Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2401-2500

2401 Kurban sana özge nâzenînler
İdrâküne yüz min âferînler

2402 Kimse çü sana vefâda yetmez
Cânın sana kimse verse yetmez

2403 Ma‘şûk idün ey büt-i vefâ-dâr
Âşıklığunı hem etdün izhâr

2404 Âşık der imiş mana halâyık
Görmen muna hem özümi lâyık

2405 Men nâkısem ey harîf-i kâbil
Sensen reh-i aşk içinde kâmil

2406 Tahsîn ki yegâne-i zamânsen
Cân vermek olur sana ki cânsen

2407 Her şûhda ger olaydı bu tavr
Sen olmaz idün yegâne-i devr

2408 Ger gayre bu hâl olaydı makdûr
Sen olmaz idün cihâna meşhûr

2409 Yâd eylemeğünden olmışem şâd
Sen şâd olasen hemîşe men yâd

2410 Ha beyle men-i hazîni şâd et
Geh gâh terahhum eyle yâd et

2411 Ey serv-i semen-ber ü gül-endâm
Târâc-ı metâ-‘ı sabr u ârâm

2412 Ey husrev-i kişver-i melâhat
Mehtâb-ı şeb-i neşât ü râhat

2413 Çün bendeye rahmet eyler oldun
İzhâr-ı mahabbet eyler oldun

2414 Min-ba‘d tarîk-ı mihr dutgıl
Evvelki tarîkunı unutgıl

2415 Koyma çıha hasret ile cânum
Hadden üte nâle vü figânum

2416 Meyl-i men-i zâr ü bî-karâr et
Gâhî bu yanaya bir güzâr et

2417 Hem-derdüm isen menümle yâr ol
Hem-derdliğün yoh ise var ol

2418 Sen eyle mukîm-i mesned-i nâz
Men beyle belâ vü derde dem-sâz

2419 Sen mahfil-i ayş kâm-kârı
Men gûşe-i derd dil-figârı

2420 Aşk içre beğüm revâ mıdur bu
Râh u reviş-i vefâ mıdur bu

2421 Ger doğrı ise vefâda lâfun
Menden ne içündür inhirâfun

2422 Gel ref‘ edelüm gam-ı fırâkı
Yanduralum oda iştiyâkı

2423 Olsun dün ü gün menümle seyrün
Çün men senünem sen olma gayrün

2424 V’er İbni Selâm mâni‘ olsa
Sedd-i reh-i vasl vâki‘ olsa

2425 Bildür kılayın siyâh bahtın
Bir âh ile târümâr tahtın

2426 Çün râz-ı dilin düketdi ol zâr
Zeyd eyledi azm-i kûy-ı dildâr

2427 Pervâne sözin deyüp çerâğa
Bülbül haberin yetürdi bâğa

Bu İbn-i Selâmün keyfiyyet-i vefâtıdur
ve
Leylînün ol belâdan necâtıdur

2428 Sâkî feleğün gör inkılâbın
Göster kadeh içre mey habâbın

2429 Mey âyîne-i cihân-nümâdur
Haki zer eden bu kimyâdur

2430 Bu fâide bes değül mi andan
Kim fârig eder gam-ı cihândan

2431 Bir hâb ü hayâl imiş bu âlem
Bu hâb ü hayâle olma hurrem

2432 Ahvâl-i zemâne münkalibdür
Andan hıred ehli müctenibdür

2433 Gam mâtemin eyleyende bünyâd
Neyyâha bu nev‘ çekdi feryâd

2434 Kim İbni Selâmı etdi gerdûn
Âmâc-ı hadeng-i âh-ı Mecnûn

2435 Ol seddi götürmeğe aradan
Eşk oldı revân iki yanadan

2436 Ol nev-res-i nâ-tüvân demâdem
Şevk ile çekerdi mihnet ü gâm

2437 Hasret elemi yaman elemdür
Gam bedraka-i reh-i ademdür

2438 Derd ü gam-ı hasret-i nihânî
Serv-i kadin etdi hîzrânî

2439 Yüz urdı bozılmağa tılısmı
Bir gâyete yetdi za‘f-ı cismi

2440 Kim peykeri nakş-ı bister oldı
Ra‘na kadi bister ister oldı

2441 Gün günden olup harâb hâli
Kalmadı sağalmak ihtimâli

2442 Derdine devâ bulınmaz oldı
Rencine şifâ bulınmaz oldı

2443 Endîşe-i ömri oldı bâtıl
Cân verdi vü oldı Hakka vâsıl

2444 Kimdür ki gelüp cihâna getmez
Kim kâmil olur zevâle yetmez

2445 Budur reh ü resmi rûzgârun
Kim ola hazânı her bahârun

2446 Leylîni getürmeğe figâna
Ol vâkıa oldı bir behâne

2447 Mâtem dutup etdi ol giriftâr
Dırnağı ile yüzini efgâr

2448 Çâk etdi ferâğat ile câme
Fâş etdi figânı hâs ü âma

2449 Yandurdı evin kopardı tahtın
Târâc-ı fenâya verdi rahtın

2450 Gîsû-yı muanber etdi ber-bâd
Eflâke yetürdi âh u feryâd

2451 Gerdûn kimi rahtı nîle urdı
Âteş kimi başa kül savurdı
 
