Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2701-2800

2701 Cânum gedeli besî zamandur
Cismümdeki şimdi özge cândur

2702 Sensen hâlâ tenümde cânum
Gözde nûrum ciğerde kanum

2703 Menden berî eyledün meni sen
Arza kime eyleyem seni men

2704 Mende olan aşikâr sensen
Men hod yohem ol ki var sensen

2705 Dâim sana mendedür tecellî
Men gayrden olmuşam tesellî

2706 Ger men men isem nesen sen ey yâr
V’er sen sen isen neyem men-i zâr

2707 Çün men olubem senünle memlû
Vahdet revişinde hoş değül bu

2708 Kim daşrada isteyem nişânun
Bir özge mekân bilem mekânun

2709 Evvel bu işi edende bünyâd
Men tıfl idüm ü zemâne üstâd

2710 Etmişdi sana beni mukayyed
Gûyâ ohudurdı ders-i ebced

2711 Hâlâ kılubem kemâl hâsıl
Ebced sebakın ohur mı kâmil

2712 Çün yetdi kemâle ser-hat-ı aşk
Ser-hat görüp ancak eylerem meşk

2713 Rüsvâlığa çün men etmişem ad
Sen hem bu sülûki etme bünyâd

2714 Dut perde-i ismet içre ârâm
Rûsvây menem sen ol nîkû-nâm

2715 Mecnûn mana derler ehl-i âlem
Ancak manadur cünûn müsellem

2716 Sen olma fesâne-i halâyık
Mecnûn işi Leylîye ne lâyık

2717 Mecnûn menem ey vefâlu dildâr
Dîvâneliğe menem sezâ-vâr

2718 Sen eyleme hâlüni diğer-gûn
Leylî ne revâ ki ola Mecnûn

2719 Gam-hâr isen ey büt-i perî-rû
Gam-hârlığun hemîn yeter bu

2720 Kim perde-nişîn olup hemîşe
Dâim kılasen hicâb pîşe

2721 Gün kimi çıhup müdâm seyre
Göstermeyesen cemâl gayre

2722 Kim sende ne olsa resm ü âdet
Etvârumadur menüm şehâdet

2723 Men aşk güzer-gehinde hâkem
El cümle bilür meni ki pâkem

2724 Rahm et mana ey büt-i vefâ-dâr
Ta‘n ehlinün ağzın açma zinhâr

2725 Çün men reh ü resm-i aşk dutdum
Nâmûs tarîkini unutdum

2726 Sen akl eteğini koyma elden
Nâmûsını sahla her halelden

2727 Takrîb ile ol esîr-i mehcûr
Bu nâdire şi‘ri etdi mezkûr

Bu gazel Mecnûn dilindendür

2728 Hayâl ile tesellîdür gönül meyl-i visâl etmez
Gönülden daşra bir yâr olduğın âşık hayâl etmez

2729 Hakîki aşk çün müstevcib-i noksân değül mutlak
Özin ehl-i hakîkat vâlih-i hüsn ü cemâl etmez

2730 Kemâl-i aşka tâlib muhterizdür hüsn-i sûretden
Ki kayd-i hüsn-i sûret âşıkı sâhib-kemâl etmez

2731 Delîl-i cehldür aşk ehline sûret-perest olmak
Ki âkil iftirâkı mümkin ile ittisâl etmez

2732 Gönülde dûst temkin bulsa olmaz gözde cevlânı
Mahabbet sâbit olsa öz yerinden intikal etmez

2733 Sevâd-ı mâsivâdan levh-i dil hâlî gerek dâim
Muvahhid safha-i idrâke nakş-ı hatt u hâl etmez

2734 İrâdet zâyi‘ etmez ehl-i ma‘nî sûrete hergiz
Hakîkat cevherin cehl-i mecâza pây-mâl etmez

