Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2301-2400

2301 Ey fark-ı emel külâh-dûzı
Sâhib-rakam-ı berât-ı rûzî

2302 Rahm et men-i zâr ü bî-nevâya
Derd-i dilümi yetür devâya

2303 Leylîni sen eyledün perî-veş
Kim câna cemâli urdı âteş

2304 Sen kıldun anı belâ-yı âlem
Ol etdi meni şikeste-i gam

2305 Verdün ana hüsn-i âlem-efrûz
Saldı mana âteş-i cihân-sûz

2306 Derd ile meni sen eyledün zâr
Men handan u Leylî-i cefâ-kâr

2307 Leylî ki meni belâya saldı
Bir görmek ile karârum aldı

2308 Yohdur revişinde ihtiyârı
Kim döndüre alduğı karârı

2309 Bî-çâredür öz işinde ol hem
Senden bulunur bu zahma merhem

2310 Hem sen keremünden et ilâcum
Kes gayrı kişiden ihtiyâcum

2312 Çoh çoh hükemâya söyledüm hâl
Teşhîs-i marazda oldılar lâl

2313 Bildüm ki hakîm-i ferd sensen
Dânâ-yı cemî‘-i derd sensen

2314 Ger derd ü eğer devâ senündür
Hâkim sensen rızâ senündür

2315 Rahm eyle vü kıl devâ-yı derdüm
Bî-dâd yeline verme gerdüm

2316 Ya‘nî ki yetür kemâle zevküm
Günden güne kıl ziyâde şevküm

2317 Sal çeşmüme la‘linün hayâlin
Ver tab‘uma hüsninün kemâlin

2318 Dâim anı mende zâhir eyle
Lutf et iki sûreti bir eyle

2319 Kadrüm gamı içre mu‘teber kıl
Derdin mana rûzî ol kadar kıl

2320 Kim kimseye ol olup müyesser
Kimse mana olmaya berâber

2321 Görmek ruhın olmaz olsa makdûr
Hûn-bâr gözümde olmasun nûr

2322 Zevk-i elemi olursa nâ-yâb
Mecrûh tenümde olmasun tâb

Münâcât

2323 Yâ Rab kemâl-i mertebe-i Mustafâ hakı
Sıdk u safâ-yı silsile-i enbiyâ hakı

2324 Senden yeter velîlere te’yîd-i iktidâ
Sen muktedâ-yı âlem eden evliyâ hakı

2325 Düşmez harîm-i kurbüne bî-gâneler yoh
Ol bârgâha mahrem olan âşinâ hakı

2326 Kahrundaki siyâset ü asîb havfı-çün
Lutfundaki letâfet-i feyz ü recâ hakı

2327 Uşşâka yâr kılduğı cevr ü cefâ içün
Ma‘şûka âşık etdüği mihr ü vefâ hakı

2328 Leylîde eyledüğün feyz-i hüsn içün
Mecnûna verdüğün gam ü derd ü belâ hakı

2329 Fakr u fenâ saâdeti verdün Fuzûlîye
Anda olan saâdet-i fakr u fenâ hakı

Tamâmî-i sühan

2330 Eylerdi bu sûz ile münâcât
Mihnetlere isteyüp mükâfât

2331 K’açıldı gül-i hadîka-i rûz
Gösterdi güneş cemâl-i fîrûz

2332 Mürg-i dem-i subh çekdi âvâz
Zâğ-ı şeb-i tîre kıldı pervâz

2333 Hem safha-i âlem oldı rûşen
Hem dâne-i encüm oldı hırmen

2334 Gün âyîne-dârı oldı gerdûn
Tökdi kademine dürr-i meknûn

2335 Subh urdı safâ vü sıdkdan dem
Açıldı gül-i neşât-ı âlem

2336 Te’sîr-ı safâ-yı câm-ı hurşîd
Gök gülşenin etdi bezm- i Cemşîd

2337 Lâle kimi dağa çıhdı Mecnûn
Nezzâreye açdı çeşm-i pür-hûn

2338 Gördi ki gelür nedîm-i kâmil
Hem-râz-ı kadîm Zeyd-i kâbil

2339 Ruhsârında neşâtdan nûr
Behcet gözine cemâli manzûr

2340 Yoh zerrece gussa vü melâli
Mecnûna aceb görindi hâli

2341 Sordı ki nedendür inbisâtun
Âdetçe görinmeyen neşâtun

2342 Maksûduna dest-res mi buldun
Dildâruna hem-nefes mi oldun

2343 Ne kadr ile ser-bülend olupsen
N’oldı ki neşât-mend olupsen

2344 Zeyd açdı der-i hizâne-i râz
K’ey turfe hümâ-yı evc-i i‘zâz

2345 Dün tavf-ı diyâr-ı yâr kıldum
Ol serv yana güzâr kıldum

2346 Ta‘vîz vesîlesiyle bir dem
Oldum harem-i visâle mahrem

2347 Gördüm meh-i ârızın ziyâsuz
Âyîne-i tal‘atın cilâsuz

2348 Ne la‘l-i lebinde katraî âb
Ne mâh-ı ruhında zerreî tâb

2349 La‘l-i tere eşki gevher-engîz
Berg-i güle nergisi güher-rîz

2350 Gördü meni etdi nâle-i zâr
Râz açdı mana ki ey vefâ-dâr

2351 Düşdi ola necde reh-güzârun
