Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1701-1800

1701 Gel mülküne bâğuna güzer kıl
Mahsûl ü menâfi‘e nazar kıl

1702 Munı deyüp ol garîb ü hayrân
Dutdı reh-i bâdiye kemâ-kân

Bu İbni Selâmun Leylî visâline râğıb olduğıdur
ve
Bu da‘vâda subh-ı ümmîdi kâzib olduğıdur

1703 Sâkî bize râhat-ı revân ver
Cânsuzlara himmet eyle cân ver

1704 Kıl mest bizi mey-i mugândan
Evvel hoş ü hurrem eyle andan

1705 Sor kim nişedür sebât-ı âlem
Encâm-ı ferah nihâyet-i gam

1706 Dünyâ işi i‘tibârsuzdur
Çerhün revişi karârsuzdur

1707 Çoh kimsene genc içün çeker renc
Gayrine nasîb olur anun genc

1708 Gör anı ki her nihâl-i ser-keş
Sudandur ü sarfın eyler âteş

1709 Takdîredür asl-ı emr mensûb
Hoşdur bu ki tâlib ola Matlûb

1710 Çün İbni Selâm bildi hâli
Meydân-ı murâdı gördi hâlî

1711 Cem‘ etdi ekâbirin diyârun
A‘yânını ehl-i rûzgârun

1712 Gönderdi nikâh içün besî mâl
Şart etdügin etdi cümle irsâl

1713 Min zerrîn-na‘l rahş-ı tâzî
Mısrî vü Irâkî vü Hicâzî

1714 Min câriye vü gulâm-ı zîbâ
Pîrâyeleri harîr ü dîbâ

1715 Min nâka nebât-ı kand yüklü
Nesrîn derilü benefşe tüglü

1716 Min tabla abîr ü anber ü müşg
Yüz yük güher-i ter ü zer-i huşg

1717 Esbâb-ı nikâh olup revâne
Kâbîni kesildi nakd-i câna

1718 Leylî bu cefâdan oldı âgâh
Kim buldı bahârına hazân râh

1719 Ümmidi gözine doldı toprağ
Maksûd nihâli tökdi yaprağ

1720 Aks-i garaz oldı sûret-i hâl
İdbâra mübeddel oldı ikbâl

1721 Gül ister iken sataşdı hâra
Nûr ister iken dutuşdı nâra

1722 Efgân ile mâtem etdi sûrı
Mâtem-kede mahfil-i sürûrı

1723 Meşşâta silerdi zülf ü hâlin
Arturmağa zîb ile cemâlin

1724 Ol âh u sirişk ile demâdem
Hâli güm ederdi zülfi derhem

1725 Eğmezdi hilâli vesmeye baş
Gözden giderürdi sürmesin yaş

1726 Gîsûsı çekerdi şâneden ser
Bir bâr idi gerdeninde gevher

1727 Gözgüye keder verürdi âhı
Zulmât-ı hat istemezdi mâhı

1728 Pâ-bûsına bulmayup hınâ dest
Kılmışdı nekâreni üni pest

1729 İklîle ruhı ururdı âteş
Buy-i hoş ana gelürdi nâhoş

1730 Ta‘ne tikeninden etmeyüp bâk
Gül kimi kılurdı geydüğin çâk

1731 Her lahza kılurdı âh ü feryâd
Derdi ki elünden ey felek dâd

1732 Senden bu midi menüm murâdum
Devrânuna bağlu i‘tikâdum

1733 Vaslını tevakku‘ etdüğüm yâr
Bi’llâh bu değül yanılma zinhâr

1734 Ol nakş-ı sahîfe-i vefâdur
Bu tarz-ı cerîde-i fenâdur

1735 Ol garka-i bahr-ı zevk-i cândur
Bu mahv-ı tena‘‘um-ı cihândur

1736 Ol hayr yolına râh-berdür
Bu başladuğı tarîk şerdür

1737 Cânânesi içün ol diler cân
Öz cânı içün diler bu cânân

1738 Men anunem ol menüm ezelden
Sahla bu alâkanı halelden

1739 Ey çerh bu akd olanda muhkem
Belkim yoh idün arada sen hem

1740 Gel terk-i tegallüb ü sitem kıl
Tanrını arada gör kerem kıl

1741 Verme kavîye zaîf mâlin
Düşmenlere dûstlar halâlin

1742 Mecnûnumı sanma kimseden kem
Bir merd-i reh-i belâdur ol hem

1743 Ey İbni Selâm-ı bî-ser-encâm
Bilsen sana mekr edüpdür eyyâm

1744 Mecnûna koyupdur ad Leylî
Eyler seni ola kim tesellî

1745 Sen kâm-ı dil iste men belâyem
Sen genc dile men ejdehâyem

1746 Ammâ demezem işün hatâdur
Nisbet mana gâyet-i atâdur

1747 Kurtar meni atadan anadan
Bir gam yeğ olur iki belâdan

1748 Derd ile kılurdu nâle vü âh
Esbâb-ı tecümmülinden ikrâh

1749 Devrândan edüp figân ü feryâd
Bu şi‘ri ohurdı ol perî-zâd

Bu gazel Leylî dilindendür

1750 Hilâf-ı re’yüm ile ey felek medâr etdün
Meni gül ister iken mübtelâ-yı hâr etdün

1751 Mürûr-ı ömrde bir dönmedün murâdum ile
Döne döne mana zulm etmeği şiâr etdün

1752 İhânetümde nedür bilmezem murâdun kim
Azîz-i âlem iken hâr ü hâk-sâr etdün

1753 Ümîd-vâr idüm evvel ki bir neşât görem
Binâ-yı mihnetümi şimdi üstüvâr etdün

