Fuzuli - Leyla ve Mecnun/501-600

501 Maksad şem‘i münevver oldı
Sandûk-ı emel dür ile doldı

502 Tedrîc ile kıldı kilk-i takdîr
Nakş-ı garazı rahimde tasvîr

503 Ber verdi nihâl-i bâğ-ı maksûd
Açıldı gül-i hadîka-i cûd

504 Çün va‘de erişdi doğdı bir ay
Hurşîd ruhıyla âlem-ârây

505 Şâd oldılar andan ata ane
Şükrâne verildi çoh hizâne

506 El kıssa ademden oldı peydâ
Bir tıfl-ı müzekker ü müzekkâ

507 Hurşîd kimi kemâle kâbil
İsâ kimi tıfllıkda kâmil

508 Ol dem ki bu hâk-dâna düşdi
Hâlini bilüp figâna düşdi

509 Âhir günine evvel eyleyüp yâd
Ahıtdı sirişk kıldı feryâd

510 Ya‘nî ki vücûd dâm-ı gamdur
Âzâdelerün yeri ademdür

511 Her kim ki esîr olur bu dâma
Sabr etse gerek gam-ı müdâma

512 Olmışdı zebân-ı hâli gûyâ
Söylerdi ki ey cefâcı dünyâ

513 Bildüm gamunı senün ki çohdur
Gam çekmeğe bir harîf yohdur

514 Geldüm ki olam gamun harîfi
Gel tecribe kıl men-i zaîfi

515 Her handa gam olsa kılma ihmâl
Cem‘ eyle dil-i hazînüme sal

516 Hem ver mana gam yemek kemâli
Hem âlemi gamdan eyle hâlî

517 Peyveste meni esîr-i gam kıl
Kem kılma nasîbümi kerem kıl

518 Zevk ile geçürme rûzgârum
Fânî olana yoh i‘tibârum

519 Ey aşk garîb-i âlem oldum
Âvâre-i vâdî-i gam oldum

520 Tedbîr-i gam etmek olmaz oldı
Geldüm gerü getmek olmaz oldı

521 Senden dilerem meded ki dâim
Temkînüm ola senünle kâim

522 Bir bezmde kim şarâbı kandur
Sâkî cellâd-ı bî-emândur

523 Bir mey mana sun ki mest ü medhûş
Dâim özümi kılam ferâmûş

524 Ne geldüğümi bilem cihâna
Ne anı ki nişedür zemâne

525 Âlem gözüme görünmeye hîç
Bu riştede bulmayam ham u pîç

526 Dâye anı pâk kıldı kandan
Kaldurdı bu tîre hâk-dandan

527 Guslin verüp âb-ı çeşm-i terden
Süt yerine verdi kan ciğerden

528 Akvâm u kabâili olup şâd
Ol nev-rese Kays koydılar ad

529 Cân ile kılurdı dâye i‘zâz
Esbâb-ı kemâl-i terbiyet sâz

530 Lâkin o edüp hemîşe nâle
Hoşnûd değüldi hîç hâle

531 A‘zâsın edüp eliyle efgâr
Eylerdi müdâm nâle-i zâr

532 Süt içse sanurdı kim içer kan
Emcek görünürdi ana peykân

533 Yoh idi firîb ile karârı
Yanında firîbün i‘tibârı

534 Bir gün anı gezdürürdi dâye
Derdini yetürmeğe devâya

535 Bir evde meğer ki bir perî-veş
Ol tıflı görüp besî müşevveş

536 Rahm etdi eline aldı bir dem
Tıfl anı görünce oldı hurrem

537 Hüsnine bahup karâr dutdı
Feryâd ü figânını unutdı

538 Oldukça elinde oldı handân
Düşdükde elinden etdi efgân

539 Mâhiyyetini çü dâye bildi
Ol mâhı ana enîs kıldı

540 Oldı bu dahi anunla mu‘tâd
Ne dâye ne ane eyledi yâd

541 Zâtında çü var idi mahabbet
Mahbûb görünce dutdı ülfet

542 Aşk idi ki oldı hüsne mâil
Hüsni ne bilürdi tıfl-ı gâfil

543 Ma‘lûm idi ehl-i hâle ol hâl
Kim nüsha-i aşkdur bu timsâl

544 Elbette bu tıflı zâr eder aşk
Âşüfte-i rûzgâr eder aşk

545 Elbette kılur bu subh te’sîr
Hurşîd çıhup olur cihân-gîr

546 Çün terbiyeti edip o dâye
Verdi eser-i tamâm ol aya

547 Gün günden edüp kemâl hâsıl
Ol mâh-ı nev oldı bedr-i kâmil

548 Geldükçe mey-i vefâdan eyyâm
Her devrede sundı ana bir câm

549 Tâ kıldı anı tamâm ser-mest
Tedrîc ile dâm-ı aşka pâ-best

550 Çün sür’at ile dönüp zemâne
On yaşına yetdi ol yegâne

551 Babasına muktezâ-yı âdet
Farz oldı ki anı ede sünnet

