Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1801-1900

1801 Gör cân ü tenümde ıztırâbum
Sor hâl-i dilüm eşit cevâbum

1802 Men mektebe getdüğüm zamânlar
Hıfz-ı sebak etdüğüm zamânlar

1803 Bir şahs mana görindi nâgâh
Oldum perî olduğından âgâh

1804 Cinnîler içinde ol perî-zâd
Ülfet menüm ile kıldı bünyâd

1805 Her lahza durur mana berâber
Der kim benî Âdem etme hem-ser

1806 Yohsa kılurem deminde fânî
Bir darb ile hem seni hem anı

1807 Çok mekr kılındı oldı tedbîr
Boynumdan alınmadı bu zencîr

1808 Def‘ olmadı bu beliyye hergiz
Hem ata hem ana oldı âciz

1809 Çün bulmadı kimse çâre-i kâr
Menden ata ana oldı bîzâr

1810 Şeydâlığum oldı âleme fâş
Nefret kılur oldı yâr u yoldaş

1811 Sen hem ki bizüm diyâra yetdün
Elbette bu kıssanı eşitdün

1812 Hâlâ ki senünle düşdi bâzâr
Oldun dür-i akdüme hırîdar

1813 Karşumda hem ol perî durupdur
Gayret kılıcına el urupdur

1814 Terk et ki bu vasl bîm-i cândur
Hem özüne hem mana ziyândır

1815 Bir niçe zaman tahammül eyle
Dermân iste tevekkül eyle

1816 Ola ki müyesser ola maksûd
Senden açıla bu bâb-ı mesdûd

1817 Kat‘ ola zebân-ı ta‘n-ı düşmen
Hem sen yetesen murâda hem men

1818 Ol sâde-zamîr ona inandı
Cinnî haberin sahîh sandı

1819 Vehm etdi ki olsa yâra vâsıl
Noksân ola ömr ü câha hâsıl

1820 Cânâne yolında ömr ü câhı
Ol nâkısun oldı sedd-i râhı

1821 Bir resm-i kadîmdür cihânda
Sûd isteyen istemek ziyân da

1822 Cânân dileyen cefâya dözmek
Genc isteyen ejdehâya dözmek

1823 Aşk ehli mahabbet etse izhâr
Evvel anı imtihân eder yâr

1824 Ger görse anun cefâya sabrın
Kesrinün eder tamâm cebrin

1825 V’er görmese cevre ihtimâlin
Salmaz ana sâye-i visâlin

1826 Çün İbni Selâma bîm-i noksân
Ol vaslda rûzî etdi hicrân

1827 Meyl etmedi mutlak ol nigâra
Hergiz ana kılmadı nezâre

1828 Tedbîr-i ilâca durdı kâim
Derdine devâ sorardı dâim

1829 Her handa görürdü ehl-i teshîr
Dîvânesine dilerdi zencîr

Bu Zeyd-i vefâ-dârun Mecnûna haber getürdüğidür
ve
İbn-i Selâm ile Leylînün peyvendi müjdesinin yetürdüğidür
 