1754 Cefâ eliyle kılup çâk perde-i sabrum
Nihân olan gamumı halka âşikâr etdün

1755 Vefâda vermeğe cân vermedün mana mühlet
Meni bu ahd vefâsında şerm-sâr etdün

1756 Bir özgeni mana yâr eylemekdesen gûyâ
Menümle yâr olanı özge ile yâr etdün

1757 Meğer bilindi Fuzûlî sana felek hâli
Ki varını bu cihânun yoh i‘tîbar etdün

Tamâmî-i sühan

1758 Ol nev‘ görenler ıztırâbın
Tezyîn ü cilâdan ictinâbın

1759 Eylerler idi gümân ki ol zâr
Bir özge belâyadur giriftâr

1760 Kılmışdı ol âftâbı muztar
Hecr-i peder ü firâk-ı mâder

1761 Derlerdi hakundur ey semen-bûy
Dutmışdun atan anan ile hûy

1762 Hâlâ ki bulardan ayrılursen
Gurbet sitem olduğın bilürsen

1763 Efgânuna hiç men‘ yohdur
Sen kimi yanan firâka çohdur

1764 Ammâ bu imiş çü halka âdet
Sen hem cezâ eyleme ziyâdet

1765 Kız dâim ata evinde kalmaz
Peyveste anaya mihr salmaz

1766 Lâzım mey-i gaflet eyleyüp nûş
Eylersen atan anan ferâmûş

1767 Leylî bu söze kılurdı ikrâr
Demezdi bir özge mihnetüm var

1768 Görmezdi özine anı lâyık
Kim ta‘ne ede ana halâyık

1769 Kız her niçe olsa yâra tâlib
Elbette gerek hayâsı gâlib

1770 El ta‘nesi ile hâh ü nâ-hâh
Teklîfe düşüp bezendi ol mâh

1771 Bir ehl-i hayâ min ehl-i ibrâm
İsyân ile olmaz iş ser-encâm

1772 Ol zîver ü zeyne zib ü zînet
Bir şekl ile verdi zîb-i sûret

1773 Kim anı görende derdi gerdûn
İnsâf kemâl-i sabr-ı Mecnûn

1774 Pîrâyesüz idi ol meh âfet
Pîrâyeden arturup letâfet

1775 Bir hadde erişdi âftâbı
Kim oldı nikâbı hüsni tâbı

1776 Çün dutdı arûs-ı halvet-i şâm
Temkîn ile halvetinde ârâm

1777 Zulmât ziyâya oldı gâlib
Yandurdı meşâilin kevâkib

1778 Encüm güheri olup şeb-efrûz
Kıldı şeb-i târı gayret-i rûz

1779 Gül-çehre sanemler oldılar cem‘
Her bir sanemün elinde bir şem‘

1780 Resm-i tarab etdiler müretteb
Beş yüz büt-i gül-ruh ü şeker-leb

1781 Yüz gonca dehenlü mâh-pâre
Gül suyı seperdi reh-güzâra

1782 Yüz gül-ruh elinde micmer-i ûd
Eylerdi havânı anber-âlûd

1783 Yüz mâh-likâ olup gınâ- saz
Koşmışdı sadâ-yı sâza âvâz

1784 Yüz nergis-i mest gezdürüp câm
Ahbâba verürdi câm-ı gül-fâm

1785 Yüz gül başı üzre yüz tabak zer
Olmışdı nisâr içün mukarrer

1786 Bir taht-ı revân içinde Leylî
Ne şevket ü ne şükûha meyli

1787 Her lahza figân ü âh ederdi
Ser-geşte vü muztarib gederdi

1788 Endîşe-i zevk u ayşden pâk
Seyl içre sağın gederdi hâşâk

1789 Çün yetdi harem-serâya ol mâh
Dağıldı olan refîk ü hem-râh

1790 Gül halveti oldı sahn-ı gül-zâr
Dûr oldı bisâtdan has ü hâr

1791 Baht İbni Selâmı etdi âgâh
Kim oldı sana müsellem ol mâh

1792 Ol tâlib-i gevher-i yegâne
Gevher hevesiyle girdi kâna

1793 Ne gördi nikâb içinde bir nûr
Gözden ruh-i dil-fürûzı mestûr

1794 Germ oldı mahabbetün merâkı
Deprendi visâle iştiyâkı

1795 El urdı ki aça ol nikâbı
Ref‘ eyleye ortadan hicâbı

1796 Leylî dedi ey harîf-i kâbil
Sensen ser ü server-i kabâil

1797 Evsâfun eşitmişem ziyâde
Kâmilsen edebde vü hayâda

1798 Mâ‘lûm edübem ki Kâf-tâ-Kâf
İnsâfuna el verüpdür insâf

1799 Men kim değülem ganî fakîrem
Mihmân demeyem sana esîrem

1800 Zulm eylemek etme bir esîre
İzhâr-ı terahhum et fakîre