Rüknəddin Məsud Məsihi - Bu, nəti-rəsuli-müctəbadur

Ey şahi-bǝlavü izzü tǝkrim, 
Vey xosrovi-mülki-xǝlqi-tǝzim. 
Sǝrlövhi-kitabi-afǝriniş, 
Tüğrayi-xitabi-hökmi-biniş. 
Ey mǝhrǝmi-razi-sirri-mübhǝm, 
Vey bǝzm tǝrazü vǝhy mülhǝm. 
Şǝrin durub etdi nǝsxi-ǝdyan, 
Göstǝrdi tǝriqi-kuyi-irfan. 
Ey sameyi-mǝniyi-hǝqiqǝt, 
Qanunnǝhi-kişvǝri-tǝriqǝt. 
Çün şǝmi-vüsudin oldu rövşǝn, 
Qıldı bu sǝhani tazǝ gülşǝn. 
Ey şafeyi-müsrimani-asi, 
Sǝndin qǝmuyǝ rǝhi-xilasi. 
Zǝrrati-sǝhan tǝnǝbli-rahın, 
Ərş oldu kǝminǝ tǝkyǝgahın. 
Ey Kǝbeyi-çar rükni-alǝm, 
Nuri-ǝzǝlivü möhri-xatǝm. 
Çǝrxü fǝlǝk etdilǝr ǝrusi, 
Verdün olarǝ çü paybusi, 
Ey zinǝti-mǝhfili-nübüvvǝt, 
Arayişi-bǝzmi-ünsü vǝhdǝt. 
Sǝn lǝsseyi-kövnǝ lölöyi-nab, 
Sǝn zülmǝti-bǝhrǝ nuri-mǝhtab. 
Ey baisi-nǝzmi-xakü ǝflak, 
Şahid bu sözǝ kǝlami-lölak. 
Visdanınǝdür tǝriqi-adǝt, 
Binayi-qüyub vǝşşǝhadǝt. 
Ey kaşifi-rǝmzhayi-müşkil, 
Tǝbliğ sǝrayü vǝhyü münzil. 
İrdi qǝmu xǝlqǝ feyzi-sudin, 
Ta yetdi şǝhadǝti-şühudin. 
Ey çeşmi-sǝhanǝ nuri-didǝ, 
Xurşid qulami-zǝrxǝridǝ. 
Tǝnqihi-dǝfatiri-qiyamǝt, 
Mövquf açasan lǝbi-şǝfaǝt. 
Ol fatehi-hǝştbabi-gülşǝn, 
Zatilǝ sifatǝ elmi rovşǝn. 
Çün görmǝdi bizdǝ nuri-idrak, 
Yazdı o misali-marǝfnak. 
Ol kim bula qürbi-qabi-qövsin, 
Ol pǝrdǝdǝ ola surǝti-zin. 
Di anda neçün qalur sǝhalǝt, 
Kim ola ona rǝva bu halǝt. 
Ey valiyi-çar hǝddi-tǝmkin, 
Tǝhsi nişanǝ, hǝzar tǝhsin! 
Güftarın açub dǝri-hidayǝt, 
Rǝf eylǝdi zülmǝti-zǝlalǝt. 
Saldı araya kitabü ǝlam, 
Göstǝrdi tǝriqi-küfri-islam. 
Sabit sǝn edüb vüsudi-vasib, 
Qayim sǝn edüb vüsubi-qayib, 
Sǝndin ǝgǝr olmasaydı tǝlim. 
Keyfiyyǝti-din, ǝdayi-tǝzim. 
Kim anlar idi ziyanü sudi, 
Kim eylǝr idi xuda süsudi? 
Dövranǝ ǝsǝb mǝdar qoydun, 
Şǝrin bizǝ yadigar qoydun, 
Hǝr müşkil ǝgǝr olunsa izhar, 
Sǝn hǝll edüb eylǝdün xǝbǝrdar. 
Nǝ faidǝ bu tǝrǝfdǝn iqbal, 
Yoqdur sǝnǝ qeyri-ruyi-ehmal. 
Sǝndin bizǝ lütfü mehribani, 
Bizdǝn sǝnǝ qǝhrü sǝrgirani. 
Sǝndin bizǝdür tǝriqi-yari, 
Bizdǝn sǝnǝ şivǝ dilfikari. 
Sǝndin bizǝdür yetǝn şǝfaǝt, 
Bizdǝn sǝnǝ nǝqsi-ǝhdü adǝt. 
Üsyan sǝni bizdǝn etdi tirǝ, 
Qǝmdür bizdǝn sǝnǝ zǝxirǝ 
Sındurduq ǝgǝrçi zǝrfi-irfan, 
Sǝhlilǝ dutub tǝriqi-üsyan. 
Haşa kǝsǝlüm ümid sǝndin, 
Ya görmüyǝlüm nǝvid sǝndin. 
Alǝm qǝmudur sǝnin ǝsirin, 
Adǝm qǝmudur sǝnin fǝqirin. 
Yox qeyrǝ sǝnin çü ehtiyasın, 
Ta insiyǝ olmasa mǝzasın. 
Olmadı sǝninlǝ sayǝ hǝmseyr, 
Yǝni ki, sǝnǝ ǝdil yox qeyr, 
Zatın qǝmu nuri-pakdur pak, 
Çün bulmaz ani hǝvasü idrak. 
Pǝs düzdü hǝkimi-lǝyǝzali, 
Ol nurǝ bu surǝti-xǝyali. 
Ta alǝmi-sismǝ ola şahid, 
Xǝlqǝ ola mǝnşǝi-fǝvaid. 
Yox sayǝsi surǝti-xǝyalın, 
Bir şǝkl misaldür sǝmalın. 
Gǝr sism duranda intisabǝ, 
Möhtas ola badü xakü abǝ. 
Ol nesǝ çıxar dutub kǝranǝ, 
Bu şüğlilǝ qürbi-lamǝkanǝ. 
Pǝs zahir olundu ol mükǝrrǝm, 
Bu növidǝ nurdur müsǝssǝm.