Yalnızca telefonunuzun değil, ruhunuzun da boş alana ihtiyacı var: Kendine zaman ayırmak

Yapılması gerekenler, iş sorumlulukları, stresler, fazlaca kaygı, projeler, arkadaşlar, ödenmesi gereken faturalar ve daha da fazlası… ile tamamıyla kendini dolmuş hissedenlerdensen o zaman okumaya devam.

Sadece kötü değil, hayaller, umutlar, sağlığın, yapmak istediğin tatiller, çocukların, evcil hayvanların gibi güzel şeyler de alan kaplıyor olabilir.

Yaptığın her şey, düşüncelerin, ilişkilerin, etrafındaki insanlar, dünya – bazen seni fazlaca zorluyor ve yaşam alanını sıkıştırıyorsa, kendin için birçok şeye zamanın yetmiyor ve bazen “onu yapayım, bunu gerçekleştireyim” derken tüm gününü hiçbir şey yapamadan geçiriyorsan, işinle ilgili tüm sorumluluklarını zamanında ve eksiksiz yerine getiriyor, fakat tatilin için bineceğin uçağın hangi havalimanından kalkacağının farkında olmayıp uçağını kaçırıyorsan, yaşamında artık alan kalmadığının işaretlerini almışsın. Eski cep telefonlarının hafızası gibi artık yeni bir fotoğrafa yer kalmadığı gibi diğer programlar da işlevlerini tam olarak yerine getirememeye başladı.

Hafızası yeterli gelmeyen telefonlarımız için ne yapıyoruz? Fotoğraf ve videoları siliyor, yenilerini eklemiyoruz çünkü eklemeye yerimiz yok. Kullanmadığımız veya az kullandığımız aplikasyonları siliyoruz, yeni aplikasyon ihtiyacımız olsa dahi hiç ama hiç eklemiyoruz… Gerekirse fabrika ayarlarına dönüp tamamıyla sıfırlıyoruz.. E o da yetmezse yenisini satın alıyoruz. Yeni bir sen satışta var mı emin değilim!

Yeni bir şeyler olsun istiyorum, hayallerim var, gerçekleşmesini istediğim projelerim var. Bunlara alan ve zaman nasıl bulacağım? Çünkü bunlar ağırlaştıran değil, bunlar heyecanla yataktan uyanmamı ve güne ilhamla başlamamı sağlayanlar.

Soru zamanı!

Uçağımı kaçırdığım an üzüldüm, panikledim ve bir süre sonra (aslında meditasyon sonrası) bunu yaşadığım için şükrettim. Kendimi nasıl unuttuğumu, ikinciliği geç, üçüncü, dördüncü hatta sıralamada bile olmayan şekilde yaşamıma kendimi yerleştirdiğimi, yoga uzmanı olarak öğrencilerimin her şeyini kendimden daha fazla önemsediğimi, eğitimlerimi bile kendimi geliştirmekten öte başkasına neler yapabilirim amacı ile almaya başlamış olduğumu, her gün yapmak isteyip yapamadıklarımla (kendim için) günü tamamladığımı ve tabii uzun zamandır beklediğim tatilimi rahatça yaşamama kendi kendime engel yarattığımı fark etmemi sağladığı için iyi ki yaşadım dedim.

Şu an kendini nasıl hissediyorsun? Peki kendini aslında nasıl hissetmek istiyorsun? Tükenmiş veya enerjik? İlham almış ve heyecanlı? Bitkin düşmüş ve kaygılı?

Hepimizin ağırlık hissettiğimiz zamanlar var. İşimizde ve evimizde kendimizin en iyisini gerçekleştirmeyi istiyoruz. Ailelerimizin gelişmesini, evlerimizin ışıldamasını, aynı zamanda daha fazla para, daha fazla ilgi ve hayallerimizi yaşamak istiyoruz.

Kendimizi o kadar zorluyoruz ki her gün start ve restart düğmeleri arasında gidip geliyoruz. Bazı zamanlar makine o kadar ısınıyor ki düğme işe yaramıyor, fişi çekmek zorunda kalıyoruz.

Hayatımıza birçok şey katmak, yapmak istiyoruz. Bir yandan da hareket etmeyi geçtim nefes almaya bile alan bırakmıyoruz.

Yoga felsefesinin bilge kişilerinden Patanjali 2000 yıl önce yukarıda anlattığım durumun insana vereceği zararların farkına varmış ki “Aparigraha(अपरिग्रह)”dan bahsetmiş. Türkçe; açgözlülük yapmamak, fazlasını veya gereksiz olanı tüketmemek, ve sahiplenmemek demek Aparigraha, ve Yoga Sutralar’ında yer alan sekiz adımdan sonuncusu. Yoga Sutralar’da manevi ve ahlaki yönelimler ve öz disipline dair kurallar vardır; kişinin sağlığı için yönelmesi gereken davranışlar yer alır; doğamızın manevi taraflarını tanımamıza yardımcı olurlar.

Fazlası her zaman zarardır diyen atalarımıza da kulak verelim. Yaratmak istediğin boş alanın nasıl bir yer olduğunu fark et. Yani bu alanda;

Bu boş alan içinde; (beyaz alan diyelim hatta)

1. Suçluluk duymadan hayır diyebiliyorsan,

2. Yaşamında olmasını istediğin kişiler, şeyler her ne varsa sana iyi hissettirdikleri için oradaysa,

3. Fiziksel ve zihinsel olarak iyi hissediyorsan,

4. Yüksek enerjili ve yaşamla daha fazla ilgiliysen,

5. Daha üretkensen,

6. Kendini yapılacaklarda en sona koymuyorsan,

7. Her şeyi yalnız başına yapmak zorunda olmadığını biliyorsan,

o zaman bu alana sahipsin.

Eğer bu alanı yaratmak istiyorsan…

• Yaşamında varolan belki herkes için zamanla onlarla beraberken nasıl hissettiğini sor ve eğer iyi hissetmediklerin varsa onlara daha az zaman ayır, ve hatta belki de hiç zaman ayırmamaya başla.
• Seni iyi hissettiren bir işte mi, yoksa her sabah zorunlulukla gidip geldiğin bir işte mi çalışıyorsun, fark et.
• Her şeyi kontrol etmekten vazgeç.
• Her şeyi en mükemmel hali ile yapmaktan vazgeç.
• Bir şeyleri yaşamına alırken gerçekten ihtiyaç duyup duymadığını sor kendine. Sadece zihnin değil, bırak hislerin, yani kalbin söylesin. Belki kalbin ona ihtiyaç duymadığını söylüyor ama zihnin kalıpları (kapitalist sistemin ve reklamların etkisi) alman gerektiğine dair seni zorluyor.
• Ve sonra nefes al. Durduğun anlarda bu beyaz alanı deneyimle. Alıp verdiğin nefeslerin arasındaki geçişlerde bir an durup deneyimle.

Bazen hiçbir şey yapma ve öylece otur. Ne oku, ne izle, ne dinle, sadece hareketsiz otur. Zen meditasyonu yapmak da aynen bu bahsettiğim oturma halini sana yaşatıyor.