Məhəmməd Füzuli - Cismimi yandırma, rəhm et yaşimə, ey bağrı daş

Məhəmməd Füzuli - Cismimi yandırma, rəhm et yaşimə, ey bağrı daş

Cismimi yandırma, rəhm et yaşimə, ey bağrı daş!
Ehtiyat et, yanmasın nagəh quru odunda yaş.

Xoş keçər nəzzareyi-hüsnünlə ömrüm, var ümid
Kim, edib məqbuli-dərgahın məni hüsni-məaş.

Tövfi-kuyində ayaqdan başə irmiş bir mədəd,
Nola gər qəddim büküb hərdəm, ayağm olsa baş.

Fitnə yayın qurmağa atəşmi olmuş ehtiyac
Kim, urarsan aləmə atəş, çatıb peyvəstə qaş.

Ey hübabi-əşk, nayab et təni-üryanımı
Kim, bu rüsva pərdəmi çak etdi, sirrim qıldı faş.

Parə-parə könlümün suzi-dərunə tabı yox,
Göz yolundan qətrə-qətrə qan olub, çıxsaydı kaş.

Ey Füzuli, qərqi-xunab etdi göz mərdümlərin,
Görəyim qüllabi-müjganə urulsun qanlı yaş.