2735 Mukayyed olmaz ehl-i sûretün rengine hâl ehli
Fuzûlî kim mukayyeddür meğer idrâk-i hâl etmez

Bu Leylîden Mecnûn etvârına tahsîndür
ve
Hüsn-i i‘tikâdına kemâl-i yakîndür

2736 Leylî dedi ey vücûd-ı kâmil
Kurb-i Haka ismet ile kâbil

2737 Mi‘râc-ı kemâlüni sınardum
Keyfiyyet-i hâlüni sınardum

2738 Oldum nişe olduğundan âgâh
Hoş mertebedür bu bâreka’llâh

2739 Ahsent ki zât-ı pâk imişsen
Pâkîze-vücûd hâk imişsen

2740 İnsâf hemîn ola kanâat
Teskîn-i hevâya istitâat

2741 Aşkunda riyâ gümân ederdüm
Etvârunı imtihân ederdüm

2742 El minnetü li’llâh oldı ma‘lûm
Vasl olduğı meşrebünde mezmûm

2743 Gam-nâk idüm eyledün meni şâd
Bir kayd teallukından âzâd

2744 Bir gâfil-i hod-perest idüm men
Cehl ile müdâm mest idüm men

2745 Ârâyiş-i zülf ü hâl ederdüm
Peyveste munı hâyâl ederdüm

2746 Kim sen taleb-i visâl edersen
Nezzâre-i zülf ü hâl edersen

2747 Hâlâ mana rûşen oldı hâlün
Mi‘râc-ı hakîkat-i kemâlün

2748 Men besledüğüm bu zülf ü hâli
Çeşm-i siyeh ü izâr-ı âli

2749 Öz cânum içün değül şeb ü rûz
Nezr-i nazarundur ey dil-efrûz

2750 Tâ eylesen demî nezâre
Teskîn veresen dil-i figâra

2751 Hem sen olasen murâda vâsıl
Hem ola mana sevâb hâsıl

2752 Yohdur çü nezâre meyli sende
N’eyler bu cemâl-i hûb mende

2753 Ten dürcinde dür-i revânum
Genc-i bedenümde nakd-i cânum

2754 Derdüm ola sarf-ı reh-güzârun
Gördükde kılam revân nisârun

2755 Tevfîk-ı visâlün edem idrâk
Endîşe-i hecrden olam pâk

2756 Hâlâ ki müyesser olmaz ol kâm
Olmak ne revâ arada bed-nâm

2757 Nesh-i hat-ı i‘tibâr kıldum
Râh-ı adem ihtiyâr kıldum

2758 Tâ niçe vere gubâr-ı sûret
Âyîne-i zâtuma küdûret

2759 Vakt oldı ki rûşen ola mir’ât
Müstağnî ola sıfâtdan zât

2760 Hûn-âb-ı gam ile doldı gönlüm
Gonca sıfatı dutuldı gönlüm

2761 Vakt oldı bu gonca ola handân
Te’sîr ede feyz-i vasl-ı cânân

2762 Farz oldı ki tayy kılam bisâtum
Kat‘edem özümden ihtilâtum

2763 Setr-i ten edem adem hicâbın
Ruhsâra çekem fenâ nikâbın

2764 Tâ hüsn-i ruhum ki istemez yâr
Olmaya nasîb-i çeşm-i ağyâr

2765 Zîrâ ki nişân-ı hüsn-i kâbil
Oldur k’ana âşık ola mâil

2766 Hüsnümde çü yoh kabûl-i âşık
Noksân ile olmağum ne lâyık

2767 Bu hâle münâsip ol perî-zâd
Fi’l-hâl bu şi‘ri etdi bünyâd

Bu gazel Leylî dilindendür

2768 Ne dilber kim demâdem âşıka arz-ı cemâl etmez
Kalur nâkıs bulup feyz-i nazar kesb-i kemâl etmez

