Yəhya bəy Dilqəm - Gəlmədi

Vədə oldu xilaf, illər dolandı,
Qıza nə üz verdi, nazlım gəlmədi.
Bir neçə qasiddən, badi-səbadən, 
Ərzə qulluğuna yazdım gəlmədi.

Əzəldən o, şirin-şirin danışdı,
İndi üzü döndü, cismim alışdı, 
Pərivəş cilvəli, laçın baxışlı,
Yüz naz ilə xumar gözlüm gəlmədi.

Bizdən yad olmuşdu peymanələr tək, 
İndi üzü döndü biganələr tək, 
Leylisiz Məcnunəm divanələr tək, 
Düşdüm səhralərə gəzdim gəlmədi.

Bir vədə edərdi mənlə aşnalıq, 
Bilməm nədən gördü o bivəfalıq, 
Əğyar aralığa salıb cidalıq,
Kəmlütf oldu, şirin sözlüm gəlmədi.

Gözüm qaldı onun hindu xalında, 
Hilal qaşlarında, mah camalmda, 
Onun təki bivəfanm yolunda, 
Dilqəməm, canımı üzdüm gəlmədi.

Laçm bərəsində, Kür kənarında, 
Getdi telli sonam gölə, gəlmədi. 
İstədim ki, onun tərifin yazam,
Sığışıb qələmə, dilə gəlmədi.

Can verdim cananm yolunda durdum, 
O dağı, düyünü sinəmə vurdum.
Bir tərlanm bərəsində tor qurdum, 
Dedim bəlkə tora gələ, gəlmədi.

Belə gözəl olmaz xüldi-bərində, 
Ağıllı, kamallı, huşu sərində.
Məcnun kimi durdum vədə yerində, 
Leyli kimi getdi çölə, gəlmədi.

Yenə yada düşdü o səlmi-nazım, 
Şəninə qafiyə, qəzəllər yazım,
Havalı ceyranım, şahım, şahbazım, 
Qırdı şikar bəndin, ələ gəlmədi.

Dilqəm ayrı düşdü qönçə dəhandan, 
Ətri-bənövşədən, gülü-reyhandan, 
Cənnəti-rizvandan, huri-qılmandan, 
Əfzəl olan bu müşkülə gəlmədi.