Jean de La Fontaine - Kurtla Kuzu

 Kim daha güçlüyse hep odur haklı;
İnanmıyan dinlesin bu masalı.
Kuzunun biri su içiyormuş
Pırıl pırıl bir dereden.
Aç bir kurt çıkagelmiş yukardan,
Av peşinde besbelli.
— Vay, demiş öfkeyle;
Sen kim oluyorsun da,
Suyumu bulandırıyorsun benim?
Şimdi anlatırım ben sana.
— Aman efendim, demiş kuzu;
Kızmayın da bir bakın nerdeyim.
Ben nasıl bulandırırım suyunuzu,
Akıntı benden yana.
Siz yukardasınız,
Ben yirmi adım aşağıda.
— Onu bunu bilmem, demiş canavar;
Bulandırıyorsun işte, o kadar.
Hem dahası var, hımbıl:
Sen bana küfretmişsin geçen yıl.
— Nasıl olur Devletlim, demiş kuzu;
Geçen yıl dünyada yoktum.
Süt kuzusuyum, baksanıza.
— Sen değilsen kardeşindir, ukalâ.
— Kardeşim yok ki küfretsin size.
— Seninkilerden biridir öyleyse;
İşiniz gücünüz beni çekiştirmek,
Çobanlarınız, köpeklerinizle birleşerek.
Hepsini anlattılar bana.
Size artık haddinizi bildirmeli,
Deyip kesmiş devletli;
Kaptığı gibi kuzuyu doğru ormana
Ve orada
Görmüş hesabını güzelce:
Danıştayı, yargıtayı, hepsi içinde.