Saib Təbrizi - Eldən çıxaram zülfi-pərişanını görgəc

Saib Təbrizi - Eldən çıxaram zülfi-pərişanını görgəc

Eldǝn çıxaram zülfi-pǝrişanını görgǝc, 
İşdǝn gedǝrǝm sǝrvi-xüramanını görgǝc. 

Susuzlara gǝr can axıdur çeşmei-heyvanı, 
Mǝn can verǝrǝm çeşmei-heyvanını görgǝc. 

Gǝr bağlamusan el gözünü şǝrmi-üzarın, 
Candan kǝsilür xǝncǝri-mücganını görgǝc. 

Reyhan ki, nǝzakǝt tökülürdi qǝlǝmindǝn, 
Xǝt tirǝ çǝkǝr zülfi-pǝrişanını görgǝc. 

Bülbül ki, gülün lǝli-lǝbindǝn söz alırdı, 
Dili dolaşır qünçei-xǝndanını görgǝc. 

Rizvan ki, behiştin yemişi gözünǝ gǝlmǝz, 
Dişlǝr ǝlini sibi-zǝnaxdanını görgǝc. 

Yerdǝn xǝti-reyhan vǝrǝqin pak silibdir, 
Nǝqqaşi-gülüstan, xǝti-reyhanını görgǝc. 

Gülrǝngi alur sübh iki xali-tǝrindǝn, 
Xürşidi-üzar möhriqi – ǝfşanını görgǝc. 

Mücgani alıb qanlu yaşından rǝgi-yaqut, 
Saib lǝbi-lǝli göhǝr ǝfşanını görgǝc.