Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1901-2000

1901 Peyvendüni gayr ile eşitdüm
Bi’llâh ki besî teaccüb etdüm

1902 Ey çeşme-i âb-ı zindegânî
Sen cânum içindesen nihânî

1903 Bir lahza gözümden olmadun dûr
Vaslun niçe oldı gayre makdûr

1904 Ger İbni Selâma nûr-ı Leylî
Bir vech ile eylemiş tecellî

1905 Leylîden olan hayâli görmiş
Öz vâhimesiyle ayş sürmiş

1906 Leylî demesün mana karîndür
Kim ana hayâli hem-nişîndür

1907 Mecnûndan eder mi ol cüdâlığ
Kim gayr ile ede âşinâlığ

1908 Ey gevher-i tâc ü tâc-ı târek
Maksûduna yetdüğün mübârek

1909 Ashâb yığup tarab kılup şâd
Bu hayr işi eyeleyende bünyâd

1910 Çoh zevk ile çekdüm intizârı
Kim yâd edesen men-i figârı

1911 Sen hod demedün ki bir kulum var
Boynında tarîk ile yolum var

1912 Ger sandun ise ki pür-huzûrem
Şâyeste-i servet-i sürûrem

1913 Şart idi mana hem etmek i‘lâm
Tâ men hem alam bu bezmden kâm

1914 Li’llâhi’l-hamd elüm değül dar
Cân kimi nukûda kudretüm var

1915 V’er sandun ise ki nâ-tüvânem
Âzürde-i mihnet-i cihânem

1916 Hem şart idi özr kılmak irsâl
Etmek meni bir söz ile hoş-hâl

1917 Ne beyle edüp ne eyle ey gül
Yahşi midür eylemek tegâfül

1918 Ey cânum içinde câna düşmen
Her niçe ki düşmenem sana men

1919 Âyîn-i kadîmüni unutma
Min yâr dut özge hûy dutma

1920 Gayr ile olanda şâd ü hurrem
Takrîb ile yâd kıl bizi hem

1921 Nakş et bu murabbaı harîre
Gör anı getür bizi zamîre

Bu murâbba‘ Mecnûn dilindendür

1922 Gayr ile her dem nedür seyr-i gülistân etdüğün
Bezm edüp halvet kılup yüz lutf u ihsân etdüğün
1923 Ahd bünyadın mürüvvetdür mi vîrân etdüğün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün

1924 Lahza lahza müddeî pendin dür-i gûş eyledün
Kana kana gayr câm-ı şevkini nûş eyledün
1925 Vara vara ahd ü peymânı ferâmûş eyledün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm

1926 Gayre salup mihrüni bizden savutdun âkıbet
Terk-i mihr etdün tarîk-i zulm dutdun âkıbet
1927 Ahdler peymânlar etmişdün unuttun âkıbet
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm

1928 Cürmümüz n’oldı ki bizden eyledün bîzârlığ
Biz gamun çekdük sen etdün özgeye gam-hârlığ
1929 Sizde âdet bu mıdur beyle olur mı yârlığ
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdügün

1930 Çerh tek bed-mihrliğ resmini bünyâd eyledün
Yahşi adun var iken döndün yaman ad eyledün
1931 Döne döne bizi gam-nâk özgeni şâd eyledün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün

1932 Gönlümüz min-ba‘d zülfünçün perîşân olmasun
Bağrumuz la‘lün hevâsiyle dahi kan olmasun
1933 Bî-vefâsen çeşmümüz yâdunla giryân olmasun
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün

1934 Va‘de-i vasl ile aldun sabrumuz ârâmumuz
Olmadı her gün visâlünden müyesser kâmumuz
1935 Geçdi hecr ile Fuzûlîden beter eyyâmumuz
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün

