Fuzuli - Leyla ve Mecnun/801-900

801 Olmışdı gül ile sebze-i ter
Firûze-fürûz ü la‘l-perver

802 Bir niçe musâhib-i vefâ-dâr
Mecnûn-ı şikesteni görüp zâr

803 Her yan dediler ki ey belâ-keş
Gül çağıdur olmagıl müşevveş

804 Bu faslda âdemî gerek şâd
Endûh ü belâ vü gamdan azâd

805 Çün ebr değülsen olma giryân
Çün seyl değülsen etme efgân

806 Gül kimi bırahma sîneye çâk
Sebze kimi etme bisterün hâk

807 Ancak özüni esîr-i gam kıl
Lutf eyle hırâma gel kerem kıl

808 Sahrâ dutalum mey içelüm şâd
Endûh ile olma beyle mu‘tâd

809 Ey gonca-dehân ü serv-kâmet
Gül oyna zamânı kıl ferâgat

810 Pâkize vücûda hayfdur gam
Beyle dahi kalmaya bu âlem

811 Şâyed açıla gül-i murâdun
Muhkem kıl esâs-ı i‘tikâdun

812 Seyr üzre bu nevbahâr faslı
Şâyed bulına nigâr vaslı

813 Mecnûn-ı hazîn ayağa durdı
Sahrâlara seyr içün yüz urdı

814 Giryân giryân kılurdı seyrân
Hayrân hayrân gezerdi her yan

815 Geh sezbeye arz-ı râz ederdi
Geh lâleye min niyâz ederdi

816 Çeşmine sürerdi lâle dâğın
Âşık sağınup öpüp ayağın

817 Nergis gözine nigâh ederdi
Yârı gözin anup âh ederdi

818 Söylerdi benefşeye gam-ı dil
Kim söyleye olsa yâra vâsıl

819 Bülbüllere şerh ederdi hâlin
Kumrîlere mihnet ü melâlin

820 Her turfe çiçek görüp çeküp âh
Menzil menzil gezerdi nâgâh

821 Bir menzile düşdi reh-güzârı
Kim seyrde idi anda yârı

822 Bir niçe perî-ruh ile hem-dem
Mecnûn-ı şikesteden mukaddem

823 Leylî güzer etmiş ol fezâya
Salmış gül ü lâle üzre sâye

824 Bir sebzeye sebz har-geh urmış
Meh sahn-ı felekde hâle kurmış

825 Gonca kimi ol latîf har-gâh
Gül berki kimi içinde ol mâh

826 Mecnûna mukâbil oldı Leylî
Bahr-ı gama yetdi derd seyli

827 Leylî deme şem‘-i meclis-efrûz
Mecnûn deme âteş-i ciger-sûz

828 Leylî deme cennet içre bir hûr
Mecnûn deme zulmet içre bir nûr

829 Leylî deme evc–i hüsne bir mâh
Mecnûn deme mülk-i aşka bir şâh

830 Leylî deme bir yegâne-i dehr
Mecnûn deme bir fesâne-i şehr

831 Leylî çemen-i belâ nihâli
Mecnûn felek-i vefâ hilâli

832 Leylî meh-i âsmân-ı haşmet
Mecnûn şeh-i kişver-i melâmet

833 Leylî saf-ı ehl-i hüsn emîri
Mecnûn ser-i kûy-ı gam fakîri

834 Leylî işi işve vü kirişme
Mecnûn gözi yaşı çeşme çeşme

835 Leylî vü neşât-ı hüsn kâmı
Mecnûn ü belâ-yı aşk dâmı

836 Leylî vü letâfet-i dil-ârây
Mecnûn ü melâmet-i gam-efzây

837 Leylîde kemâl-i hüsn ile zevk
Mecnûnda cemâl-i Leylîye şevk

838 Leylî sadef-i hayâya bir dür
Mecnûna anunla min tefâhür

839 Leylîde visâl-i dûst meyli
Mecnûnda hem ârzû-yı Leylî

840 Ol iki sehî-kad ü semen-ber
Birbirine oldılar berâber

841 Fûlâda sataşdı seng-i hâre
Od düşdi karâr ü ihtiyâra

842 Bir sâza düzildi ol iki târ
Germ oldı revâc-ı nâle-i zâr

843 Ol bahtı muna neşât buldı
Bu gördi anı mukayyed oldı

844 Mecnûnda karâr dutmayup hûş
Deryâ-yı tehayyür eyledi cûş

845 Bir dem bahabilmedi ol aya
Düşdi yüzi üzre misl-i sâye

846 Leylî hem itürdı ihtiyârın
Bir dem görebilmedi nigârın

847 Hayrânlığı ol makâma yetdi
Kim düşdi ayakdan ussı getdi

848 Gül suyu sepüp revân yüzine
Leylîni getürdiler özine

849 Her yan dediler ana ki ey mâh
Nâgeh olur atan anan âgâh

850 Kim gayr ile âşinâ olupsen
Bir dilbere mübtelâ olupsen

851 Vermez bu reviş netîce-i hûb
Şâyeste değül sana bu üslûb

852 Yahşi nazar eylesen yamandur
Hem bize vü hem sana ziyandur

853 Andan götürüp bisât ü har-gâh
