İslam Səfərli – Azərbaycanım

Torpağın ətrini sinəmə çəkdim,
Dodağım gül açdı,
Ürəyim çiçək.
Xəzər sahilində min çiçək əkdim,
Söyüdlər nazlandı
Gülümsəyərək.
Dəniz mahnısını oxudu sanki
Ətəyi ləpəli,
Qırçınlı Bakı…
Kükrədi ilhamım, qaynadı qanım,
Azərbaycanım!
Ağ bir şərid kimi uzanıb gedir
Dumanlı, çiskinli,
Günəşli yollar.
Bəzisi həyatdan usanıb gedir,
Mənimsə yollarda
Hekayətim var.
El özü qoruyar axarlı şeri,
Dağlar quzey qarı
Sərində saxlar.
Bağrıma basmasam hər qarış yeri, Torpaq öz sirrini
Dərində saxlar.
Aç söylə, qoy bir də alışım, yanım,
Azərbaycanım!
Meyvəli bağçalar, bəhrəli çöllər,
Ellərə can verib,
Min şərbət dadır.
Axarlı çaylaqlar, səfalı göllər,
Gümüş şəlalələr
Bu torpaqdadır.
Hərdən düşüncələr sarır insanı,
Çayüstü körpülər
Asma yolumdur.
Bağrıma basmışam Azərbaycanı,
Araz bir qolumdur!
Kür bir qolumdur!
Əlvan naxışlısan, doğma məkanım,
Azərbaycanım!
Bu necə mənadır, bu necə hikmət,
Deyirlər ağlayır
Bulağın gözü.
Danışır təbiət- şair təbiət,
Qovağın dili var,
Çinarın sözü.
Mənim də boş yerə sözüm olmayıb,
Qəlbinə dəymədim
Əsla bir kəsin.
Özgə torpağında gözüm olmayıb,
Ana torpağıma
Göz dikilməsin!
Əmr et! Keşiyində mətin dayanım,
Azərbaycanım!