552 Cem‘ etdi ehâlî-i diyârı
Her sâhib-i izz ü i‘tibârı

553 Bezl eyledi ol kadar zer ü sîm
Kim yetdi kıyâsa fakrdan bîm

554 Halk anda görende kesret-i mâl
Bîm oldı ki mün‘akis ola hâl

555 Ol sâf-zamîr ü pâk-meşreb
Bir bezm-geh eyledi müretteb

556 Kim görmedi anı çeşm-i sâgar
Cemşîdden özgeye müyesser

557 İtmâma yetüp tarîk-i sünnet
Ta’lîm-i ulûma yetdi nevbet

558 Esbâb ana eyleyüp mürettep
Verdiler anunla zîb-i mektep

Bu bünyâd-ı binâ-yı belâdur
ve
Mukaddime-i elem-i ibtilâdur

559 Mektebde anunla oldı hem-dem
Bir niçe melek-misâl kız hem

560 Bir saf kız oturdı bir saf oğlan
Cem‘ oldı behişte hûr ü gılmân

561 Oğlanlara kızlar olsalar yâr
Aşka bulunur revâc-ı bâzâr

562 Kız nergis-i mest edüp füsûn-sâz
Oğlana satanda işve vü nâz

563 Oğlan niçe sabr pîşe kılsun
Ve sabrı hem olsa nişe kılsun

564 Ol kızlar içinde bir perî-zâd
Kays ile mahabbet etdi bünyâd

565 Bir turfe sanem ki akl-ı kâmil
Gördükde anı olurdı zâil

566 Zülfeyn-i müselseli girih-gîr
Cân boynına bir belâlu zencîr

567 Ebrû-yı hamı belâ-yı uşşâk
Hem cüft letâfet içre hem tâk

568 Her kirpüği bir hadeng-i hun-rîz
Peykân-ı hadengi gamze-i tîz

569 Deryâ-yı belâ cebîn-i pâki
Çîn cünbişi mevc-i sehm-nâki

570 Çeşm-i siyehine sürmeden âr
Hindûsına sürme hem giriftâr

571 Ruhsârına reng-i gâzeden neng
Hergiz ana gâze vermemiş reng

572 Göz merdümeğinden olsa hâlî
Göz merdümeği olurdı hâlî

573 La‘l ü düri gösterürdi her dem
Evrâk-ı gül içre ıkd-i şeb-nem

574 Ebvâb-ı tekellüm etse meftûh
Emvâta verürdi müjde-i rûh

575 Şimşâd-ı latîfine mürekkeb
Sîb-i zenah u türünc-i gabgab

576 Endâmı latîfe-i ilâhî
Deryâ-yı letâfet içre mâhî

577 Şehbâz bahışlu âhu gözlü
Şîrîn hareketlü şehd sözlü

578 Râh u revişi müdâm gamze
Başdan ayağa tamâm gamze

579 Ayruhsıca-şekl ü hoşça-peyker
Yahşice sanem güzelce dilber

580 Âlem ser-i mûyınun tufeyli
Mahbûbe-i âlem adı Leylî

581 Kays anı görüp helâki oldı
Min şevk ile derd-nâki oldı

582 Ol nâdire hem ki Kaysi gördü
Min zevk bulup özin itürdi

583 Gördi ki bir âfet-i zemâne
Misli dahi gelmemiş cihâna

Bu sıfat-ı Mecnûndur
ve
İbtidâ-yı mihnet-i füzûndur

584 Bir dilber-i serv-kadd ü gül-rûy
Serv-i hoş u gül-ruh u semen-bûy

585 Şîrîn lebi menşe’-i letâfet
Ra‘nâ kadi durduğiyle âfet

586 Evsâf-ı letâfetinde söz çoh
Eltâf-ı melâhatinde söz yoh

587 Şehlâ gözi nergis-pür-efsûn
Zîbâ kaşı nergis üzreki nûn

588 Hüsni güli lâle-i şafak-fâm
Zülfi hamı lâle üzreki lâm

589 Ağzı sıfatı hod etmek olmaz
Esrâr-ı nihâna yetmek olmaz

590 Zülfi sözi zikr-i halka-i râz
La‘l-i lebi âb-ı çeşme-i nâz

591 Devr-i meh-i rûyi çeşme-i nûr
Hâk-i kef-i pâyı sürme-i hûr

592 Bir gâyet ile şemâili hûb
Kim Leylî olanda ana matlûb

593 Bir gözgüye ger açup gözini
Gözgüde göreydi öz yüzini

594 Öz ârızına olurdı meyli
Kılmazdı hevâ-yı hüsn-i Leylî

595 Ol iki semen-ber ü sehî-kad
Bir birine oldılar mukayyed

596 Bir câmdan içdiler mey-i zevk
Ol iki harâb-ı bâde-i şevk

597 Girdâb-ı belâya oldılar gark
Kalmadı aralarında bir fark

598 Evzâ-ı muhâlif oldı yek-sân
Gûyâ iki tende idi bir cân

599 Her kim sorar olsa Kaysa bir râz
Leylîden ana gelürdi âvâz

600 Kim Leylîye kılsa bir hitâbı
Kays idi ana veren cevâbı