İbrahim Şinasi - Ərzi-məhəbbət

İbrahim Şinasi - Ərzi-məhəbbət

Eşi yox bir gözəli sevdi, bəyəndi könlüm, 
Qısqanır kəndi gözümdən yenə kəndi könlüm. 

Gahi həsrət ikən ol sinəyə sinəm qovuşur, 
Sanma könlümdə olan dərdi-məhəbbət sovuşur. 

Yasəməndən belə nazikdir o boy bos onda 
Sarmaşıb yarı sanrsam əyilir ol anda.

Candan ülfət edəli oylə cavan dilbər ilə 
İstəməm qeyrisini huri mələk olsa belə.

Məst olub nəşeyi şəhvətlə o gözlər bayılır 
Sərpilincə üzünə göz yaşım amma ayılır. 

Bağrım əzməzmi süzüldükcə o bayqın gözlər? 
Məni imrəndirir ağzındakı dadlı sözlər.

Kəndi hüsnündən utanmış da qızarmış yanağı 
Üzün örtüb qapamış saçları başdan aşağı. 

Uğradım zülfu xəyalıyla qara sevdaya 
Boylə Məcnun dəxi düşgünmi idi Leylaya?

Can çəkişməkdən isə canım versəm ban 
Can fəda eyləmə bir işmi, sevincə yan?

Mən şəhid olmadan eşqiylə məzanm qazayım 
Daşımı gözlərimin qanlı yaşıyla yazayım.