Ol mâh-likânı hâh ü nâ-hâh

854 Öz bürcine kıldılar revâne
Tâ olmaya vâkıf ata ane

855 Söz demediler bu mâcerâdan
Ne gencden ü ne ejderhâdan

856 Mecnûnı hem etdi çeşm-i hûn-bâr
Sular saçuben yüzine bîdâr

857 Gördi ki nigârdan nişan yoh
Bir cism-i füsürde var cân yoh

858 Dîvâne kalup perî gedüpdür
Salup anı dil beri gedüpdür

859 Çâk eyledi câme kıldı nâle
Hâli bedel oldı özge hâle

860 Terk etdi libâs-ı lâle-gûnı
Raht oldı tenine eşk-i hûnı

861 Ger mâtem içün misâl-i hâme
Sarmışdı başa siyeh imâme

862 Çizgindi başına dûd-ı âhı
Yandurdı imâme-i siyâhı

863 İkrâh ile çıhdı pîrehenden
Âr etdi şehîd-i gam kefenden

864 Na‘leyni bırahdı ol belâ-cû
Kim âşıka pây-benddür bu

865 Hem-demlere özr kıldı âğâz
K’ey bir niçe hem-nişîn ü hem-râz

866 Seylâb-ı hücûm-ı aşk yetdi
Men şîfte-hâli garka etdi

867 Olman men-i haste ile hem-dem
Tâ batmayasuz bu suya siz hem

868 Men reng-i melâmete boyandum
Sevdâ-zedeliğ odına yandum

869 Elbette bir od ki düşdi câna
Âhir dutuşup çeker zebâne

870 Düşvâr belâmı sehl sanman
Siz dahi menüm oduma yanman

871 Menden size düşmesün bir ahker
Çün değmedi hayr değmesün şer

872 Sevdâ siyeh etdi rûzgârum
Aşk aldı inân-ı ihtiyârum

873 Men bir kuşem uçdum âşiyandan
Men handan ü meyl-i hâne handan

874 Kılman mana ev hikâyetin çoh
Dahi menüm anda varmağum yoh

875 Sizden sorar olsa ata hâlüm
Keyfiyyet-i mihnet ü melâlüm

876 Söylen ki fenâya verdi rahtın
Eyyâm siyâh kıldı bahtın

877 Ey pîr-i şikeste-hâl ü nâ-şâd
Tanrı’yçün elümden eyleme dâd

878 Deme ki nedür bu mâcerâlar
Senden mana yetdi bu belâlar

879 Men bilmez idüm gam-ı cihânı
Teşvîş-i zemîn ü âsmânı

880 Âsûde serâçe-i ademde
Ne gussada idüm ü ne gamda

881 Bilmezliğ ile hem-râz idi hâlüm
Ne hüsn ü ne aşk idi hayâlüm

882 Sen vâsıta-i vücûdum oldun
Sen mâni‘-i feyz-i cûdum oldun

883 Umdun ki menümle olasen şâd
Derdâ ki ümîdün oldı ber-bâd

884 Men yoh olubem sen imdi var ol
Özge halefe ümîd-vâr ol

885 Ma‘zûr dut ey azîz ma‘zûr
Men kasd ile senden olmadum dûr

886 Çoh sıdk ile eyledüm ana azm
Kim devlet-i vasluna yetem cezm

887 Su saldı yoluna eşk-i hasret
Dâmânumı dutdı hâr-ı mihnet

888 Tahrîr kılup münâsib-i hâl
Bu şi‘ri hem etdi ana irsâl

Bu gazel Mecnûn dilindendür

889 Fesâd-ı aşkı tâ gördüm salâh-ı akldan dûrem
Meni rüsvâ görüp ayb etme ey nâsih ki ma‘zûrem

890 Eğer çâk-i girîbân eylesem men‘eylemen çün men
Metâ‘-ı nengden ârî libâs-ı ârdan ûrem

891 Men ü sahrâ-yi vahşet menzil etmen âfiyet küncin
Esir-i dâm-ı zulmet olmazem çün tâlib-i nûrem

892 Temerrüd akl fermânından etsem dûstlar bi’llâh
Meni re’yümle sanman aşk sultânına me’mûrem

893 Mana kim ta‘ne eyler kim nasîhat ehl-i âlemden
Hoşem kim i‘tibar-ı aşk ile her dilde mezkûrem

894 Belâ-yı aşk u derd-i dûst terkin kılmazem zâhid
Ne muştâk-ı behiştem sen kimi ne tâlib-i hûrem

895 Hayâl-i çîn-i zülf ü tâk-ı ebrûsiyle zevküm gör
Sanasen haşmet ile Kisrîyem kadr ile Fağfûrem

896 Garaz bir ad imiş âlemde men hem eyledüm bir ad
Bi-hamdi’llâh Fuzûlî rind ü rüsvâlıkda meşhûrem

Bu Mecnûnun cünûnunun sıfatıdur
ve
Vâdî-i aşk sevdâsının keyfiyyetidür

897 Ol şîve-i aşk içinde mâhir
Kıldukta vasiyyetini âhir

898 Kıldı gözedüp tarîk-i vahşet
Eshâbdan inkıtâ‘-ı ülfet

899 Sahrâya düşüp güneş misâli
Tenhâ yürür oldı lâübâlî

900 Her daşa ki yetdi tökdi yaşın
La‘l eyledi kûh ü deşt daşın