Nizami Gəncəvi - Sirlər xəzinəsi - Bəhram şaha xitab və təzim

Ey bəşər gövhərinə şərəf yaraşıq olan.
Bu aləmdə hər kəsin gözünə işıq olan!
Sirlərinlə hamilə doqquz qarınlı göylər
Şəninə təbil çalıb: "Zəfər yar olsun" söylər.
İki balıq əzəldən Yerə, göyə şərəfdir,
Qulağı qılıncının gövhərinə sədəfdir.
Ay ki, qılınc şaxıdır gecələr hər buluda.
Qılıncının zəhmindən qaçıb girər buluda.
Fərat nəhri yaratdı qanlar tökən qılıncın,
Həyat suyu qaynayan qəlblər sökən qılıncın.
Kim ki şirin yatıbdı fırtınanın selində.
Nuh olsa da, batıbdı fırtınanın selində.
Camın bənzər Cəmşidin, Keyxosrovun camına,
Günəş bir pərvanədir camalının şamına
İgid ərlər yıxmağa aslan ürəkli ol sən.
Şiri-nərlər yıxmağa aslan biləkli ol sən.
Fələyə də bəllidir aslanların meşəsi.
Zəhmindən, hünərindən çəkinməkdi peşəsi.
Hünərlə, cəsarətlə sınanar ər döyüşdə,
Səndədir yenilməzlik cəsarət hər döyüşdə.
Göy səma altındakı obaları, elləri
Hökmüylə dolandırır - istəyinin əlləri.
Taxt vermisən çoxuna - indi əmir vəzirdir.
Əmrinə, qulluğuna mələklər müntəzirdir.
Çarx şahlıq üzüyünü adına bəzər sənin.
Külək Süleyman kimi hökmünlə əsər sənin.
Tanrının töhfəsidir cavan vaxtı şahlığın.
Bəxtiyarlıq naminə qurub taxtı şahlığın.
Ötgün bəxtin qızıla döndərər torpağı da,
Adın dilə gələndə şərbət olar ağı da.
Gəlsə səninlə işrət Firudinin arına.
Başı beyni yem olsun Zöhhak ilanlarına.
Saqiylə müğənniylə işrət sənin mey sənin,
Əbədi səadətlə gülsün bəxtin hey sənin.
Şahlar da məmləkət də köməyinin möhtacı.
Əlində odlu qılınc, başında şahlıq tacı.
Heybətli qılıncla sən daim qalib çıxmısan.
Bəzən taclar almısan, bəzən taxtlar yıxmısan.
Var-dövlət paylamaqda xəlifələrə taysan,
Tac verib, taxt aldığın saya gələrmi, saysan?!
Baş varmı, qılıncınla tac almamış olasan?!
Şah varmı ölkəsindən bac almamış olasan?!
Ayağına enən baş - tac alıbdır özünə.
Qəlbinə yol tapdığın çıxıb bəxtəvər günə.
Bayquş - səadət quşu bir humay olub indi.
Ayağının altında başlar zay olub indi.
Ədalətin çoxluğu hekayətə dönübdür,
Şikayətin yoxluğu şikayətə dönübdür.
Zindandan da ağırdır sərt dırnağı atının,
Nalını çarmıx sanar hər bir yağı atının.
Gövhərinə mücrüdür göylərin yeddi tağı,
Bayrağın altındadır cənnətin səkkiz bağı.
Hökmünə baş əyməyən hökmən naşıdır, naşı!
Tac daşıya bilərmi noxtaya layiq başı?!
Hər elmin ustasısan, hünərinə əminsən,
Bir canınla canısan hər iki aləmin sən.
Səbanın qulağına pıçılda peyğamını,
Nəfəsinlə alışdır söz-sənətin şamını.
Göylərin töhfəsini sadiq bəndəyə göndər,
Nizaminin qəlbini lütfünlə dağa döndər.
Söz - möhtəşəm görünər igid ərin yanında,
Cılızdır süfrəndəki nemətlərin yanında.
İncisiz, yaqutsuzdur dəryam, mədənim daha,
Möhtacam əli, ağzı cavahir səpən şaha.
Gözündən yayınmasın həsəd çəkən hər naşı,
Oxların - ləli olsun, qılıncınsa qaş-daşı.
Əzəldən bəxtiyarlıq bəxş edib sənə göylər,
Uğur, qələbə dilər hər işdə yenə göylər.
Şəninə söz qoşan da, həsəddən yanan da var,
Söz qoşanın özüməm, qovrulanın - yağılar.
Zəfərin göyə qalxan bir ələmə dönübdür.
Düşmən - başı kəsilmiş bir qələmə dönübdür.
Mən ki bir nəğməkaram belə təzətər gülə,
Dönmüşəm bağındakı gözəl səsli bülbülə.
Eşqin, ülfətinlədir aldığın hər bir nəfəs.
Yolunda zəng çaldırır bu məhəbbət, bu həvəs.