İnsan 1 il ərzində heç bir səs çıxarmazsa nə olar?

Platon və Diogenes arasında məşhur mübahisə: Platon, insanın heyvandan çox fərqli olmadığını iddia edirdi: insan , yalnızca lələksiz iki ayaqlı bir heyvandır.

Diogenes xoruzun tüklərini yolub Platonun önünə qoydu: " Bax budur sənin insanın."

Sonra zirək Platon əlavə etdi: "Dırnaqlara sahib olan."

Fərq yenə də ciddidir: bu nitqdir. İnsan beynində hətta buna cavabdeh olan müəyyən bir sahə var. Bu elə mürəkkəb bir funksiyadır ki, beyin bəzən nitq imkanını qapadır. Bu hal el arasında "lallıq", elmdə isə mutizm adlanır. Bu travma və ya insult nəticəsində meydana gələn fiziki zədə deyil, sadəcə olaraq danışıq səviyyəsində beyin özünü "kütləşdirir".

İnsanın bir il və ya daha çox danışmaqdan qəsdən imtina etdiyi tarixi nümunələr də məlumdur. Həkimlərin fikrincə, bu zərərlidir: danışıq mərkəzləri və səs telləri qopmağa başlayacaq, mənfi dinamika davranışa və sosial bacarıqlara təsir edəcəkdir.

Ancaq insanların düşündükləri zaman refleksə bağlı olaraq dillərini səssizcə tərpətdikləri və səs aparatlarını dartdıqları məlumdur. Bu passiv artikulyasiya (müəyyən səsi tələffüz etmək üçün dodaqların, dilin, damarın, səs tellərinin gördüyü iş) səbəbindən, bir il tam sükutdan sonra da danışma bacarıqları itirilmir. Olduqca çox nümunələr var. Nitqdən könüllü imtina filosoflar və rahiblər tərəfindən tətbiq olunurdu: dərvişlər , heksastlar( yalnızlıq içində yaşamağı üstün tutan rahiblər) . Həkimlərin fikirinin əksinə, onlarda hər hansı atrofiyalar şəklində nəticələr yaranmırdı.

Əgər nitq beynin üzvi zədəsiylə əlaqədar yoxdursa, nəticələr məğlubiyyətin dərinliyindən asılı olacaqlar.

Nitqin digər funksiyalar ilə əlaqəsi.

İnsan beynində belə bir xüsusiyyət var: hissələrindən birinin fəallığı qonşuluqdakı hissələrə də təsir göstərir. Bu xüsusiyyət loqopediyada istifadə olunur: uşaqların nitq inkişafını stimullaşdırmaq üçün kiçik barmaq hərəkətlərini öyrədirlər.

Yetkinlərə gəldikdə - əgər kimsə gözəl və mövzuya uyğun danışmağa çalışırsa, məntiq və jestlərdən məsul beyin mərkəzləri paralel olaraq inkişaf edir. "Ritorika" elminin banisi olan qədim yunanlar deyirdilər: inamla , gözəl üz ifadələri və əllərin hamar hərəkəti ilə danışa bilən insanlar , hər zaman nəcib görünür .

Və əksinə - nitq inkişafı ilə paralel mexanizmlər eyni rüşeym vəziyyətində olacaqdır. Həddindən artıq boşboğazlıq insanı sağlam düşüncədən məhrum edir, əllər qarma-qarışıq hərəkətlər edir və üz ifadələri sadəcə çirkin görünür. Bu əlaqə qədim müdriklər tərəfindən aşkar edilib və onların təlimlərinin əsasını təşkil edirdi.

İnsan nitqinin mürəkkəbliyi və zəruriliyi.

Heyvanlarda, hətta həşəratlarda da məlumat ötürmə üsullarının olduğunu vurğulamalıyıq. Hətta onların öz "dilləri" də var: bir sürüdəki canavarlar bir-biri ilə mükəmməl danışır, amma deyək ki, bir Qafqaz canavarı Kanadalı canavarların sürüsünə girərsə, bir-birini başa düşməyəcəklər.

Bununla belə, qurdların danışmalı elə bir şeyi yoxdur: ov üsulunu müzakirə etmək, hədəflər və ya təhlükə barədə məlumat vermək, canavar balaları ilə maarifləndirici söhbət aparmaq, "sevgi lirikası" - söhbət bunlardan ibarətdir.

İnsan, heyvanlardan fərqli olaraq, çox böyük bacarıqlara malikdir. Ağaclardan endikdən sonra o, həyatı özü üçün çox çətinləşdirdi. Üstəlik, bu bacarıqlar həyat boyu əlavə olunur. Daim bir şey öyrənməlisiniz, ancaq tam ünsiyyət olmadan bu mümkün deyil. Bununla belə, son illərdə ünsiyyət şəxsidən onlayn hala keçib. Danışmaqdan daha çox yazışmaya başlamışıq. Kiçik uşaqlar klaviaturadan istifadə edərək hərflər ilə çox erkən tanış olurlar və bu çox inkişaf etmiş bir nəsildir. Onların həyatı necə dəyişəcək? Bəşəriyyət canlı ünsiyyətdən daha da uzaqlaşacaqmı və bu nəyə gətirib çıxaracaq ? Hər şeyi zaman göstərəcək.

Mənbə: umnaja.ru