Seyid Əzim Şirvani - Aslan və qarışqa əhvalatı

Seyid Əzim Şirvani - Aslan və qarışqa əhvalatı

Yay günü isti idi, bir aslan 
Bir mağara içində oldu nihan; 
Ta ki, rahət ola hərarətdən, 
Dincələ zəhmətü mərarətdən. 
Üstünə bir qarışqa çıxdı rəvan, 
Gəzibən seyr eylədi hər yan. 
Diksinib şir durdu vəhşətdən, 
Tülkü güldü ona o halətdən. 
Dedi: - Ey canəvərlərin şahı, 
Ucalan ərşə xeylü xərgahı, 
Səndə kim, bu hünər, bu qüdrət var, 
Zati-pakında kim, şücaət var, 
Mur kim, bir zəif xilqətdir, 
Bəs nedirsən, bular nə vəhşətdir? 
Dedi: - Ey tülkü, vəhşətim yoxdur, 
Murdən hiç zəhmətim yoxdur. 
Leyk bu ardır mənə peyda- 
Ki, çıxa padşahın üstə gəda. 
Seyyida, vermə üz gədalərə sən, 
Düşmə bu möhnətü bəlalərə sən. 
Çün güli-gülşəni-vəfasə sən. 
Niyə hər xarə aşinasən sən? 
Bülbüli-gülşəni-həqiqtsən, 
Mu-məcaz ilə qılma ülfət sən. 
Qəfəsi-cismi sal bu viranə, 
Eylə pərvaz baği-rizvanə.