656 Gâhî çekerem şikence-i gam
Gâhî olurem belâya hem-dem

1657 Tenhâ geçer oldı rûzgârum
Sahrâda ne mûnis ü ne yârum

1658 Sen hod güzelüm gamum yemezsen
Ol şîfte handadur demezsen

1659 Menden bu tegâfülün acebdür
Gûyâ ki nişâne-i gazabdur

1660 Men beyle niçün zebûn ü hârem
Ha geldüm eğer günâhkârem

1661 Çökdüm yere gerdenümde zencîr
Bismillâh eğer olursa ta‘zîr

1662 Fermân senden kabûl menden
Olma güzelüm melûl menden

1663 Zülf ü müje hançer ü resen bes
Hükmüni yürüt hem as hem kes

1664 Gel arada bir gubâr koyma
Öldür meni şerm-sâr koyma
1665 Ta‘zîrüme eylesen teallül
Lâzım meni öldürür tegâfül

1666 Ey lâle-izâr ü anberîn-mû
Gencîne-cemâl ü mâr-gîsû

1667 Tâ zülfüne olmışem giriftâr
Zencîr-i cünûna rağbetüm var

1668 Gam silsilesine pây-bendem
Dîvâneler içre ser-bülendem

1669 Sevdâda dönüp ziyâna sûdum
Peyveste bu şi‘rdür sürûdum

Bu gazel Mecnûn dilindendür

1670 Küfr-i zülfün salalı rahneler imânumuza
Kâfir ağlar bizüm ahvâl-i perîşânumuza

1671 Seni görmek müteazzir görinür beyle ki eşk
Sana bahdukda dolar dîde-i giryânumuza

1672 Cevri çoh eyleme kim olmaya nâgeh dükene
Az edüp cevr ü cefâlar kılasen cânumuza

1673 Eksük olmaz gamumuz munca ki bizden gam alup
Her gelen gamlu geder şâd gelüp yanumuza

1674 Var her halka-i zencîrümüzün bir ağzı
Muttasıl vermeğe ifşâ gam-ı pinhânumuza

1675 Gam-ı eyyâm Fuzûlî bize bî-dâd etdi
Gelmişüz acz ile dâd etmeğe sultânumuza

Tamâmî-i sühan

1676 Bir lahza kılup bu resme feryâd
Sultânına zulm-i aşkdan dâd

1677 Zencîrini etdi pâre pâre
Dutdı yine halkdan kenâre

1678 Endâmı şikeste çeşmi nemnâk
Rüsvâ vü harâb ü mest ü bî-bâk

1679 Ardınca koşun koşun uşağlar
Ahvâline kim güler kim ağlar

Bu Mecnûnun kûrlığ behânesiyle dildârı
Cemâlin gördüğidür ve
Dîde-i ümmîdin tûtiyâ-yı maksûda yetürdüğidür

1680 Bir gün dahi ol behâne-perdâz
Bir özge behâne kıldı âğâz

1681 Bağladı iki gözin ki kûrem
Ahvâl-i cihâna bî-şuûrem

1682 Arz eyledi za‘f ü bî-nevâlığ
Ev ev gezüp eyledi gedâlığ

1683 Takrîb ile azm-i yâr kıldı
Leylî evine güzâr kıldı

1684 Ol dûsta zâhir eyleyüp râz
Yâ dûst deyüp yetürdi âvâz

1685 Leylî ki eşitdi ol sadânı
Bildi eşiğindeki gedânı

1686 Evden çıhup etdi arz-ı dîdâr
Kıldı sadaka zekât-ı ruhsâr

1687 Pinhân bahuben ol âftâba
Mecnûn yine geldi bu hitâba

1688 K’ey hâl-i siyâhı göz sevâdı
Cân ârzûsı gönül murâdı

1689 Ger bağlu ise gözüm revâdur
Ser-çeşme-i lücce-i belâdur

1690 Bend eylemesem önin demâdem
Seylâba geder tamâm-ı âlem

1691 Göz kimi seni eyleyüp nezâre
Rüsvâ kılur ehl-i rûzgâra

1692 Tahkîk edübem ki düşmenündür
Men kıydım ana rızâ senündür

1693 Dergâhuna bağladum getürdüm
Baş üzre ayağuna yetürdüm

1694 Ey gamze vü la‘li şehd ü şemşîr
Hâhî afv eyle hâh ta‘zîr

1695 Dergâhuna geldüğümde ey hûr
Sermâyem idi gözümdeki nûr

1696 Öğretdi gamun mana ticâret
Yüz şükr ki kılmadum hasâret

1697 Göz nûrını hâk-i pâya verdüm
Az cinsümi çoh behâya verdüm

1698 Şâhum nazar et men-i gedâya
Bîgâneliğ etme âşinâya

1699 Cân bâğına gam nihâli tikdün
Ten mülkine derd tohmı ekdün

1700 Ol tohm ü nihâle nef‘-i hâsıl
Oldı nem-i eşk ü sûziş-i dil