2769 Değül cezb etmeyen uşşâkı ma‘şûk olmağa kâbil
Ne hâsıl hüsn-i sûretden ki cezb-i ehl-i hâl etmez

2770 Gerek ruhsâre-i ma‘şûk mahfî gayr-ı ârifden
Ki ârif olmayan idrâk-i sun‘-i Zülcelâl etmez

2771 Hevâ-yı nefsdür kim hûblar vaslına tâlibdür
Ve ger ne aşk-ı kâmil fark-ı hicrân ü visâl etmez

2772 Olan nakd-i hayâtın âşıkun ma‘şûk sarf eyler
Bu zulmi âh eğer ma‘şûkına âşık helâl etmez

2773 Mecâz ehline hublar cilve-i nâz eylesünler kim
Özin ehl-i hakîkat mübtelâ-yı zülf ü hâl etmez

2774 Fuzûlî âlem-i sûretde ser-gerdân gezer gâfil
Zehi gâfil bu sevdânun ser-encâmın hayâl etmez

Tamâmî-i sühan

2775 Hatm eylemedin sözini ol mâh
Bir nâka-nişîn görindi nâgâh

2776 Nâka eseriyle bir sebük-hîz
Gördi ki gelür nesîm tek tîz

2777 Bildi büt-i gül-ruh u semen-bûy
Kim özi içündür ol tek ü pûy

2778 Bildi ki rakîb-i bed-gümândur
Endûh-i dil ü belâ-yı cândur

2779 Ol mâh-veş olduğında gâlib
Olmış ana sür‘at ile tâlib

2780 Gül-zâra henüz yetmedin hâr
Gül kıldı vedâ‘-ı sahn-ı gül-zâr

2781 Ol hâlete vâkıf olmadan gayr
Depretdi cemâze-i sebük-seyr

2782 Cûyende görüp ol âftâbı
Terk etdi şitâb ü ıztırâbı

2783 Tevfîk-i murâda oldı hoş-dil
Düşdi öne kıldı azm-i menzil

2784 Şehbâzı yetürdi âşiyâna
Tapşurdı nihâli bâğ-bâna

2785 Mecnûn yine kaldı zâr ü mehcûr
Hem-sohbeti mâr ü hem-demi mûr

2786 Ne durmağa tâkat ü karârı
Ne gezmeğe elde ihtiyârı

Bu Mecnûnun mi‘râc-ı fezâilidür
ve
Beyân-ı mertebe-i hüsn-i hasâilidür

2787 Şâhenşeh-i mülk-i mihnet ü derd
Ya‘nî Mecnûn-ı derd-perverd

2788 Bir pâk idi kim bu arsa-i hâk
Anun kimi görmemişdi bir pâk

2789 Ma‘mûre-i kurb-i Hak makâmı
Ervâha farîza ihtirâmı

2790 Çün nefret-i şerr-i nesl-i Âdem
Kıldı ana vahşeti müsellem

2791 Her vahş donunda bir firişte
Yâr oldı ol âdemî-sirişte

2792 Zâhirde refîki vahş ile tayr
Bâtında melâik ile hem-seyr

2793 Kılmışdı kemâl-i i‘tidâli
Kisvet eleminden anı hâlî

2794 Çekmezdi cihânda ol cihân-gerd
Endîşe-i germ ü gussa-i serd

2795 Bilmişdi cihânun i‘tibârın
Yoh yerine saymış idi varın

2796 Dutmışdı tarîk-i ehl-i tevhîd
Bulmışdı kemâl-i terk ü tecrîd

2797 Olmışdı vücûd-ı pâki bir nûr
Âlâyiş-i ekl ü şürbden dûr

2798 Tahsîl kılup safâ-yı sîret
Görmişdi mecâzdan hakîkat

2799 A‘yâna yoh idi i‘tibârı
Nakkâş idi nakşdan murâdı

2800 Mevzûn idi tab‘-ı nükte-dânı
Her nüktede vâkıf-ı meânî