Növrəs İman - Mənəm, mən
Tərk edən vətəni, əl üzən eldən,
Qürbət eldə bir avara mənəm, mən.
Taleyi kür gələn ruzi-əzəldən,
Sinəsi səd həzar para mənəm, mən.
Nə müddətdi, yad ölkələr qulamı,
Oxuyan dilində əziz kalamı.
Göndəribsən neçə dəfə salamı,
Yeni gələn bu diyara mənəm, mən.
Tifil ikən bir mövlaya qul olan,
Həsrət çəkib, dərdü-qəmnən bol olan,
Ovçu kimi dağlar üstə yol olan,
Axır, həsrət qalan yara mənəm, mən.
Hələta dilimin bir əzbəridi,
Məni dolandıran haqq əsəridi.
Mövlam bu dünyanın tək sərvəridi,
Bel bağlayan o sərdara mənəm, mən.
O Ģiri-davərin, nami-heydərin,
Zəminin sütünü, ərĢə ləngərin.
Dil açıb söyləyən vəsfi-dəftərin,
Novrəs Ġman aĢikara mənəm, mən.
Məqaləni bəyəndiniz? Sosial şəbəkələrdə izləyin!
Şərhlər
Şərhləri göstər Şərhləri gizlət