2452 Derler bu idi Arabda âdet
Kim er eğer ölse kalsa avret

2453 Bir yıl iki yıl dutardı mâtem
Feryâd ü figân edüp demâdem

2454 Hoş geldi bu âdet ol nigâra
Feryâd ü figâna buldı çâre

2455 Mâtem-kede eyledi makâmın
Matemde geçürdi subh u şâmın

2456 Bir niçe gün anda ağlayup zâr
Hem ata evine döndi nâ-çâr

2457 Ammâ dün ü gün figân ederdi
Hûn-âb-ı ciğer revân ederdi

2458 Feryâda gelende gâh u bî-gâh
Öz gönlinde der idi ol mâh

2459 Kim İbn-i Selâma rahmet-i Hak
Aşkum revişine verdi revnak

2460 Ref‘ eyledi perde-i müdârâ
Pinhân gamum etdi âşikârâ

2461 Ol vâkıadan olup haberdâr
Dutdı reh-i deşt Zeyd-i gam-hâr

2462 Gördi ki şikeste-hâl Mecnûn
Durmış ded ü dâm içinde mahzûn

2463 Çün verdi selâm ü kıldı i‘lâm
Kim İbni Selâma n’etdi eyyâm

2464 Verdi bu kaziyyeden bişâret
Kim kıldı muârızun hasâret

2465 Dehr İbni Selâmı kıldı pâ-mâl
Leylî öz evine döndi hoş-hâl

2466 Mecnûn çeküp âh kıldı nâle
Efgân edüp ağladı bu hâle

2467 Hayretlere düşdi Zeyd-i gâfil
Bu hâlet ana görindi müşkil

2468 Kim fevt-i rakîb eşitse âşık
Gülmek gerek ağlamak ne lâyık

2469 Tahkîk-i beyân-ı hâl kıldı
Ol vâkıadan suâl kıldı

2470 Mecnûn dedi ey vefâlu yârum
Yohdur mı bu yolda neng ü ârum

2471 Cânâneye cân veren yetüpdür
Cân vermeyen arada itüpdür

2472 Ol dûstuma değüldi düşmen
Hem ol ana âşık idi hem men

2473 Ol cânını verdi vâsıl oldı
Öz mertebesinde kâmil oldı

2474 Naksum menüm ermedi kemâle
Ayb eyleme ağlasam bu hâle

Bu gazel Mecnûn dilindendür

2475 Âşık oldur kim kılur cânın fedâ cânânına
Meyl-i cânân etmesün her kim ki kıymaz cânına

2476 Cânını cânâna vermekdür kemâli âşıkun
Vermeyen cân i‘tirâf etmek gerek noksânına

2477 Vasl eyyâmı verüp cânâna cân râhat bulan
Yeğdür andan kim salur cânın gam-ı hicrânına

2478 Aşk resmin âşık öğrenmek gerek pervâneden
Kim köyer gördükde şem‘ün âteş-i sûzânına

2479 Fânî ol aşk içre kim benzer fenâsı âşıkun
Feyz-i câvîd ile Hızrun çeşme-i hayvânına

2480 Aşk derdinün devâsı terk-i cân etmekdedür
Terk-i cân derler bu derdün mu‘teber dermânına

2481 Hîç kim cânân içün cân vermeğe lâf etmesün
Kim gelüpdür bu sıfat ancak Fuzûlî şânına

Bu Leylînün İbn-i Selâmdan sonra mâcerâsıdur
ve
Zâviye-i mihnetde vâki‘ olan belâsıdur

2482 Çün ata evine döndü Leylî
Efgâna olup hemîşe meyli

2483 Dutmışdı tarîk-i ehl-i mâtem
Tecdîd-i azâ kılup demâdem

2484 Her handa bilürdi var bir zâr
Endûh-i musîbete giriftâr

2485 Cem‘ edüp olurdı encümen-sâz
Eylerdi sürûd-ı nevha âğâz

2486 Ger İbni Selâm idi behâne
Mecnûn idi bâis ol figâna

2487 Ağzında idi bir özge zikri
Gönlinde idi bir özge fikri

2488 İzhâr kılurdı özge adın
Pinhânî ederdi özge yâdın

2489 Bu reng ile dâim ol perî-zâd
Eylerdi ferâğat ile feryâd

2490 Sûz-i diline getürmeyüp tâb
Bir gece dağıldı yâr u ashâb

2491 Ancak ana şem‘ kaldı hem-dem
Söndürdi bir âh ile anı hem

2492 Ya‘ni ne revâ şeb-i siyâhum
Şem‘ isteye gayr-ı berk-i âhum

2493 Tenhâ kalup etdi nâle vü zâr
Derd ü gama kıldı aczin izhâr

2494 K’ey derd ü gam-ı zemâne bi’llâh
Olman bu gece menümle hem-râh

2495 Tenhâlığ ile men eyledüm hû
Siz özge musâhibe dutun rû

2496 Gördi gam u derde yoh nihâyet
Kıldı şeb-i tîreden şikâyet

2497 K’ey baht-ı siyâhumun nazîri
Âşüfte kılan men-i esîri

2498 Evvel yoh idi senün karârun
Seyr ile geçerdi rûzgârun

2499 Hâlâ ne içün karâr edüpsen
Terk-i reviş ihtiyâr edüpsen

2500 Bir menzile mi özün yetürdün
Yâ zulmet içinde yol itürdün