1830 Sâhib-haber-i efsâne-perdâz
Bu tarz ile kıldı kıssa âğâz

1831 Kim var idi bir nedîm-i nâdir
Zeyd adlu vefâ-yı ahde kâdir

1832 Meşhûr idi fazlı vü kemâli
Ma‘rûf idi hüsni vü cemâli

1833 Olmışdı esîr bir nigâra
Büt zîblü Zeynep adlu yâra

1834 Çekmişdi mahabbetün cefâsın
Görmişdi melâmetün belâsın

1835 Ol âşık-ı müst-mend ü mahzûn
Eylerdi hemîşe meyl-i Mecnûn

1836 Söylerdi ana kemâl-i aşkın
Üstâdına gösterürdi meşkın

1837 Leylî ere getdüğinden ol zâr
Tahkîk ile oldı çün haberdâr

1838 Mecnûna özin yetürdi fi’l-hâl
Reng-i ruh-i zerdi eşkden âl

1839 Dolmış gözi peykeri bozılmış
Nutkında tekellümi dutılmış

1840 Mecnûn dedi ey vefâlu yârum
Gam merhalesinde gam-güsârum

1841 Âdetçe görinmez ihtilâtun
Her günkiye benzemez neşâtun

1842 N’oldı sana beyle zâr olupsen
Bî-tâkat ü bî-karâr olupsen

1843 Akrebde idi meğer bugün mâh
K’etdün bu yana azîmet-i râh

1844 Handan bu küdûret oldı hâsıl
N’oldı sebeb-i melâmet-i dil

1845 Zeyd ol has-i huşke urdı âteş
Sûz ile dedi ki ey belâ-keş

1846 Dün ahter-i bahtun oldı tîre
Devrân sitem etdi sen fakîre

1847 Yâr İbni Selâma rûzî oldı
Rûzî sana derd ü sûzî oldı

1848 Yâr özgeye oldı şem‘-i mahfil
Kaldı sana tâb-ı âteş-i dil

1849 Ağyâr ile yâr oldı Leylî
Var imdi sen andan ol tesellî

1850 Zâyi‘ senün ol figân ü âhun
Sûz-i şeb ü âh-ı subh-gâhun

1851 Mecnûn ki haberden oldı âgâh
Gerdûna yetürdi şu‘le-i âh

1852 Vahşîler içinde ol giriftâr
Bir derd ile kıldı nâle-i zâr

1853 K’efgâna getürdi mâr ü mûrı
Ağlatdı vuhûşı vü tuyûrı

1854 Hâme kimi yaş töküp demâdem
Nâme kimi kâmetini kılup ham

1855 Yazdı aluben eline hâme
Dildârına bir itâb-nâme

Bu Mecnûnun Leylîye nâme-i itâb-âmîzidür
ve
Peygâm-ı şikâyet-engîzidür

1856 Dibâce-i nâme nâm-ı Ma‘bûd
Kayyûm ü Kadîm ü Hayy ü Mevcûd

1857 Ol perde-keş-i hicâb-ı esrâr
Kim âlemi yohdan eyledi var

1858 Gün gözgüsin eyleyen mücellâ
Dün turrasın eyleyen mutarrâ

1859 Çün bir niçe hamd tohmın ekdi
Derd-i dilini beyâna çekdi

1860 Kim bu mütehammil-i belâdan
Ser-geşte vü zâr ü mübtelâdan

1861 Bir nâme ki mahz-ı derd ü gamdur
İzhâr-ı şikâyet-i sitemdür

1862 Ol dilbere kim vefâsı yohdur
Âşıklarına cefâsı çohdur

1863 Ey ahde vefâsı olmayan yâr
Ağyâruma gül olan mana hâr

1864 N’oldı sana nakz-ı ahd kıldun
Sındurmağa ahdi cehd kıldun

1865 Tenhâlığa mı getürmedün tâb
Kim eyledün ârzû-yı hem-hâb

1866 Târ oldı mı olduğun nişîmen
Kim eyledün anda şem‘ rûşen

1867 İncitdi mi derd-i dil mizâcun
Kim oldı tabîbe ihtiyâcun

1868 Pejmürde mi oldı serv-i dil-cû
Kim cehd ile vermek istedün su

1869 Bed-hâh mı etdi kasd-ı gül-zâr
Kim beyle urıldı rahneye hâr

1870 Ne bîm ile hıfz-ı gevher etdün
Kim beste-i akd-i şevher etdün

1871 Mûcib ne idi meni unutdun
Terküm kılup özge yâr dutdun

1872 Her lahza olup güvâh-ı hâlüm
Hâk-i derüne sirişk-i âlüm

1873 Mutlak güzer eylemez mi oldı
Menden haber eylemez mi oldı

1874 Âyâ ne idi bu bî-vefâlığ
Bigâneler ile âşinâlığ

1875 Çekdün yeni yârunı kenâra
Ruhsat mıdur imdi eski yâra

1876 Menden idi mihmet ü melâlün
Hoş oldı ola anunla hâlün

1877 Men ahd-i vefâya aldanurdum
Ahdünde vefâ ola sanurdım

1878 Bilmezdüm ola zaîf râyun
Noksânı ola tamâm ayun

1879 Güftârun ola menümle dâim
Gönlün ola özge ile kâim

1880 Zâhirde menümle olasen yâr
Bâtında dutasen özge dildâr

1881 Senden men olam cihânda bed-nâm
Bir nâm ü nişânı yoh ala kâm

1882 Ma‘zûrsen ey nigâr ma‘zûr
Bu devr iledür zemâne meşhûr

1883 Gül goncalığında hâr ilendür
Açılsa bir özge yâr ilendür

1884 Aslında tiken çeker azâbın
Faslında hakîm alur gül-âbın

1885 Ey ârzu-yi dil-i figârum
Kahrı çoh ü mihri az nigârum

1886 Ey adı olan vefâda mezkûr
Cismümdeki cân gözümdeki nûr

1887 Sevdâ-yı dimâğumun ilâcı
Bâzâr-ı cünûnumun revâcı

1888 Sen mihr-cemâl ü meh-cebînsen
Gâyetde latîf ü nâzenînsen

1889 Men hâr-mizâc ü hâk-hûyem
Bes tünd-zebân ü tîre-rûyem

1890 Sen hâl diliyle eyleyüp âr
Dersen ki sana ne nisbetüm var

1891 Men hem sana söylerem muvafık
Kim men sana sen mana ne lâyık

1892 Men hod olubem hayâle kâni‘
Sen lâyıkun istesen ne mâni‘

1893 Ammâ men ü senden özge çohdur
Kim sözleri bizden özge yohdur

1894 Gördükde men eyleyen vefânı
Bildikde sen eyleyen cefânı

1895 Âyâ kime bî-vefâ diyerler
Kimün işini hatâ deyerler

1896 Yahşi midür eylemek yaman ad
Kim kılmaya kimse hayr ile yâd

1897 Sen gerçi dutup hilâf-ı âdet
Bir özgeye bağladun irâdet

1898 Çohdur sana men kimi ciğer-hûn
Her kime ki bahdun oldı mecnûn

1899 Men kim keseyüm derin selâmı
Senden çekeyüm bu intikâmı

1900 Dutmak dilerem senün kimi yâr
Ammâ aceb er senün kimi var