Tamâmî-i sühan

1936 Pâyâna çü yetdi sa‘y-i hâme
Teslîm olındı Zeyde nâme

1937 Mektûb ile Zeyd olup sebük-per
Azm eyledi eyle kim kebûter

1938 Çün yetdi nigâr olan diyâra
Mekr ile visâle kıldı çâre

1939 Efsûn ile urdı sihrden dem
Tâ İbni Selâma oldı hem-dem

1940 Leylînün eşitdi vasf-ı hâlin
Keyfiyyet-i mihnet ü melâlin

1941 Dedi bilürem nedür devâsı
Uş yazılu mendedür duâsı

1942 Bağlandı anun sözine ihlâs
Halvet-geh-i kurbe kıldılar hâs

1943 Çün Leylîye zeyd oldı vâsıl
Maksûdını etdi baht hâsıl

1944 Bir dem oturup gelüp kıyâma
El urdı revân çıhardı nâme

1945 Ta‘vîz dedi vü kıldı ta‘zîm
Evvel öpüp andan etdi teslîm

1946 Çün nâmeni aldı Leylî-i zâr
Ol nâmeden aldı bûy-ı dildâr

1947 Bildi ki bir özge kayddür bu
Ne nüsha-i Amr ü Zeyddür bu

1948 Ol feyzi bilüp özine ikbâl
Göz merdümine yetürdi fi’l-hâl

1949 Çün nâmeye kıldı bir nezâre
Cân kisvetin etdi pâre pâre

1950 Kim dür ala bahr-ı çeşm-i terden
Lâ‘l ala hizâne-i ciğerden

1951 Ol nâmenün eyleye nisârın
Efzûn ohıdı bildi mazmûn

1953 Fehm etdi maâni vü ibâret
Bildi neyedür olan işâret

1954 Cânına kılup itâb te’sîr
Ol nâme cevâbın etdi tahrîr

Bu Leylînün Mecnûna peygâm-ı cevâbıdur
Ve özr ü itâbıdur

1955 Bu tarz ile oldı kilki cârî
Kim evvel-i nâme nâm-ı Bârî

1956 Mi‘mâr-ı binâ-yı akd ü peyvend
Vehhâb-ı atâ-yı mâl ü ferzend

1957 İzhâr-ı vücûd eden ademden
İcâd-ı hudûs eden kıdemden

1958 Meşşâta-i şâhed-i zemâne
Sultân-ı bülend-âsitâne

1959 Bu nâme ki bir figârdandur
Ya‘nî men-i bî-karârdandur

1960 Bir sâhib-i izz ü i‘tibâra
Ya‘nî Mecnûn-i dil-figâra

1961 Ey hâk-bisât ü hâr-bister
Kâm-ı dil-i teng ü dîde-i ter

1962 Her ta‘ne ki eylesen revâdur
Senden hacîlem yüzüm karadur

1963 Besdür mana çekdüğüm hacâlet
Şermendeliğümdeki melâlet

1964 Çün mu‘terifem ki var günâhum
Öz lutfun eyle özr-hâhum

1965 Men gevherem özgeler hırîdâr
Mende değül ihityâr-ı bâzâr

1966 Devrân ki meni mezâda saldı
Bilmem kim idi satan kim aldı

1967 Olsaydı menüm bir ihtiyârum
Olmaz idi senden özge yârum

1968 Ger töhmete olmışem giriftâr
İkrâh ile menden olma bîzâr

1969 Bir dür değülem ki ola hakkâk
Aldukda tasarrufumda çâlâk

1970 Ger İbni Selâma dil-fürûzem
Şem‘-i şeb ü âftâb-ı rûzem

1971 Kâni‘dür ırağdan ala bir nûr
Men andan ü menden ola ol dûr

1972 Dûr olsa görür fürûg ü tâbum
Oldukda yahın çeker azâbum

1973 Fikr etme ki men neşât-mendem
Bir dâm-ı gam içre pây-bendem

1974 Ne zehre-i seyr-i kûçe vü kûy
Ne tâb-ı tapance-i ser ü rûy

1975 Gâhî heves eylesem figâna
Evvel ana isterem behâne

1976 Ya ata vü ane eylerem yâd
Ya sohbet-i hem-nişîn ü hem-zâd

1977 Ger rahtımı etmek eylesem çâk
Hayyâtına olurem gazab-nâk

1978 Kim aybludur bu dâmen ü ceyb
Cehd eyle ki zâhir olmaya ayb

1979 Gâhî taleb eylesem visâlün
Bilmek dilesem ki n’oldı hâlün

1980 Bir çeşme yana olup revâne
Gasl-i beden eylerem behâne

1981 Tenhâ olurem orada üryân
Mûy-ı serüm eylerem perîşân

1982 Âyîneye eylerem nigâhı
Hâlün görürem senün ke-mâhî

1983 Boynunda yoh özge tavkdan bâr
La‘lümde bulınmaz özge güftâr

1984 Boynum kolunı diler havâdan
La‘lüm lebüni sorar sabâdan

1985 Cândan gamun içre nâ-ümîdem
Şemşîr-i cefâ ile şehîdem

1986 Kanlu kefenümdür al perde
Men gûrdaem sağınma erde

1987 Gel şem‘-i mezârum eyle âhun
Zîb-i lahd et gubâr-ı râhun

1988 Men bülbül-i bâğ-ı firkatem zâr
Ammâ kafes içreem giriftâr

1989 Bilmem bu kafesde n’ola hâlüm
Sındurdı belâ per ile bâlüm

1990 Bir vahşî ile ger etmişem hû
Müstevcib-i serzeniş değül bu

1991 Vâhşîler imiş senünle hem-dem
Hem-reng olubem senünle men hem

1992 Ey âşık-ı müst-mend ü mehcûr
Dutgıl men-i müst-mendi ma‘zûr

1993 Sabr et niçe gün ki ola gerdûn
Bu günleri eyleye diğer-gûn

1994 Ancak özüni nizâr sanma
Ser-geşte-i rûzgâr sanma

1995 Bu şi‘ri ger ohısan demâdem
Ma‘lûmun olur menüm gamum hem

Bu murabba‘ Leylî dilindendür

1996 Girîbân oldı rüsvâlığ eliyle çâk dâmen hem
Mana rüsvâlığunda dûst hem ta‘n etdi düşmen hem
1997 Reh-i aşk içre cân kıldum giriftâr-ı belâ ten hem
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem

1998 Eğer dutsam gamum elden nihân sabr u karârum yoh
Ve ger şerh-i gam-ı pinhânum etsem gam-güsârum yoh
1999 Esîr-i bend ü zindânem elümde ihtiyârum yoh
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem

2000 Olupdur eşk-i hûn-âb ile gül-gûn çehre-i zerdüm
Yanupdur âteş-i hicrâna cân-ı derd-perverdüm