Yunus Əmrə - Sənsüz yola girür isəm çarəm yoğ adım atmağa

Sənsüz yola girür isəm çarəm yoğ adım atmağa, 
Gövdəmdə qüwətüm sənsin başum götürüp getməgə.

Könlüm, canum, əqlüm, bilüm sənün ilə qərar edər, 
Can qanadı açuq gərək uçuban dosta getməgə.

Kendüligindən keçəni toğan edər mə’şuq anı,
Ördəgə, kəkligə salar sürə irübən tutmağa.

Bin Həmzəcə qüvvət vermiş qadir Çəleb eşq ərinə, 
Tağları yolından ırar, qəsd edər dosta getməgə.

Yüz bin Fərhad külüng alup qazar tağlar bünyadım, 
Qayalar kesüb yol edər abi-həyat aqıtmağa.

Abi-həyatun çeşməsi aşiqlərim vüsalidür,
Söhbəti eşq ilə edər susamışlan yaqmağa.

Aşiqmi derim bən ana Tənqrinün uçmağın sevə?! 
Uçmaq xud bir tuzaqdurur əbləhlər canın tutmağa.

Aşiq olan miskin olur, Heqq yol ina təslim olur,
Hər nə dersən boyun tutar, çarə yoq könül yıqmağa.

Bıldük gələnlər keçdilər, gördük qonanlar köçdilər, 
Eşq şərabın içən canlar uymaz köçməgə, qonmağa.

Dutulmadı Yunus cam, keçdi tamudan uçmağı,
Yola düşüb dosta gedər ol əslinə uyaqmağa.