Müzik ve biz

Müzik biz fark etmesek de hayatımızın büyük bir yerini kapsıyor. Geçirdiğimiz her gün fark etmeden etkileniyoruz. Bunlara binlerce örnek verilebilir ama bunlardan en önemlisi şu ki biz dinlediğimiz şarkılarla kişiliğimizi yansıtıyoruz. Örneğin acı, duygusal şarkı dinleyen insanlar ya aşk acısı çekiyorlardır ya da çok sevdiği biriyle konuşmayı kesmiş olabilir

Çocukluğumda eski Taş plaklar olurdu;evlerden yükselen Müzik sesleri bizi alır gider,arabasını yıkan adam arabasın’da ya arabesk,dinler,yada halk müziği:ama her kes muhakkak dinler yani müzik olmazsa olmazımız,yani müzik ruhun gıdasıdır.Yemek yerken müzik dinlemekten bir adım ileriye gidip müzisyenlerin mutfaktaki maharetini merak edenlerdenimdir. Mesela hangi yemekleri severler, hatta hangi yemekleri yapmakta ustadırlar?

Mutfakta bile müzik dinler ustalar yemek yaparken bazen mırıldanırlar öyle yemek yaparlar

Gençliğim’de tabla üzerine kurmuş hoperlörleri tablasına bağlayarak sesini açıp kaset satan satıcılar vardı

Şimdilerde ise : Sosyal medyada en hoşuma gitmeyen davranışlardan biri, her vefat eden değerli sanatçının ardından üzüntülere boğulan, methiyeler düzen sahte hayranlarıdır. “Kaç şarkısını dinledin, kaç tane yazısını okudun, hangi filmlerini seyrettin?” diye sormak isterim onlara. Gerçek hayranları değildir onlar çünkü… Bugüne kadar ne bir şarkısını paylaşmış, ne bir kitabını okumuşlardır. Çoğu, gündemde olduğu için klavyesinde üzüntülere boğulur.  Koca koca resimlerini yayınlar, altına ışıklar içinde uyu, nurlar içinde uyu anlamına benzeyen “RIP” yazarlar. Rest in Peace (Huzur içinde uyu) yazmaya bile üşenilir bazen. Vefat edilen sanatçının en güzel resimlerinden birini arama motorunda bulup, altına “RIP” yazdığınızda içinizdeki blogger görevini tamamlamıştır. Herkes herkesin en büyük hayrandır. “O hafta geçtikten sonra o sanatçının kaç şarkısını dinlediniz?” diye sorsalar, hayranlık seviyesi tartışılır.