Məhəmməd Füzuli - Əşrəqət min fələkil-behcəti şəmsün və biha

Məhəmməd Füzuli - Əşrəqət min fələkil-behcəti şəmsün və biha

Əşrəqət min fələkil-behcəti şəmsün və biha,
Mələəl-aləmə nurən və sürurən və bəha.

Çıxdı bir gün ki, ziyasında təmamiyyi-rüsul,
Oldu məhv öylə ki, xurşid şüaində Süha.

Oldu bazari-cahan rövnəqi bir dürri-yetim
Ki, degil iki cahan hasili ol dürrə bəha.

Rütbeyi-hikməti-me’raci-kəmalinə görə,
Hükəma firqeyi-dun, fəlsəfə cəm’i-süfəha.

Münhiyi-mə’rifəti hal dililə daim,
Qılır əhli-həqə əsrari-həqiqət inha.

Necə təqrir edəyin vəsfini bir şahin kim,
Ona vəssaf ola “Yasin”u müərrif – “Taha”.

Ey Füzuli, rəhi-şər’ini tut ol rahbərin,
Bu təriqilə zəlalətdən özün eylə rəha!