Gördün ola hâlin ol figârun

2352 Mecnûnımı gördün ise bi’llâh
Eyle men-i zâr-ı andan âgâh

2353 Nişe geçer ola mâh ü sâli
Kim ola refîki n’ola hâli

2354 Bi’llâh güzer etsen ol yanaya
Rahm et men-i zâr ü mübtelâya

2355 Menden ana şerh-i za‘f-ı hâl et
Hâlin men-i hasteden suâl et

2356 Söyle nişesen hücûm-ı gamdan
Tuğyân-ı meşakkat ü sitemden

2357 Matem-zede olduğun eşitdüm
Kıldum yaha çâk ü şîven etdüm
 
2358 Ol serv ki çıhdı bu çemenden
Menden geldi değül ki senden

2359 Ancak bir ol idi kim çeküp gam
İsterdi meni senünle hem-dem

2360 Çoh gördi bize sipihr-i gaddâr
Yüz min ağyâr içinde bir yâr

2361 Bir zulmdürür bu âşikâre
Elden ne gelür muna ne çâre

2362 Bu ded ki az değül yöküşdür
Hem sabr edeyüm ki sabr hoşdur

2363 Men dut ki mukayyed-i hisârem
Mahbûs-ı hicâb-ı neng ü ârem

2364 Ger şem‘e açılsa şerh-i râzum
Sâyemden olur min ihtirâzum

2365 V’er sâyeme söylesem gam-ı dil
Şem‘ün hasedi gelür mukâbil

2366 Ne yazmağa nâme ihtiyârum
Ne etmeğe arz râz-dârum

2367 Gonca kimiyem men-i perîşân
Ağzum dutulu içüm dolu kan

2368 Sen kim şeh-i kişver-i rızâsen
Her kime dilersen âşinâsen

2369 Yoh hükmi sana çü hâme gayrün
Öz başunadur hemîşe seyrün

2370 Âyâ ne içün kılursen ihmâl
Hâl-i dilün eylemezsen irsâl

2371 Öz nazm-ı latîf ü dil-keşünden
Mazmûn-ı ibâret-i hoşundan

2372 Lutf ile kılup hemîşe tahrîr
Göndermedüğün değül mi taksîr

2373 Senden değülem bu işde râzî
Hâlâ kerem et hilâf-ı mâzî

2374 Nazm eyleyüben beyân-ı hâlün
Şerh-i ruh- i zerd ü eşk-i âlün

2375 İrsâl ede gör men-i hâzîne
K’ol cevhere cân edem hazîne

2376 Elfâzı olup hemîşe zikrüm
Bu kâr-geh içre bikr-i fikrüm

2377 Tarz-ı gam edende câna tasvîr
Ol nakşdan ola çâşnî-gîr

2378 Hem hâl-i dilin kılurdı izhâr
Hem bu gazeli ederdi tekrâr

Bu gazel Leylî dilindendür

2379 Niçün ol safha-i kâfûra kilkin müşg-bâr etmez
Yazup bir ruk’a lutf ile bizi ümmîd-vâr etmez

2380 Menümle dûst lutfın az bilüp çoh ta‘n eder düşmen
Niçün lutf eyleyüp düşmenleri bir şerm-sâr etmez

2381 Gel ey göz yâr hattın nâmede görmek heves kılma
Ki hatt-ı nâme def‘-i derd-i hecr-i hatt-ı yâr etmez

2382 Kebûterden umârdum nâmesin gör za‘f-ı tâli‘ kim
Görüp âhum odın menden yanâ ol hem güzâr etmez

2383 Fuzûlî nâme-i dildâr bir ta‘vîzdür gûyâ
Ki ansuz haste-diller hâtırı bir dem karâr etmez

Tamâmî-i sühan

2384 Mecnûn ki eşitdi ol peyâmı
Baht-ı mütemerrid oldı râmı

2385 İkbâline i‘tikâdı oldı
Dildârına i‘timâdı oldı

2386 Hûn-âb-ı sirişkden çeküp nem
Gül-zâr-ı zamîri oldı hurrem

2387 Hem güldi yüzi çerâğlar tek
Hem gönli ucaldı dağlar tek

2388 Zeyde dedi ey refîk-ı sâdık
Men vahşîye hem-dem-i muvâfık

2389 Çün müjde-i merhamet yetürdün
Yârum haberin mana getürdün

2390 Menden hem ana yetür senâlar
Râz eyle dürûdlar duâlar

2391 Hâk-i derine yetür niyâzum
Dergâhına arza eyle râzum

2392 K’ey cânuma datlu derd dâğı
Gönlüm ferâhı gözüm çerâğı

2393 Li’llâhi’l-hamd yâr imişsen
Men istedüğümce var imişsen

2394 Ahdünde vefâ bulındı âhir
Şehdünde şifâ bulındı âhir

2395 Bildüm ki meni seversen ey mâh
Ahsent ahsent bâreka’llâh

2396 Lutfun haberi karârum aldı
Şîrîn sözün ihtiyârum aldı

2397 Lutfun eşidüp ciğer olur âb
Şîrîn sözüne getürmezem tâb

2398 Âh er kılup özge resm bünyâd
Nâgeh dutasen tarîk-i bî-dâd

2399 Telh ola sözün misâl-i bâde
Lutf olmaya kahr ola arada

2400 Hûblar işi cevr ile cefâdur
Senden görinen mana vefâdur